சரிதாவும், ஏரோப்ளேனும், பின்னே ஞானும்!

புதுதில்லியில் நண்பர் வெங்கட் நாகராஜ் பைக்கை விரட்ட, பில்லியனில் அமர்ந்து போய்க் கொண்டிருந்தபோது என் கைபேசி அழைத்தது. எடுத்துப் பார்த்தேன்...! என் சகதர்மிணி சரிதா! ‘‘சொல்லும்மா’’ என்றேன். ‘‘என்னங்க... நாம சென்னைக்குப் போக ரிட்டர்ன் டிக்கெட் ஏற்பாடு பண்ணிட்டீங்களா?’’ என்று கேட்டாள்.

‘‘இல்லம்மா... அதான் என் ஃப்ரெண்ட் வெங்கட்டைப் பார்த்து அவர் செல்வாக்கை(!) உபயோகிச்சு ட்ரெயின் டிக்கெட் ஏற்பாடு பண்ணச் சொல்லிக் கேட்டேன். இப்ப அதுக்குத்தான் போயிட்டிருக்கேன்’’ என்றேன்.

‘‘வேண்டாங்க... உடனே கரோல்பாக்குக்குத் திரும்பிடுங்க. பெரியப்பா உங்களுக்கு, எனக்கு, மாமா-மாமிக்கு எல்லாருக்கும் இன்னிக்கு நைட் ஃப்ளைட்ல டிக்கெட் வாங்கிட்டாராம்’’ என்றாள். நண்பரின் தோளைத் தட்டி, வாகனத்தை நிறுத்தச் சொன்னேன். சாலையோரமாக நிறுத்திவிட்டு, ‘‘என்னாச்சு?’’ என்றார் வெ.நா. அவரிடம் சரிதா சொன்னதைச் சொல்லி, என்னை கரோல்பாகில் ட்ராப் செய்துவிடச் சொன்னேன். பழைய சாண்டில்யன்/கல்கி கதைகளில் வருவது மாதிரி விதி மினியேச்சர் சைஸில் அவர் மோ.பைக்கின் ஹாண்டில்பாரில் உட்கார்ந்து என்னைப் பார்த்து ‘ஹா... ஹா...’வென்று சிரித்துக் கொண்டிருந்தது எனக்கு அப்போது தெரியவில்லை.

 அருகாமை ஓட்டலில் ஸ்நாக்ஸ் ப்ளஸ் காபி அருந்தியபடி ஒரு மணி நேரம் அரட்டையடித்தபின் என்னை சரிதாவின் பெரியப்பா வீட்டில் இறக்கிவிட்டுச் சென்றார் நண்பர். விஷயம் இதுதான்... கரோல்பாகில் வசிக்கும் சரிதாவின் பெரியப்பா பெண்ணுக்குக் குழந்தை பிறந்திருப்பதால் பார்க்க வந்திருக்கிறோம். இப்போது திரும்புவதற்கான ஏற்பாடுகள்! எதற்கு அவள் பெரியப்பா, சரிதாவின் மாமா-மாமியை என் தலையில் கட்டினார் என்ற கேள்விக்குறியோடு வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன். மேலே தொடர்வதற்கு முன் சரிதாவின் மாமா-மாமியை உங்களுக்கு அறிமுகம் செய்து வைக்க வேண்டியது காலத்தின் கட்டாயம்.

சரிதாவின் மாமா அருணாசல சாஸ்திரிகள் பரம வைதீகர். மூன்று தலைமுறைகளாக வேதம் படி்த்து சாஸ்திரிகளாக இருந்து வரும் குடும்பம் அவருடையது. ஆள் ஆறடி உயரத்தில் வாட்டசாட்டமாக, திறந்த மார்பினராக, கட்டுக்குடுமியுடன் பழைய வெஸ்ட் இண்டீஸ்‌ கேப்டன் விவியன் ரிச்சர்ட்ஸ்க்கு சாஸ்திரிகள் மேக்கப் போட்ட மாதிரி இருப்பார். மாமியோ நேர்மாறாக டெல்லியிலிருந்து சென்னையை நோக்கி ஒரு புயல் காற்று வீசினால் ரயில், பிளேன் எந்த டிக்கெட்டும் தேவைப்படாமல் சென்னைக்கு வந்து விடுகிற தினுசில் ஒல்லிப்பிச்சானாக இருப்பார். இந்த ஜோடியைப் பார்த்தாலே எனக்கு குபீரென்று சிரிப்புவர, ‘மொழி’ படத்தில் பிரம்மானந்தத்தைப் பார்த்து பிரகாஷ்/பிரிதிவி ராஜ்கள் சிரிப்பை அடக்க முயற்சிக்கிற மாதிரி கஷ்டப்பட்டு சிரிப்பை அடக்கி, சரிதாவின் முறைப்பைப் பெற்றுக் கொள்வேன்.

தஞ்சாவூர்ப் பக்க கிராமத்திலிருக்கும் அவள் மாமாவுக்கு, ரயில் பயணமே அபூர்வம். ப்ளைட்டை வானில் பறக்கையில் மட்டும் பார்த்திருந்த அவர், முதல் விமானப் பயணத்தை எதிர்பார்த்து பல்லெல்லாம் வாயாக இருந்தார். ‘‘வாங்கோ மாப்ளே... நாங்கல்லாம் பேக்கிங் பண்ணிட்டு ரெடியாயிட்டோம்...’’ என்று ‘அம்மா’ ஓட்டலில் இருபது இட்லிகளைச் சாப்பிட்டவர் மாதிரி அகலமான சிரிப்புடன் சொன்னார். இவருடன் பயணம் என்றதுமே என் வயிற்றின் மேல் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அட் எ டைம் ஐந்து சிவமணிகள் ட்ரம்ஸ் வாசிக்கிற மாதிரி கலக்கியது.

‘‘ஏழு மணிக்கு ஃப்ளைட்! நாம இங்கருந்து அஞ்சு மணிக்கெல்லாம் கிளம்பிரணும். அப்பத்தான் செக்-இன் பண்ணிட்டுப் போக சரியா இருக்கும் மாமா’’ என்றேன். ‘‘செக்கா...? அண்ணா கேஷா பணம் கட்டிட்டதால்ல சொன்னார்....?’’ என்றார் மாமா. ‘‘அதில்ல மாமா... இவர் சொல்றது செக்-இன்’’ என்று சரிதா அதைப் பற்றி அவருககு விளக்கியபடியே அவள் கஸின் சிஸ்டருக்கு வாங்கிய கிச்சன்வேர் செட், மாமா பையனுக்கு வாங்கின ஷேவிங் செட், அவள் அம்மாவுக்கென்று வாங்கிய போதை, ஸாரி... கீதை புத்தகம் என்று அவசியமான(?) பொருட்களையெல்லாம் மூட்டை கட்டிக் கொண்டிருந்தாள். பஞ்சக்கச்ச வேஷ்டியுடன்தான் வருவேன் என்று அடம் பிடித்த அவருக்கு ஒரு சட்டையை மட்டும் மாட்டிவிட்டு ஒருவழியாக அவரைக் கிளப்பி விமானநிலையத்துக்கு டாக்‌ஸியில் கடத்திச் சென்றதும், ‘‘இவ்வ்...வளவு பெரிசா?’’ என்று பிரமித்தார்.

அங்கேயிருந்த கஸ்டம்ஸ் ஆபீஸர் ஒரு பெண். சற்றே மேடிட்டிருந்த வயிறுடன் இருந்த அவள், ‘‘ஆர் யூ நான்வெஜ் ஆர் வெஜ்?’’ என்று அமெரிக்கன் ஆக்ஸெண்ட் ஆங்கிலத்தி்ல் கேட்க, ‘‘என்ன கேக்கறா இவ?’’ என்றார் மாமா. சரிதா மு.கொ.தனமாய் ‘‘நீங்க சைவமான்னு கேக்கறா மாமா’’ என்றாள்.

‘‘சைவமாவது...? நான் வைஷ்ணவன்ம்மா! நெத்தில பாரு எவ்ளோ பெரிசா திரிசூர்ணம் இட்டுண்டிருக்கேன்...!’’ என்று கஸ்டம்ஸ் பெண்ணிடம் நெற்றியைக் காட்டி அபிநயத்துடன் அவர் பேச, அவள் ‘ழே’ ‌என்று விழித்தாள்.

‘‘ஹய்யோ மாமா... அவ சாப்பிடற விஷயத்தைக் கேக்கறா. நீங்க செத்த பேசாம இருங்கோ...’’ என்று விட்டு, அவளிடம் ‘‘We all are pure vegetarians madam’’ என்றேன். ‘‘வாட்டீஸ் திஸ்?’’ என்று மாமாவின் பேகிலிருந்து எடுத்த பாட்டிலைக் காட்டிக் கேட்டாள் அவள். ‘‘இதுவா? ஆவக்காய் ஊறுகாய்டிம்மா... ஒரு வாய் சாப்ட்டுப் பாரு... பேஷா இருக்கும்’’ என்று மாமா, ஒரு பீஸை எடுத்து அவள் வாயில் திணித்தே விட்டார். நாக்கைச் சப்புக் கொண்டபடி, ‘‘ம்ம்ம்... வெரி டேஸ்ட்டி! பட், ஐ வி்ல் நாட் அலவ் திஸ்’’ என்று தன் டேபிளில் வைத்துக் கொண்டாள். என்னதான் கஸ்டம்ஸ் ஆபீஸராக இருந்தாலும் மசக்கைக்காரி பாருங்கள்...! ஹி... ஹி...

விமானத்தின் படிக கட்டுகளில் ஏறி உள்ளே நுழைகையில் கையில் ட்ரேயில் சாக்லெட்டுகளை ஏந்தியபடி நின்ற அந்த ஒல்லியான ஏர் ஹோஸ்டஸ், மாமாவைப் பார்த்ததும், ‘‘சாக்லெட் எடுத்துக்கஙக மாமா’’ என்று தமிழ் பேசினாள். ‘‘அப்பாடி...! நீயாவது தமிழ் பேசற பொண்ணா வாய்ச்சியேம்மா...’’ என்று தன் முறம் போன்ற கைகளில் கொஞ்சமே கொஞ்சம் சாக்லெட்டுகளை அள்ளிய மாமா, அவள் காதருகில் ஏதோ கிசுகிசுக்க, கருணாநிதியைச் சந்தித்துவிட்ட ஜெயலலிதா போலானது அவள் முகம்.

அவர் உள்ளே போனதும், மெல்ல அவள் அருகில் சென்ற நான், ‘‘சாஸ்திரிகள் மாமா உங்ககிட்ட என்னங்க சொன்னார்?’’ என்று மெல்லிய குரலில் கேட்க, அதைவிட மெல்லிய குரலில், ‘‘பைலட்டுகிட்ட வண்டியை கன்னாபின்னான்னு ஸ்பீடா ஓட்ட வேணாம், மெதுவா ஓட்டச் சொல்லுடிம்மான்னு சொன்னார்’’ என்றாள். ‘‘முருகல்லாயேசுவே! இந்த மாமாவை சென்னைக்குக் கொண்டு சேர்ககற தெம்பை எனக்குக் குடுங்க’’ என்று பிரார்த்தித்தபடி நானும் உள்ளேறினேன்.

சற்று நேரத்தில் மாமாவிடம் வந்த ஏர்ஹோஸ்டஸ், ‘‘ப்ளீஸ், பெல்ட்டைப் போட்டுக்குங்க’’ என்றாள். ‘‘மாப்ளை பேண்ட் போட்டிருக்கார். பெல்ட் போட்டா நியாயம். வேஷ்டி கட்டிண்டு நான் பெல்ட்லாம் போட்டா சகிக்காதேடிம்மா...’’ என்றார் மாமா. ‘‘நோ அங்கிள்.... ஐ மீன் ஸீட் பெல்ட்’’ என்று அவர் இடுப்பில் அதை மாட்டிவிட்டு, ‘‘ப்ளேன் மேல ஏர்ற வரைக்கும் இதைக கழட்டக் கூடாது. புரிஞ்சுதா?’’ என்றாள். ‘‘இதைக் காதுல அடைச்சுக்கங்க...’’ என்று கொஞ்சம் பஞ்சைக் கொடுத்தாள். இன்னும் கொஞ்சம் எக்ஸ்ட்ராவாக வாங்கி என் காதுகளில் அடைத்துக் கொண்டு கண்களை மூடி‌க் கொண்டேன்.

மாநகரப் பேருந்து மாதிரி மெல்ல ஊர்ந்த ப்ளைட், ‌சென்னை ஆட்டோக்களைப் போல கன்னாபின்னாவென்று வேகமெடுத்து ஜிவ்வென்று மேலேறியது. பக்கத்திலிருந்த சரிதா என் தோளில் தட்டி, ஏதோ கேட்பது ‌புரிந்ததும் கண் திறந்து பார்த்தேன். ‘‘என்ன சரி?’’ என்றேன்.

‘‘என்னங்க இது.. இப்படியா ஜிவ்னு செங்குத்தா மேல ஏறுது?’’ என்றாள் கண்களில் பயத்துடன். ‘‘அப்படி குபீர்னு ஏர்றதாலதான் அதுக்கு ‘ஏர்ரோ’ப்ளேன்னு பேரு வெச்சிருக்கான்...’’ என்று தன் கண்டுபிடிப்பை விளககி ‘கடி’த்தார் மாமா. பற்களைக் கடித்தேன் நான்.

எதிரே ஓடிக் கொண்டிருந்த டி.வி.யைப் பார்த்த மாமா, ‘‘என்னது... கன்னாபின்னான்னு என்னத்தையோ போடறான்? நல்லதா ஒரு சிவாஜி படம் போடச் சொல்லுங்க மாப்ளே...’’ என்றார். நான் பதில் சொல்வதற்குள் ஏர்ஹோஸ்டஸ் ட்ரிங்ஸ்ஸை ட்ரேயில் ஏந்தி கடந்து செல்ல, சட்டென்று அதில் சிவப்பான திரவம் இருந்த க்ளாஸை எடுத்து - அது என்னவ்னெறு விளக்குவதற்குள் - கடகடவென்று குடித்து வைத்தார் மாமா. நான் அவசரமாக மாமிக்கும் சரிதாவுக்கும் கூல்டிரிங்ஸை எடுத்துத் தந்தேன்.  ‘‘ஆஹா...! கோகோகோலாவை விட காரமா இருக்கே. ஆனா நன்னா இருக்குடிம்மா... இன்னொண்ணு குடேன்’’ என்று இன்னொரு கிளாஸ் அதே திரவத்தை கு(அ)டித்தார் மாமா.

அதுவும் நல்லதாகப் போயிற்று. சில நிமிடங்களில் மாமா கண்ணயர்ந்து (மட்டையாகி?) விட, நிம்மதியாய்க் கழிந்தது பயணம். சென்னையை நெருங்குகையில் பைலட்டின் அனவுன்ஸ்மென்ட் குரல் கேட்டுத்தான் கண் விழித்தார் மாமா. ‘‘என்ன சொல்றாங்க மாப்ளே?’’ என்றார். ‘‘அதுவா? ‘ஏர்ரோ’ப்ளேன் இப்போ ‘இறங்கோ’ப்ளேன் ஆகப் போறதாம். அதத்தான் சொல்றாங்க’’ என்று எரிச்சலுடன் ‘கடி’த்தேன் நான். ‘‘என்னங்க... இது?’’ என்று முறைத்த சரிதாவிடம், ‘‘கடி விதைத்தவன் கடி அறுப்பான்’’ என்று சிரித்தேன். மாமாவுக்கு சீட்பெல்ட் மாட்டிவிட முயன்றபோதுதான் தெரிந்தது- அவர் டில்லியில் மாட்டிய பெல்ட்டை இதுவரை கழற்றவே இல்லை என்பது.

மீனம்பாக்கத்தில் ஏர்போர்ட்டை விட்டு வெளியே வந்து என் வீட்டுக்குச் செல்ல ஆட்டோ பிடித்தோம். ஆட்டோ விரைய... ‘‘ஐயய்யோ... ப்ளேனே பரவாயில்ல போலயே... இந்தக் கட்டேல போறவன் ப்ளேனைவிட வேகமாப் பறககறானே’’ என்று மாமா அலற, ஆ.டிரை. திரும்பி முறைத்தான். ‘‘சும்மா இருங்க மாமா... நீங்க காலை விரிச்சுக்கிட்டு நின்னா, காலுக்கு நடுவுலகூட வேகமாப் புகுந்து போறவன்தான் சென்னைல ஆட்டோ டிரைவர்’’ என்று பற்களைக் கடித்தபடி சொன்னேன் நான். ‘‘பொடிநடையா நடந்தே ஸ்டேஷன் போயி, அன்ரிசர்வ்டா இருந்தாலும் பரவால்ல... நைட் ட்ரெயின்லயே ஊருககுப் புறப்படறேன் மாப்ளே...’’ என்று மாமியுடன் கிளம்பிச் சென்றார் மாமா. ஏனோ தெரியவில்லை... சரிதா வருந்தி வருந்திக கூப்பிட்டால்கூட சென்னை என்றாலே இப்பவும் அலர்றாருங்கோ!

				Tweet

Categories: சரிதாவும் நானும், நகைச்சுவை