நிலவொளிர் கடற்கரை!

உற்றார் உறவினரைப் பிரிந்து வெளிநாட்டில் சென்று வேலை செய்து பொருளீட்டி வரும் குடும்பத் தலைவர்கள் இன்று அதிகம். அவர்களைப் பிரிந்து வாடும் மனைவியும், அவர்தம் மழலைகளும் ‘அவர் எப்போதாடா வருவார்’ என்று ஏங்கி வாடி நிற்பார்கள். வெளிநாட்டில் வேலை பார்த்து பொருள் சேர்த்துக் கொண்டிருந்தாலும், அந்நாட்டுடன் ஒட்ட இயலாமல் மனம் மட்டும் தன் குடும்பத்திடம் தன் நாட்டில் இருக்க, வாடி நிற்கும் இளைஞர்கள் அனேகம். இத்தனை கவலைகள் இருந்தாலும் இன்றைய தினத்தில் கவலையைச் சற்றே மறந்து இளைப்பாறுதல் பெற, ஷாப்பிங் மால்களும், தொலைக்காட்சியும், நினைத்த நேரம் பேசி மகிழ அலைபேசியும் ஆக.. பல சாதனங்கள் உதவுவதற்கு இன்று இருக்கின்றன.

ஆனால் சங்க காலத்தில் வாழ்ந்த தலைவனுக்கும் தலைவிக்கும்... பாவம், இத்தகைய வசதிகள் ஏதுமில்லை. பொருளீட்டத் தலைவன் வெளிநாடு சென்று விட்டால், வசதி படைத்தவராக இருப்பின் புறா மூலம் தூது அனுப்பி கருத்தினைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும். இல்லாதவர்கள் இயற்கையிடமும், தங்களுக்கு வாழ்த்த தோழியர் ஆகியோரிடம் தலைவியும், பொருள் தேடச் சென்ற தேசத்தில் தனக்குக் கிடைத்த நண்பனுடன் தலைவனும் தத்தம் ஏக்கங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டு ஆறுதல் பெறுவதுதான் ஒரே வழி. சங்கப் பாடல்களில் பல இத்தகைய கையறு நிலையினைத் தெளிவாக எடுத்துரைக்கின்றன. சில பாடல்கள் தலைவனுக்கோ, அல்லது தலைவிக்கோ ஆறுதல் கூறுவதாக அமைந்து மனதைத் திருடுவதுமுண்டு. அத்தகைய பாடல்களில் ஒன்றை இன்று இங்கே காணப் போகிறோம்...!

தங்களின் நல வாழ்விற்கான பொருள் தேடலின் பொருட்டு தலைவன் பிரிந்து சென்று விட்டான். அவன் வருவதாகச் சொன்ன காலத்தை எதிர்பார்த்து அவனுடைய ‌பெண்மயில் ஏங்கித் தவித்து, வழி மேல் விழி வைத்து பாதையைப் பார்த்துப் பார்த்து ஏங்கிப் போகிறாள். தலைவன் வந்த பாடில்லை. நாட்கள் ஓடுகின்றன. ஊரார் எல்லாம் ‘‘இனி அவன் எங்கே வரப் போகிறான்? பொருள் தேடச் சென்ற இடத்திலேயே தங்கி வி்ட்டனன் போலும்!’’ என்ற ஏளனம் பேசுகின்றனர். ஊராரின் புறணிப் பேச்சுகள் சுட, தலைவி மனம் வருந்தி, அவள் உடல் வாடி நிற்கிறாள்.

உடல் மெலிந்து, துயர் படிந்த முகத்தினளாய் வாடி நிற்கும் தலைவியைப் பார்த்து கவிஞர் உலோச்சனார் ஆறுதலாகப் பாடுகிறார். அவர் தன் பாடலின் மூலம் தலைவன் வந்து கொண்டிருக்கிறான் என்பதை அவளுக்கு அழகாய் எடுத்து உணர்த்தி, ‘‘வாட்டம் நீங்கிடு பைங்கிளியே!’’ என்று கூறி ஆறுதல் தருகிறார். நற்றிணையில் சொல்லப்படும் அந்த நற்றமிழ்ப் பாடலைச் சற்றே படிக்கலாமா?

பெய்யாது வைகிய கோதை போல
மெய்சா யினை அவர் செய்குறி பிழைப்ப;
உள்ளி நொதுமலர் நேர்புரை தெள்ளிதின்
வாரார் என்னும் புலவி யுட்கொளல்
ஒழிக மாளநின் நெஞ்த் தானே;
புனரி பொருத பூமணல் அடைகரை
ஆழி மரங்கின் அலவன் ஓம்பி
வலவன் வள்பாய்ந்து ஊர,
நிலவு விரிந்தன்றாற் கான லானே.

இந்தப் பாடலுக்கான பொருள்: ‘‘சூடாத மலர் மாலையினைப் போல உடல்வாடி நிற்கிறாய் நீ! உன்னவர் வருவதாகச் சொன்ன நாளும் தாண்டிவிட்டது. ‘இனி அவர் வரமாட்டார்’ எனறு ஊரார் பேசும் பேச்சை நினைத்து வருந்தாதே நீ! உன் நெஞ்சிலிருந்த அத்தகைய நினைவுகள் முற்றாக அகலட்டும்! அலையடித்து பொடி மணல் எங்கும் படர்ந்து கிடக்கும் கடற்கரையில் தேர்ச்சக்கரத்தில் நண்டுகள் மிதிபடாத வண்ணம் தேரை விலக்கி ஓட்டுமாறு தேரோட்டியிடம் எடுத்துச் சொல்கிறான் உன் தலைவன். அவன் வரும் வழியில் கானலிடத்தில் நிலவும் விரிந்து சில்லென்ற தன் ஒளியைப் பரப்பியுள்ளது பார்!’’ என்பது.

இந்த வார்த்தைகளின் மூலம் எத்தனை அழகாக, உன் தலைவன் வந்து கொண்டிருககிறான் என்பதையும், பொருள் வளம் சேர்த்து வரும் அவனுடன் ஒரு இன்ப வாழ்வு காத்திருக்கிறது என்பதையும், தலைவிக்கு ஆறுதல் சொல்லும் பாடலினூடாக கடற்கரை மற்றும் நிலவொளியின் இயற்கை அழகையும் வர்ணித்து ஒரே பாடலில் எத்தனை ஜாலம் காட்டியிருக்கிறார் சங்கப் புலவர்! நினைக்க நினைக்க வியப்பே மேலிடுகிறது! இன்னும் இன்னும் சங்கத் தமிழை அருந்தி மகிழ மனம் அலைபாய்கிறது. இந்தத் தமிழமுதம் உங்களுக்கும் மகிழ்வு தந்தது தானே...!

				Tweet

Categories: என் ரசனை, தமிழமுதம்