நடை வண்டிகள் - 13

‌

பி.கே.பி.யும் நானும் - 5

தெரிந்தோ, தெரியாமலோ ஒருத்தன் கோர்ட் படியை மிதிக்க வேண்டி வந்துட்டா, எவ்வளவு செலவாகும் என்பது உங்களுக்கெல்லாம் ந்ன்றாவே தெரிந்திருக்கும். நிறையச் சொத்து பத்து இருக்கறவர்களுக்கே அதெல்லாம் கரைஞ்சு போயிடும். ‌சொத்து எதுவும் இல்லாத எனக்கு..? அந்தப் பிரச்னையிலருந்து நான் மீண்டு வந்தப்ப, எனக்குள் தப்பித்துவிட்ட நிம்மதி இருந்ததே தவிர, ஃபைனான்ஷியல் லெவலில் கையிருப்பெல்லாம் கரைஞ்சு போய் கிட்டத்தட்ட 0 லெவலில்தான் இருந்தேன்.

அடுத்த வேலைக்கு ட்ரை பண்ணலாம்னு நினைத்த போதுதான் அதற்கு முந்தின மாதம் சந்தித்தபோது பி.கே.பி. ஸார் சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது. அப்போது ஸ்ரீனிவாஸ் பிரபு அரசு வேலைக்குச் சென்று விட்டதால் அவருடன் இல்லை. ‘‘எனக்கு ஒரு உதவியாளர் தேவைப்படுது கணேஷ். கதை, கட்டுரைன்னு எழுதத் தெரியாட்டாலும், நிறையப் படிக்கிறவங்களா கதைன்னா என்னன்னு தெரிஞ்சவங்களாகவாவது இருக்கணும். உஙகளை மாதிரியான ஒரு இன்ட்ரஸ்ட் உள்ள ஆளா உங்க சர்க்கிள்ல யாராவது இருந்தாச் சொல்லுங்க...’’ என்றிருந்தார். என் நண்பர்கள் வட்டத்தில் அப்படிக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லும் அளவுக்கு யாரும் இல்லை அப்போது.

இப்போது அது நினைவுக்கு வந்ததும் அவரின் வீட்டிற்குச் சென்றேன். சிறிது நேரம் பேசிய பிறகு, ‘‘போன முறை சந்திச்சப்ப ஒரு உதவியாளர் வேணும்னு சொல்லியிருந்தீங்க ஸார்... அது...’’ என்று இழுத்தேன். உண்மையில் அவரிடம் ‘‘என்னைச் சேர்த்துக் கொள்கிறீர்களா ஸார்?’’ என்று அவரிடம் கேட்கக் கூச்சமாக இருந்தது. பிறரின் மனதைப் புரிந்து கொள்ளாதவர் எழுத்தாளராக இருக்க முடியுமா? அவர் சட்டென்று புரிந்து கொண்டவராகச் சொன்னார். ‘‘கணேஷ்! அந்த ஆஃபர் இன்னும் வேலிடாத்தான் இருக்கு. நீங்க விரும்பினா எனக்கு உதவியாளராகச் செயல்படலாம்!’’ என்றார். மனநெகிழ்வுடன் சம்மதம் தெரிவித்தேன். மறுநாளிலிருந்து திருவான்மியூர் அலுவலகத்துக்கு வரச் சொன்னார். விடைபெற்றேன்.

நன்றி: ஓவியர் அனில் கார்த்திக்!

மறுதினம் திருவான்மியூர் அலுவலகம் வந்தபோது எனக்கு நன்கு அறிமுகமான தாஸும், அதிகம் பழகியிராத மற்ற இரண்டு உதவியாளர்களும் இருந்தனர். பி.கே.பி. ஸார் சொன்னார். ‘‘கணேஷ்! முதல்ல கொஞ்ச நாளைக்கு நாங்க கதைய டிஸ்கஸ் பண்ணும் போது நீங்க எதுவும் குறுக்கிட்டுப் பேச வேண்டாம். நல்லா கவனிங்க. உங்க கிட்டருந்து அவுட்புட்டை எப்ப வாங்கிக்கணும், எப்படி வாங்கிக் கணும்னு எனக்குத் தெரியும். ‌ஸோ... பேசாம கவனிச்சுட்டே வாங்க...’’ என்றார். தொலைக்காட்சித் தொடர்களுககான கதை வசன விவாதம் தினமும் நடக்கும். பி.‌கே.பி. ஸார் உதவியாளர்களுடன் விவாதி்த்து கதையை மெருகேற்று வதையும், கேரக்டர்களை வடிவமைப் பதையும் கவனித்து வந்தேன். ஏறக்குறைய முதல் ஒரு மாதம் முழுவதும் வேலையே செய்யாமல் அவரிடம் சம்பளம் பெற்றேன்.

அவர் சொன்னது போலவே நான் தானாகத் தலையிடாமல் இயல்பாகவே அவர்களுடன் இணைந்து கொண்டது நடந்தது. மெல்ல மெல்ல விவாதங்களிலும், பின் அவர் சொல்லும் டயலாக்குகளை டைப் செய்யும் பணியிலும் ஈடுபட்டு, அலுவலகத்தில் செட்டிலானேன்.  அலுவலகத்தில் செயல்படும் நேரங்களில், விவாதங்களின் போது ஒரு ‘பாஸ்’ ஆக நடந்து கொள்வார். நானும் அதற்கேற்றாற் போல செயல்படுவேன். அலுவலக நேரம் தவிர்த்த நேரங்களில் நல்ல நண்பராக நடந்து கொள்வார், வெளிப்படையாகப் பேசுவார். நானும் அவ்விதமே. எந்த நிலையிலும் அலுவலகத்தையும், தனிப்பட்ட நட்பையும் நானும், அவரும் கலந்து கொண்டு குழப்பிக் கொண்டதில்லை. இப்படி எனக்குக் கிடைத்தது போல Friendly Boss எல்லாருக்கும் அமைந்து விடுவார்களா என்ன?

நான் பட்ட காயத்தின் ரணம் ஆறாமல் உள்ளே வலித்துக் கொண்டிருந்த காலகட்டமல்லவா அது! அலுவலக நேரத்தில் நான் சரியாகப் பணி செய்து வந்தாலும், மனதுக்குள் எனக்குள்ளிருந்த வேதனையின் கனத்தை அவர் நன்றாகவே உணர்ந்து கொண்டிருந்தார். (உண்மையான நண்பராயிற்றே...) என்னை அவர் செல்லும் சினிமாக்களுக்கு அழைத்துச் செல்வார். பார்த்த படங்களைப் பற்றி விமர்சிககச் சொல்வார். அவரின் விமர்சனத்தையும் சொல்லுவார். கூர்மையான அவரின் திரைக்கதை அறிவை அருகிலிருந்து பார்த்து நான் வியந்திருக்கிறேன் பல முறை. எப்போதாவது மலையாளம், தெலுங்குப் படங்களையும், பெரும்பாலும் தமிழ்ப் படங்களையும் பார்த்து கிணற்றுத் தவளையாக இருந்து வந்த எனக்கு உலக சினிமா என்று ஒன்று இருப்பதை அறிமுகப்படுத்தி விசாலமான அந்தக் கதவைத் திறந்து விட்டவர் பி.கே.பி. ஆங்கிலப் படங்களையும், ஈரானிய, ஃப்ரெஞ்ச் படங்கள் என்று மொழி வேறுபாடில்லாமல் அவருடன் சேர்ந்து பார்த்து ரசிக்க என்னால் முடிந்தது.

நான் பார்த்து ரசித்த படங்களுக்கு விமர்சனங்களும் எழுதியிருக்கிறேன் பின்னாளில் ஊஞ்சலில். இப்ப‌ோது சற்று ஊஞ்சல் இதழைப் பற்றிப் பேசிவிட்டு மீண்டும் பி.‌கே.பியின். அலுவலகத்துக்கு வரலாம். அதுவரையில் ஊஞ்சல் இதழுக்கான கதையை டைப் செய்து, பிழைத் திருத்தம் செய்து, என் வீட்டில் வைத்துத்தான் டிசைனிங் செய்வேன். பின் அவர் அலுவலக கம்ப்யூட்டரில் போட்டுக் காட்டி, அவர் சொல்லும் திருத்தங்களைச் செய்து முடித்ததும், முடிவான வடிவத்தை தெளிவான ப்ரிண்ட் அவுட்டுகளாக எடுத்து அவரிடம் ஒப்படைத்து வருவேன். இதுதான் நடைமுறையாக இருந்தது.

இப்போது அவருடனேயே பணி செய்ததால், வடிவமைப்பு முழுவதையும் அலுவலகத்திலேயே செய்து விடலாமே என்றார் அவர். என்னிடம் எப்போதுமே அவர் சொல்லிற்கு மறுப்பு இருந்ததில்லை. (அப்போது நான் ஊஞ்சல் இதழின் வடிவமைப்பாளன் மட்டுமே, உதவி ஆசிரியராக இல்லை). ஆக, முதல் முறையாக முழுமையான வடிவமைப்பையும் அவரை அருகில் வைத்துக் கொண்டே செய்யத் தொடங்கினேன். அந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் அவரிடமிருந்து மற்றுமொரு விஷயத்தை நான் கைக்கொள்ளும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது. அந்த நல்ல பழக்கத்தைப் பற்றி...

                                                                           -தொடர்கிறேன்!

பின்குறிப்பு : பல நண்பர்களின் (என்னுடையதும்) விருப்பத்தின்படி நண்பர் ‘சேட்டைக்காரன்’ மீண்டும் பதிவு எழுத ஆரம்பித்துள்ளார். விரும்புபவர்கள் இங்கே க்ளிக்கி அவரின் நகைச்சுவையை ரசித்துச் சிரிக்கலாம்.

				Tweet

Categories: தொடர் கட்டுரை, நடை வண்டிகள்