துப்பாக்கி விடு தூது

(1)

சிங்கப்பூர் ஷாப்பிங் காம்ப்ளக்ஸ். மக்கள் பரபரப்பாக நடமாடிக் கொண்டிருந்தனர். தான் வாங்கிய பொருட்களுக்கு கேஷ் கவுண்ட்டரில் பணம் செலுத்திக் கொண்டிருந்த செல்வம், பின்னால் கேட்ட சிரிப்புச் சத்தத்தினால் ஈர்க்கப்பட்டுத் திரும்பினான். அந்தச் சிரிப்பு... ரம்யாவா அவள்? பின்னால் இருந்த காஸ்மெடிக் செக்ஷனில் நின்றிருந்த அவள்... ரம்யாவேதான்! அவன் மனதில் பதிந்ததாயிற்றே அவளின் அந்தச் சிரிப்பு! ஒரு கண்ணாடி மேஜையில் கை நிறைய சில்லறைக் காசுகளை அள்ளி வீசிப் பாருங்கள்.... ‘கலகல’வென்ற வி்த்தியாசமான ஒரு ஒலி கேட்கவில்லை? அதுபோலத்தான் ரம்யாவின் சிரிப்பு! அந்தச் சிரிப்பினால் ஈர்க்கப்பட்டுத்தானே அவளைக் காதலிக்கவே ஆரம்பித்தான்.

கல்லூரியில் இரண்டு ஆண்டுகள் காதலித்த அவர்கள் மூன்றாம் ஆண்டு படிப்பு முடிந்ததும் திருமணம் செய்து கொள்ள திட்டமிட்டிருந்தனர். மூன்றாம் ஆண்டின் மத்தியில் செல்வத்தின் அப்பா இறந்துபோனதால் கிராமத்துக்குச் சென்று அப்பாவின் இறுதிச் சடங்குகளை முடித்துவிட்டு வந்தான் செல்வம். திரும்பி வந்த போது கல்லூரிப் படிப்பை நிறுத்திவிட்டு ரம்யா சென்று விட்ட செய்திதான் கிடைத்தது. அதன்பின் அவள் கல்லூரியில் கொடுத்திருந்த அவள் சொந்த ஊர் அட்ரஸுக்குப் போய்ப் பார்ததான். வீட்டைக் காலி செய்துவிட்டு, ஊரை விட்டே போய் விட்டார்கள் என்ற தகவல்தான் கிடைத்தது.

அதன் பின் நான்கு ஆண்டுகள் ஓடிவிட்ட நிலையில் இன்றுதான் அவளை மீண்டும் பார்க்கிறான். அருகில் நின்றிருந்த ஒரு நபருடன் சிரித்துப் பேசியபடி அவள் ஷாப்பிங் செய்து கொண்டிருக்க, மெல்ல அவளை நெருங்கினான். அருகில் நெருங்கியபோதுதான் அது கண்ணில் பட்டது. ரம்யாவின் கழுத்தில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த தாலியைக் கண்ட செல்வம் அதிர்ந்து போனான்.

(2)

‘ரம்யாவுக்குக் கல்யாணம் ஆகிவிட்டதா?’ அதிர்ச்சியோடு பார்த்தான் செல்வம். அருகில் நின்றிருந்த அவள் கணவன் உயரமாய், வழுக்கைத் தலையுடன், சற்று குண்டான ஓமக்குச்சி நரசிம்மனைப் போல இருந்தான். ரம்யா முன்பை விட சற்று கொழு கொழுவென்றிருந்தாள். அவன் அடிக்கடி கிள்ளி ரசித்த அவளின் கன்னங்கள் இப்போது இன்னும் சற்று பம்மென்று பணத்தின் செழுமையுடன் உப்பியிருந்தது. அவர்கள் வெளியே வர, செல்வம், பதுங்கியபடி அவர்களைத் தொடர்ந்து சென்று அவள் முகவரியைத் தெரிந்து கொண்டான். அதன்பின் அவள் கணவனைப் பற்றிய விவரங்களை சேகரிக்க அதிக நேரமாகவில்லை. அவள் கணவன் சிவராமன் அரசியல் செல்வாக்குப் படைத்த, மிகப்பெரிய கோடீஸ்வரர் என்பதை அறிந்ததும் செல்வத்தின் மூளை துரிதமாக வேலை செய்தது.

டெலிபோனின் கதறலை ரிஸீவரை எடுத்து அடக்கினாள் ரம்யா. ‘‘ஹலோ... ரம்யா! செளக்கியமா...?’’ என்றது குரல். அந்தக குரல்...? ‘‘செ... செ... செல்வமா?’’ என்றாள். ‘‘பரவாயில்லையே... இன்னும் ஞாபகம் வெச்சிருக்கியே...’’ என்றான். ‘‘ப்ளீஸ் செல்வம்! அவர் வீட்ல இருககார். ஈவ்னிங் ஆறு மணிக்கு மத்ஸ்யா ரெஸ்ட்டாரண்ட் வா. அங்க பேசலாம்’’ என்றுவிட்டு போனை வைத்தாள்.

செல்வத்தை நேரடியாகப் பார்த்தாள் ரம்யா. ‘‘செல்வம்! இவ்வளவு தூரம் விளக்கிச் சொல்லியும் உனக்குப் புரியலையா? சூழ்நிலை‌க் கைதியா வேற வழியில்லாம நான் இவரைக் கல்யாணம் பண்ணிக்க வேண்டியதாயிடுச்சு. நீ வேற நல்ல பொண்ணாப் பாத்துக் கல்யாணம் பண்ணிக்க. இனி நாம சந்திக்கிறதாலேயோ... பேசறதாலேயே... என்ன பிரயோஜனம்?’’ என்று கண்ணீருடன் கூறிய அவள், அவன் தந்த பதிலைக் கேட்டதும் அதிர்ந்து போனாள்.

(3)

‘‘பிரயோஜனம் இருக்கு ரம்யா. நீ என்னோட சேர்ந்து எடுத்து்க்கிட்ட போட்டோக்களும், எனக்கு காதல் ரசம் சொட்டச் சொட்ட நீ எழுதின கடிதங்களும் இப்பவும் பத்திரமா என்கிட்ட இருக்கு. அது சிவராமன் கைக்குப் போகணும்னு நீ நினைக்கிறியா?’’ என்றான். ‘‘செ...ல்...வ...ம்...’’ என்றாள் அதிர்ச்சியுடன். ‘‘திமிங்கிலத்தோட தோலை கொஞ்சமா சுரண்டினா அதுக்குத் தெரியாது ரம்யா. நீ என்ன பண்றே... அஞ்சு லட்ச ரூபாய் எடுத்துட்டு நாளைக்கு இதே ரெஸ்ட்டாரண்ட்டுக்கு வந்து கொடுக்கறே... இல்ல.... உனக்கே தெரியும்’’ என்றபடி அவன் எழுந்து நடக்க... பிரமிப்பாய் அவனையே பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தாள் அவள்.

அப்போது தொடங்கியது அந்தக் கொடூரமான ப்ளாக்மெயில் படலம். செல்வம் ஒவ்வொரு கடிதமாகக் கொடுத்து, அவளை பொ.மு.வாத்தாகப் பாவிததுப் பணம் கறந்தான். ‘‘செல்வம்! இதுக்கு மேல என்னை சித்திரவதை பண்ணாத. மொத்தமா ஒரு தொகைய வாங்கிட்டு என்னை விட்று’’ என்று கெஞ்சினாள் ரம்யா. ‘‘ஆமாம் ரம்யா. எனக்கும் இப்படி பணத்தை வாங்கி செலவு பண்ணி சலிச்சுப் போச்சு. அதுனால... நான் வேற ஒரு ஐடியா வெச்சிருக்கேன்....’’ என்றவன் சொன்ன யோசனையைக் கேட்டதும் அலறி விட்டாள். ‘‘நோ... செல்வம்!’’

‘‘எஸ்! அதான் சரியான வழி. இன்னிக்கு நைட் பத்து மணிக்கு உன் வீட்டு சுவரேறிக் குதிச்சு பெட்ரூமுக்கு வர்றேன். பால்ல தூக்க மாத்திரையக் கலந்து சிவராமனைத் தூங்க வெச்சிடு. நான் என் துப்பாக்கியில இருந்து தோட்டாவை அவர் உடம்புக்குத் தூது விடறேன். அவர் மண்டையப் போட்டதும் பாடிய டிஸ்போஸ் பண்ணிடறேன். நீ பணக்கார விதவையா சில மாசம் இருந்துட்டு என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும். எனக்கு என் காதலியும் கிடைப்பா, கோடீஸ்வரனாயும் ஆய்டுவேன். போடி... போய் நான் சொன்னதைப் பண்ணு கண்ணு!’’ என்றான் கோணலாய்ச் சிரித்தபடி. அதிர்ச்சியின் உச்சத்தில் உறைந்து போய் அமர்ந்திருந்தாள் ரம்யா.

(4)

இரவு. தேர்ந்த திருடனைப் போல, அவள் வீட்டு காம்பவுண்ட் சுவர் ஏறிக் குதித்து, ட்ரெய்னேஜ் பைப்பில் ஏறி, பால்கனியில் குதித்து... அவள் பெட்ரூம் ஜன்னலில் முகம் வைத்துக் குரல் கொடுத்தான் செல்வம். ரம்யா முகத்தில் பயத்துடன் அருகில் வர, கதவைத் திறக்கச் சொல்லி சைகை செய்தான். அவள் கதவைத் திறந்ததும், தன் பின்னால் தள்ளிவிட்டபடி, அடுத்த கணமே படுக்கையில் போர்த்திப் படுத்திருந்த சிவராமனைச் சுட்டான். சத்தமும் காணோம்; ரத்தமும் காணோம். சந்தேகமாக அருகில் சென்று போர்வையை விலக்கியவன் அதிர்ந்தன். உள்ளே வெறும் தலையணைகள்.

அதிர்ச்சியுடன் செல்வம், ரம்யாவின் பக்கம் திரும்ப, பளிச்சென்று விளக்குகள் எரிந்தன. ‘‘நான் இங்க இருக்கேன் தம்பி!’’ என்றார் அறைக் கதவின் அருகில் நின்றிருந்த சிவராமன். அதிர்ச்சியிலிருந்து மீண்டு செல்வம் துப்பாக்கியை உயர்த்துவதற்கு முன், அவரின் துப்பாக்கி பேசி, அடுத்தடு்த்து மூன்று தோட்டாக்களை அவன் உடலுக்கு தூது அனுப்பியது. அலறவும் நேரமின்றி சரிந்து விழுந்தான் செல்வம். ‘‘டோன்ட் வொர்ரி, ஹனி. இவன் பாடியை சத்தமில்லாம அப்புறப்படுத்த ஏற்பாடு பண்ணிட்டேன். செல்வம்னு ஒருத்தன் உலகத்துல வாழ்ந்த தடயமே இல்லாம துடைச்சு எடுத்துடுவாங்க என் ஆட்கள்!’’ என்றபடி அருகில் வந்து அவளை அணைதுக் கொண்டார் சிவராமன்.

‘‘முட்டாளே...! எப்படியும் கொலைதான் இறுதி வழின்னு ஆனப்புறம், உன்னோட சேர்ந்து என் புருஷனைக் கொன்னுட்டு டென்ஷனோடயும், பயத்தோடயும் வாழ நான் தயாரில்லை. பதிலா, அவர்கிட்ட எல்லா உண்மையையும் சொல்லி, உன்னை அப்புறப்படுத்திட்‌டா, இவரோட நிம்மதியா வாழறது எனக்கு ஈஸி! நினைச்சேன்; செஞ்சுட்டேன்’’ என்றபடி செல்வத்தின் உடலை உதைத்துத் தள்ளிவிட்டு சிவராமனுடன் பெட்ரூமுக்குள் நுழைந்தாள் ரம்யா.

*

‘ரங்கநதி’யில் நீராட விரும்பினால் மேய்ச்சல் மைதானம் செல்க!

				Tweet

Categories: சிறுகதைகள்