நடை வண்டிகள்-20

 இந்திரா செளந்தர்ராஜனும் நானும் - 3

அச்சமயத்தில் மாதா மாதம் இந்திரா செளந்தர்ராஜனின் நாவல்களைத் தாங்கி ‘க்ரைம் ஸ்டோரி’ என்ற மாத நாவல் வெளிவந்து கொண்டிருந்தது. இந்திராஜியின் வாசகர்களுடன் பேசும் கடிதமும், கேள்வி பதில்களும், நாவலும் வரும். அடுத்து வந்த இதழில் வாசகர்களுக்கு அவர் எழுதிய கடிதத்தில் என்னைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டு ஒன்றிரண்டு பாராக்கள் எழுதியிருந்தார்.

‘இந்த மாதம் சில வாசக நெஞ்சங்களை சந்தித்தேன். அவர்களில் முக்கியமானவர் நெல்லை கணேஷ். இவர் திருநெல்வேலி தினமலரில் பணி புரிந்து வருகிறார். என் முதல் நாவலான ‘கோடைகாலக் கொலைகள்’ தொடங்கி சமீப நாவலான ‘பொன் மழை’ வரையில் ஒன்றையும் அவர் விட்டு வைத்திருக்கவில்லை’ என்று (என் நினைவிலிருந்து. இதழ் என்னிடமில்லை) தொடங்கி தன் மகிழ்வைக் குறிப்பிட்டிருந்தார். நான் திருநெல்வேலி தினமலரில் பணி புரியும் சமயத்தில் அவருக்கு அறிமுகம் ஆனதால் மதுரைக்காரனாக இருந்தாலும், இப்போது சென்னையில் வசித்தாலும் அவருக்கு மட்டும் ‘நெல்லை கணேஷ்’ தான்!

அவர் எழுதியதைப் படித்ததும் மிகமிக மகிழ்ச்சியுடன் என் நண்பர்களுக்கு அதைக காண்பித்து விட்டு மதுரைக்கு வந்ததும் அவர் வீட்டைத் தேடிச் சென்றேன். அவரின் குடும்பத்தினரை அறிமுகம் செய்தார். என்னை அறிமுகம் செய்வித்தார். என்னைப் பற்றிச் சில வரிகள் எழுதியதற்கு நன்றி ‌சொன்னேன். அவரது எழுதும் அறைக்கு அழைத்துச் சென்றார். முதல் சந்திப்பில் பேச அவகாசம் கிடைக்காததை எல்லாம் அன்று பேசித் தீர்த்தேன். கதைகள் தவிர்த்தும் பல விஷயங்களில் அவருடைய கருத்தைப் பகிர்ந்து கொண்டார். அபிமான எழுத்தாளர் என்ற நிலையிலிருந்து நெருக்கமானவராக உணரத் தொடங்கியது அந்தச் சந்திப்பிலிருந்துதான்.

அதன்பின் மதுரைக்குச் செல்லும் போதெல்லாம் தவறாமல் அவரைச் சந்தித்து உரையாடுவது என்பது ஒரு வழக்கமான நிகழ்வாகிப் போனது. அப்போது அவர் ‘விக்ரமா விக்ரமா’ என்கிற தொடர் நாவல் எழுதிக் கொண்டிருந்தார். விக்கிரமாதித்தனும், வேதாளமும் இன்றைய உலகில் வந்தால் எப்படியிருக்கும் என்பதை வைத்து அதை எழுதத் துவங்கி இரண்டு நாவல்கள் வெளியாகியிருந்தன. அந்தச் சமயத்தில் சன் டிவியிலும் இதே கருத்தில் ‘விக்கிரமாதித்தன்’ தொடர் வெளியாவதற்கான அறிவிப்பு வந்து கொண்டிருந்தது. அதைப் பற்றிப் பேசும்போது ‘இப்படிப் ஒரு போட்டி ஏற்படுவது நல்லதுதான். .நாவலைப் படித்து விட்டு, அதேபோன்ற கதையை தொலைக்காட்சியிலும் பார்ப்பவர்களுக்கு உங்களின் தனித்தன்மை நன்கு புலப்படும்.’ என்றேன். இந்தக் கருத்தை ரசித்து, அடுத்த வந்த இதழில் எழுதினார்.

இவற்றை நான் சொல்லக் காரணம், ஒரு வாசகனாக என் மதிப்பீடு சரியாக இருக்கும் என்பதை அவர் உணர்ந்திருந்தார் என்பதைச் சொல்வதற்காகத்தான். நான் ‘க்ரைம் நாவல்’ அலுவலகத்தில் ஜி.அசோகன் அவர்களின் கீழ் பணி செய்தபோது, அங்கே‌ வெளிவந்து கொண்டிருந்த ‘பாக்கெட் நாவல்’ இதழில் மாதந்தோறும் இந்திரா செளந்தர்ராஜன்தான் நாவல்தான் வெளிவந்து கொண்டிருந்தது. அச்சமயங்களில் ஒவ்வொரு மாதமும் நாவலின் முடிவுப் பகுதியை அனுப்பியதும், போன் செய்து, ‘எப்படி இருந்தது?’ என்று கருத்துக் கேட்பார். மனதில் படும் நிறை குறைகளைத் தயங்காமல் சொல்வேன். ஏற்றுக் கொள்வார். ஏன் கதையை அப்படி முடிக்க வேண்டியிருந்தது, ஏன் அப்படி ஒரு திருப்பத்தை வைத்தேன் என்பதற்கான விளக்கங்களையும் ‌சொல்வார். அதைக் கேட்டுக் கொள்வதில் எனக்கு தனி மகிழ்ச்சி. (மற்றெந்த வாசகருக்கும் கிடைக்காத வாய்ப்பாயிற்றே!)

பொதுவாக அவரின் கதைகளும், அதில் சொல்லப்படும் கருத்துக்களும் எந்தக் குழப்பமுமின்றி தெளிவாக இருக்கும். என்றாலும் நிறைய இதழ்களுக்கும். தொலைக்காட்சித் தொடர்களுக்கும் ஒரே நேரத்தில் எழுதி வருகின்ற காரணத்தால், சில சமயங்களில் கதாபாத்திரப் பெயரை மாற்றி எழுதி விடுவார் என்பது அவரது பலவீனம். உதாரணமாக, முதல் ஐந்து அத்தியாயங்களில் பத்மினி என்று எழுதிவிட்டு ஆறாவது அத்தியாயத்தில் அதே கேரக்டரை பாரதி என்று எழுதி விடுவார். இதுபோன்ற விஷயங்களைக் கவனித்துக் குறிப்பிட்டால் என்னையே மாற்றிக் கொள்ளச் சொல்லி விடுவார். வேறு சில பதிப்பகங்களில் இப்படி வாசகர் நிலையில் படித்துக் கவனித்து மாற்றாமல் விட்டதால் பெயர் மாறி வந்த கதைகளும் உண்டு.

நெல்லையில் இருந்த காலகட்டத்தில் ஒரு புதிய முயற்சியில் ஈடுபட விரும்பி அதற்கான உதவி கேட்டு அவரிடம் சென்றபோது, எதிர்பாராத அளவில் எனக்கு உதவினார். ஆனால் என்னால்தான் அதைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முடியாமல் போய் விட்டது. அதைப் பற்றி...

                                                                             -தொடர்கிறேன்...

ரங்கராட்டினத்தில் சுற்ற... மேய்ச்சல் மைதானம்

				Tweet

Categories: தொடர் கட்டுரை, நடை வண்டிகள்