விறுவிறுப்பான போராட்டம்

நரேந்திரன் கஞ்சி போட்ட காட்டன் துணி போல விறைப்பானான். மெதுவாக, மிக மெதுவாக பட்சி சிறகு காற்றில் மிதப்பது போல் தன்னிடத்திலிருந்து நகர்ந்தான். இடுப்பில் ரிவால்வரைத் தொட்டுப் பார்த்துக் கொண்டான்.

இரண்டு அறைகளையும் பிரிக்கும் தள்ளு கதவை உராய்ந்து கொண்டு சற்று நேரம் நின்றான். அப்புறம் ஷூ முனையால் கதவை மெல்ல மெல்ல நகர்த்தினான். இப்போது ரிப்பன் அளவு இடைவெளி விழ, தன கண்களை அங்கே பதித்து பக்கத்து அறையை நோட்டமிட்டான்.

நம்பிராஜன் இன்னமும் படுக்கையிலேயே இருந்தார். அவரது அருகில் ஒரு ஆசாமி நின்றிருந்தான். மிகக் குறைவான வாட் வெளிச்சத்தில் இரவு விளக்கு சதி செய்தது. நின்ற ஆளின் முகத்தை மூடி ஸ்கார்ஃப் போல ஏதோ கட்டப்பட்டிருக்க, சுலபத்தில் முக அடையாளம் புரியக் கூடாது என்ற கவனம் தெரிந்தது. உயரமாயிருந்தான். அகலமாயிருந்தான். நம்பிராஜனின் படுக்கையருகே குனிந்து-

அவரை ஏதாவது செய்துவிடப் போகிறான் என்று நரேந்திரன் தன் ரிவால்வரை கைக்கு கொண்டு வந்தான். இல்லை. அந்த ஆள் நம்பிராஜனைத் தொந்தரவு செய்யாமல், கால்களை வாத்து போல் எடுத்து வைத்து அங்கிருந்து நகர்ந்தான். சுவரில் தொங்கிய அலங்கார கடிகாரத்தை அண்டினான். அதை ஒற்றைக் கையால் கழற்றினான். இன்னொரு கையை சுவரில் செலுத்தினான். க்ளிக் என்று சிட்டிகை போடுவது போல் ஒரு ஒலி.

எதையோ எடுக்கிறான். அது இந்தக் கேஸிற்கு மிக முக்கியமானதாக இருக்கக் கூடும். அதை எடுத்துக் கொண்டு அவன் நழுவி விட்டால் ஆபத்து. நரேந்திரன் செயல்பட நிச்சயித்தான். ரிவால்வரின் ஸேஃப்டி காட்சை விடுவித்தான். க்ளக் என்ற அந்த ஒலியைக் கேட்டதும், கடிகாரத்தைக் கழற்றியவன் அப்படியே உறைந்து நின்றான்.

``அசையாதே'' என்றான் நரேந்திரன் குரலை ஏற்றாமல். ``அசைந்தால் என் துப்பாக்கி உன் முதுகை சல்லடையாக்கி விடும்.''

அந்த ஆள் கடிகாரத்தை அதன் ஆணியில் மாட்டிவிட்டு இரண்டு கைகளையும் உயரத் தூக்கி சுவரைப் பார்த்து நின்றான். அவன் இடது கையில் கசக்கப்பட்டு, சுருட்டப்பட்டு சில காகிதங்கள்.

``அதை என்னிடம் கொடு...''

நரேந்திரன் ஒவ்வொரு அடியாக முன்னேறினான். அந்தக் காகிதத்திற்காக தன் இடது கையை நீட்டினான். வலது கையில் ஸ்டெடியாக ரிவால்வர். நரேந்திரன் இன்றைக்கு நிறைய தவறுகள் செய்கிறான். பெட்ரூம் விளக்கின் ஒளி அவன் மீது படிந்து அவனுக்கு முன்னதாக அவனுடைய மசமசப்பான நிழலை சுவர் வரை கொண்டு போய் விட்டதை அவன் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளவில்லை.

கையைத் தூக்கி நின்றிருந்தவன் இந்த விஷயங்களில் தனியாக டிப்ளமா வாங்கியிருந்தான். நரேந்திரனின் நிழலை வைத்து நரேந்திரன் இரண்டடி தூரத்திற்குள் வந்ததை கணக்கிட்டதும் செயல்பட்டான்.

 அறுத்து விட்ட தேங்காய் போல சரேலென தரையில் விழுந்தான். விழுந்த அதே கணம் புரண்டு நிமிர்ந்தான். நிமிர்ந்த அதே கணம் உரம் பாய்ந்த அவனுடைய வலது கால் ஸ்ப்ரிங்கால் விடுவிக்கப்பட்டதைப் போல் உதறி நரேந்திரனின் வலது கையை உதைத்தது. சுடுவதா வேண்டாமா என்ற தயக்கமாய் இருந்த ரிவால்வர் காற்றில் டைவ் அடித்துப் பறந்தது.

இப்போது எதிரி கைகளை சுவரில் அடித்து ஊன்றி எம்பினான். நரேந்திரனின் தோளுக்கு அவன் கால் இறங்கியது. நரேந்திரன் உஷாராகி அந்தக் காலைப் பற்றி சரேலென முறுக்கி இழுத்தான். எதிரி அந்தத் தாக்குதலை எதிர்பார்த்தவன் போல் தனது வலது கையை மடக்கி, காற்றில் ஒளி வேகத்தில் பாய்ச்ச, நரேந்திரன் நகருமுன் முகவாயில் அந்த அடி இறங்கியது.

முப்படி உயரத்திலிருந்து கான்க்ரீட் தளத்தில் குப்புற விழுந்தது போல் இருந்தது நரேந்திரனுக்கு. யாரோ பல் டாக்டர் என்னால் பணக்காரர் ஆகப் போகிறார். எதிரியின் காலை விட்டுவிட்டு அவன் முகத்துக்குப் பாய்ந்தான் நரேந்திரன். முதல் ஆர்க்கில் எதிரியின் முக்காட்டுத் துணி கையோடு பிய்ந்து வந்தது. இரண்டாவது ஆர்க் போடுமுன் எதிரி தன் முழங்காலை மடித்து நரேந்திரன் மீது செலுத்தி, முதன் முறை பிசகி, இரண்டாவது முறை நெஞ்சில் கும்க் என்று பாய்ச்சினான்.

 நரேந்திரன் பக்கெட் ஆக்ஸிஜனை இழந்து கைகளை அகல விரித்தான். எதிரி இதற்காகவே தினமும் எண்ணெய் போட்டு மஸாஜ் செய்து தன் தசைகளை முறுக்கி வைத்திருந்தது போலிருந்தது. நரேந்திரன் தன் முஷ்டியை மடக்கி காற்றைக் கிழித்து எதிரியின் மூக்குக்கு குறி வைக்க, அது அவன் தாடையில் இறங்கியது. அவன் மல்லாந்து சுவரை மோதினான். உடன் நரேன் பாய்ந்து அவன் கண்களுக்குக் குறி வைத்து விரல்களைப் பாய்ச்சினான். ``நாஸர், இனி நீ தப்ப முடியாது...''

நாஸர் வெகு உன்னதமாகக் கணக்கிட்டு சரேலென தன் வாய் திறந்து நரேந்திரனின் விரல்களைக் கடித்தான். நெருப்புப் பற்ற வைத்ததுபோல் நரேந்திரன் கைகளை உதறிக் கொள்ள, நாஸர் விரித்த உள்ளங்களையை முறம் போல நரேந்திரனின் கழுத்தில் இறக்கினான். நரேந்திரன் உருண்டு புரண்டு எழுந்திருக்கும் முன், நாஸர் அந்த இடத்திலிருந்து எகிறினான். ஒரே ஜம்ப்பில் கதவை அணுகி, சரேலென வெளியே பாய்ந்து விட்டான்.

நரேந்திரன் அவனுக்குப் பின்னே பாய்ந்தான். ஆனால் அவன் ஹாலுக்குள் பிரவேசிப்பதற்குள் நாஸர் வாசல் கதவைத் தாண்டியிருந்தான். சட்டென அறைக் கதவைச் சார்த்தி அவன் வெளியில் தாளிட்டு விட, நரேந்திரன் அக்கம் பக்கம் பார்த்து, ஜன்னலைத் தேர்வு செய்து வெளியே குதித்தான். ஆனால் அதற்குள் காரியம் மிஞ்சி விட்டது.

சிமெண்ட் பாதையில் காற்றைவிட வேகமாக ஓடி, திறந்த கேட் வழியே வெளியே அம்பு போல் பாய்ந்து இரண்டாவது நொடியில் சின்ன இருமலுடன் ஒரு மோட்டார் சைக்கிள் கிளம்ப, நரேந்திரன் இனி இந்த இரவில் அவனை எட்டிப் பிடிப்பது இயலாத காரியம் என்று உணர்ந்தான்.

============================================

ஃப்ரெண்ட்ஸ்! ‘சுபா’வின் துப்பறியும் நாவலில் இருந்து ஒரு விறுவிறு்ப்பான பகுதியை இங்கே படித்தீர்கள். இனி, இங்கே க்ளிக்கி வலைச்சரம் சென்று நரேந்திரன்-வைஜயந்தியை சந்தியுங்கள்!

				Tweet

Categories: வலைச்சரம்