நடை வண்டிகள் - 15

பி.கே.பி.யும் நானும் - 7

ஸ்ரீனிவாஸ் பிரபுவும், தாஸும் இல்லாத அந்த சூழ்நிலையில் இதழின் வடிவமைப்பாளர் பணியுடன் உதவி ஆசிரியராகவும் என்னைப் பணியாற்றும்படி பணித்தார் பி.கே.பி. ஸார். ஊஞ்சல் இதழிற்கு வாசகர்களிடமிருந்து வரும் ஏராளமான படைப்புகளைப் படிப்பதும், அவற்றிலிருந்து பிரசுரத்திற்குத் தகுதி பெற்றதைத் தேர்ந்தெடுப்பதும் ஆகிய அந்தப் பணி எனக்கு மிகமிகப் பிடித்தமான ஒன்றாக அமைந்தது. அவரின் வழிகாட்டுதலுடன் அந்தப் பணியைத் துவங்கியும் வடிவமைப்புப் பணியையும் தொடர்ந்தும் வந்தேன்.

பி.கே.பி. ஸார் என்னிடம் பல முறை, ‘‘உங்களிடம் நல்ல எழுத்துத் திறமை இருக்கிறது. முயன்றால் நீங்கள் நன்றாக வரலாம். நிறைய எழுதுங்கள்’’ என்பார். நான் இயல்பான சோம்பலினாலும், என் மீது எனக்கே நம்பிக்கை இல்லாததாலும் அவர் பேச்சைக் கேட்டதில்லை. இச்செவியில் வாங்கி அச்செவியில் வி்ட்டு விடுவேன். அது எத்தனை தவறென்பதை இப்போது உணர்கிறேன். எதனால் இதை இங்கே குறிப்பிடுகிறேன் என்றால், அப்படியிருந்த என்னை ஊஞ்சல் இதழில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எழுத வைத்தார் என் நண்பர்.

சில இதழ்களில் சினிமா விமர்சனமும், நான் ரசித்துப் படித்த புத்தகங்களிலிருந்து ‘மின்னல் வரி’களைத் தொகுத்தும், மிகச் சிறந்த தமிழ் நாவல்களை நான்கு பக்கங்களில் சுருக்கித் தந்தும் இப்படிப் பல பகுதிகளில் என் படைப்புகள் ஊஞ்சல் இதழில் வெளியானது. என்னையறியாமல் நான் அங்கு பெற்ற எழுத்துப் பயிற்சிதான் இப்போது உங்கள் முன்னால் என்னை ஓட வைத்திருக்கிறது.

நான் அவருடன் இருந்த சமயங்களில் பி.கே.பி. ஸார் கமிட்டான திரைப்படங்களுக்கு வசனம் எழுதும் பணியில் ஈடுபடும் போதும் உடன் இருக்க வாய்ப்புக் கிடைத்தது. இயக்குனருடன் அவர் பேசி, கதை முழுமையாகத் தயாரானதும் பெரும்பாலான சமயங்களில் வசனம் எழுதுவதற்கு அவர் புதுச்சேரியைத் தேர்ந்தெடுப்பார். அங்கு ஒரு ஹோட்டல் அறையில் அமர்ந்து ஒரே மூச்சில் வசனங்களை எழுதி முடித்து விட்டுத்தான் ‌சென்னை திரும்புவார். அவர் காட்சி வாரியாக ஒரு காட்சிக்கு வசனம் எழுதி முடித்து விட்டு, அடுத்த காட்சிக்கு வசனம் எழுதிக் கொண்டிருப்பார். அப்போது நான் அவர் எழுதிய காட்சியை கணிப்பொறியில் டைப்பிக் கொண்டிருப்பேன். இப்படி அவர் எழுதவும், நான் டைப்பவுமாக நாங்கள் அங்கிருந்து கிளம்பும் சமயம், கையெழுத்துப் பிரதியுடன் சேர்ந்து பிரிண்ட் அவுட் எடுத்துக் கொடுக்க வேண்டிய ஃபைலும் தயாராக இருக்கும்.

இப்படி நான்கைந்து நாட்கள் அவருடன் சேர்ந்தே பணிபுரியும்படி அமைவதை நான் விரும்பி வரவேற்பேன். பணி நேரம் தவிர மற்ற நேரம் நண்பருடன் மனம் விட்டு உரையாடலாம். புதுச்சேரிக்குப் போகும் போதும், வரும் போதும் கார்ப் பயணங்கள் அரட்டையடிப்பதற்கான சமயம் எங்களுக்கு. கதைகளைப் பற்றி விவாதிக்கவும், ரசித்ததைப் பகிர்ந்து கொள்ளவுமான அந்தப் பணியும், பயணங்களும் இன்று நினைத்தாலும் மனதில் இனிப்பவை.

பட்டுககோட்டை பிரபாகர் அவர்களின் மாமனார் திரு.ஆர்.முத்துநாராயணன் அவர்கள் திருச்சியில் ஒரு வழக்கறிஞர். அவர் தந்தை பெரியாருடன் நெருங்கிய நட்பாக இருந்தவர். அவரின் திருமணத்திற்கு பெரியார் வந்திருந்து வாழ்த்தியிருக்கிறார். இப்படி பெரியாருடன் அவர் பழகியதையும், அவருடைய அனுபவங்களையும் தொகுத்து ஒரு புத்தகமாக வெளியிட வேண்டுமென்று பி.கே.பி.க்கு மிகவும் ஆசை. மாமனாரோ அப்புறம் பார்க்கலாம் என்று தள்ளிப் போட்டுக் கொண்டிருந்தார். நானும் பி.கே.பி. ஸாரும் பேசிய ஒரு சமயம் இதைப் பற்றிப்‌ பேச்சு வர, நான் கேஸட்டில் கேட்டு டைப் அடிப்பது அவருக்கு நன்கு தெரியும் என்பதால், ஒரு யோசனை ‌சொன்னார்.

அவர் சொன்னதோடு மட்டுமல்லாமல், உடனே அதைச் செயல்படுத்தவும் செய்தார். அவரின் மாமனாருடன் பேசிவிட்டு என்னை திருச்சிக்குச் சென்று அவரிடம் பேட்டி எடுத்து அதை கேஸட்டில் பதிவு செய்து கொண்டு வரும்படி பணித்தார். நான் திருச்சி சென்றேன். பழகுவதற்கு இனியவரான பி.கே.பி.யின் மாமனார் திரு.முத்துநாராயணன் அவர்களைச் சந்தித்து அறிமுகம் செய்து கொண்டு பேட்டியைப் பதிவு செய்தேன். என்னென்ன கேள்விகள் அவரிடம் கேட்டு பதில்கள் பெற்று வர வேண்டுமென்று நானும் பி.கே.பி. ஸாரும் பேசி, அதை டைப் செய்து ப்ரி்ண்ட் அவுட்டாக எடுத்துப் போயிருந்ததால் எனக்கு அது எளிதாகவே இருந்தது. (திட்டமிடலில் கில்லாடி பி.கே.பி.) அவரிடமிருந்து நாங்கள் எதிர்பார்த்ததற்கும் மேலாகவே நிறைய விஷயங்கள் கிடைத்தன. அது தவிர, பெரியாரின் புத்தகங்கள் சிலவற்றையும் அவரின் வீட்டிலிருந்து எடுத்து வந்தேன்.

சென்னை திரும்பியதும் அவரின் பேட்டியை ‘நடைமனிதனில்’ போட்டுக் கேட்டு, டைப் செய்து, அதை ஃப்ரூப் பார்த்து முடித்தோம். பெரியாரின் பல புத்தகங்களைப் படித்து, அவற்றில் இருந்து நல் முத்துக்களாய் கருத்துக்களைக் கோர்த்துத் தந்தார் பி.கே.பி. அத்துடன் பெரியாரின் முழுமையான வாழ்க்கைச் சரிதத்தையும் சேர்த்ததில் புத்தகம் திருப்திகரமாக, படிப்பதற்கு எளிய எழுத்துக்களில் என் வடிவமைப்பில் தயாரானது. அந்தப் புத்தகத்திற்கு என்ன தலைப்பு வைக்கலாம் என்பதை யோசித்து இரண்டு மூன்று தலைப்புகளைச் சொன்னார் பி.கே.பி. அதில் ஒன்று எனக்கு மிகமிகப் பிடித்துப் போனது. ‘‘தைரியமாக இ‌தையே தலைப்பாக வைக்கலாம் ஸார். மிக வித்தியாசமாக இருக்கிறது. கவனத்தை ஈர்க்கும்’’ என்றேன். அவரும் அதையே புத்தகத்தின் தலைப்பாக வைத்துப் பதிப்பித்தார்.

இங்கே இருககும் அட்டைப் படம் அந்தத் தலைப்பு என்னவென்பதை உங்களுக்குப் புரிய வைத்திருக்கும். இந்தத் தலைப்பு புத்தகத்திற்கு எப்படிப் பொருத்தம் என்பதை ‌உணர முடிகிறதா பாருங்கள்.... இல்லையென்றால் அடுத்த பகுதியில் விளக்குகிறேன்.

-தொடர்கிறேன்...

				Tweet

Categories: தொடர் கட்டுரை, நடை வண்டிகள்