நடை வண்டிகள் - 16

பி.கே.பி.யும் நானும் - 8

Terrorist என்ற பதத்தின் பொருள் பயங்கரவாதி என்றுதான் இருக்க வேண்டும். தீவிரவாதி என்று பத்திரிகைகளில் தலைப்புச் செய்தியாகப் படித்தவர்களுக்கு தீவிரவாதி என்றாலே பயங்கரவாதம் செய்பவன் என்றுதான் பொருள் கொள்ளத் தோன்றுகிறது. ‘பெரியார் ஒரு தீவிரவாதி’ புத்தகத்தின் முன்னுரையில் பி.கே.பி. எழுதியதில் ஒரு பகுதியை இங்கே தருகிறேன்:

தன் இனத்திற்காக, மொழிக்காக, மண்ணிற்காக ஆயுதம் ஏந்தி களத்தில் இறங்கி போர் செய்யும் போராளிகளைப் போல சமூகத்தின் முட்டாள்தனங்களுக்கும், அடிமைத்தனத்திற்கும் எதிராக சிந்தித்து செயல்பட்ட தந்தை பெரியார் அவர்களும் ஒரு சமூகப் போராளிதான். கொண்ட லட்சியத்தில் உறுதியும், தீவிரமும் கொண்டு அர்ப்பணிப்புடன் உழைக்கிற ஒவ்வொரு நபருமே ஒரு தீவிரவாதி என்பேன். விஞ்ஞானக் கண்டுபிடிப்பில் தாமஸ் ஆல்வா எடிசன் ஒரு தீவிரவாதி. நாட்டின் சுதந்திரத்திற்காக அஹிம்சை என்கிற ஆயுதத்துடன் போராடிய மகாத்மா காந்தியும் ஒரு தீவிரவாதி. அந்த வரிசையில் சமூக மேம்பாட்டிற்காக தீவிரமாக கடைசி மூச்சு வரை உழைத்த, தன்னையே அர்ப்பணித்த தந்தை பெரியாரும் ஒரு தீவிரவாதியே! எனவேதான் இந்தப் புத்தகத்திற்கு ‘பெரியார் ஒரு தீவிரவாதி’ என்கிற தலைப்பைத் தேர்வு செய்தேன்.

புத்தகம் தயாரானதும் திரு.பண்ருட்டி ராமச்சந்திரன் தலைமையில் திருச்சியில் புத்தக வெளியீட்டு விழா நடத்தினார் பி.கே.பி. கச்சிதமாக சொன்ன நேரத்தில் துவங்கியும், துல்லியமாக சுவாரஸ்யமாக நிகழ்ச்சிகளை வரிசைப்படுத்தியும் இருந்ததால் விழாவுக்கு வந்திருந்த எவரும் இடையில் எங்கும் எழுந்து போகாமல் முழுமையாக விழா முடியும்வரை இருந்தனர். புத்தக வெளியீட்டு விழாவாக மட்டுமின்றி, ‘க்ளோபல் வார்மிங்’ என்கிற ‘புவி வெப்பமயமாதல்’ பற்றி விரிவான தகவல்களுடன் ஒரு விளக்கப்படம் தன் மகளின் உதவியுடன் தயார் செய்திருந்தார். அதைத் திரையிட்டுக் காட்டியதுடன், வந்திருந்த அனைவருக்கும் ஒரு மரக்கன்றும் வழங்கப்பட்டது.

 விழாக்களில் பொன்னாடை என்று ஒரு கலர் துண்டு போர்த்தி மரியாதை செய்வார்கள். அதை வீட்டில் எடுத்துச் சென்று வைத்துக் கொள்ளலாமே தவிர, எதற்கும் பயன்படாது. அப்படியின்றி நல்ல குற்றாலத் துண்டு ஒன்றை போர்த்தி மரியாதை செய்தால் அது அனைவருக்கும் பயன்படுமே என்று திட்டமிட்டு, அப்படியே செய்தார். வந்திருந்தவர்களுக்கு நினைவுப் பரிசு கூட அழகான புத்தாண்டு டைரியும், பேனாவும் என்று ஒவ்வொன்றையும் பார்‌த்துப் பார்த்து அவர் செய்திருந்தார். நானும் எல்லாவற்றிலும் உடனிருந்தேன். அப்படி உடனிருந்த எனக்கே தெரியாமல் விழா நிகழ்ச்சிகளின் போது (ப்ளானிங், பர்சேஸிங் எல்லாவற்றிலும் உடனிருந்த எனக்கே சர்ப்ரைஸாக) என்னையும் மேடையேற்றி மரியாதை செய்தார் அவர். மிக மகிழ்வாக நான் உணர்ந்த தருணம் அது.

இந்த ‘பெரியார் ஒரு தீவிரவாதி’ புத்தகத்தை தமிழகத்தின் முக்கியப் பிரமுகர்களுக்கு எல்லாம் அனுப்பி வைத்தார் பி.கே.பி. அனைத்துத் தரப்பின ரிடமிருந்தும் புத்தகம் பாராட்டுப் பெற்றது. தலைப்பையும் ரசித்துப் பாராட்டியவர்கள் பலர். சிலருக்கு பி.கே.பி. விளக்கம் சொல்ல வேண்டியிருந்தது. சொன்னதும் புரிந்து கொண்டு பாராட்டுவார்கள். ஆனால் அரசு இயந்திரத்திற்குத்தான் புரியவைக்க முடியவில்லை. நூலகத் துறையில் தலைப்பின் காரணமாக புத்தகத்துக்கு ஆர்டர் கொடுக்கவில்லை. நூலகத்துறை சம்பந்தப்பட்டவர்களை சந்தித்து பி.கே.பி. விளக்கம் சொன்னார். என்றாலும் ஏற்கவில்லை அவர்கள்.

முன்பே சொல்லியிருக்க வேண்டிய, விடுபட்ட ஒரு விஷயம் நினைவுக்கு வருகிறது. கல்யாணமாலை இதழின் தலைமை வடிவமைப்பாளராக நான் இருந்த நேரத்தில் ராஜேஷ்குமாரைப் பேட்டி எடுத்தது போன்று பி.கே.பி.ஸாரையும் பேட்டி கண்டு வெளியிட்டேன். அவர் குறித்த நேரத்திற்கு நானும், உதவி ஆசிரியர் திருமதி.புஷ்பா ரமணி அவர்களும் அவர் வீட்டிற்குச் சென்றோம். தான் கொண்டு வந்திருந்த ஐபாட்-இல் ரெக்கார்ட் செய்தார் புஷ்பா ரமணி இந்தப் பேட்டியை.

 எந்தக் கேள்விக்கும் மழுப்பல் இன்றி தெளிவான பதில்கள் உடனுக்குடன் வந்து விழுந்தன பி.கே.பி.யிடமிருந்து.  அலுவலகம் வந்ததும் அந்த ஐபாட்-ஐ இயக்கினால் என்ன காரணத்தாலோ பேசிய எதுவும் பதிவாகவில்லை என்று தெரிந்தது. ‘ஙே’ என்று விழித்தோம் நானும் உதவி ஆசிரியரும்.

பிறகென்ன... அவர் பேசியது என் ஞாபகத்தில் இருக்கிறது என்று சொல்லி அங்கே பேட்டி எடுத்தது முழுமையையும் வரிசைக் கிரமமாக டைப் செய்து கொடுத்தேன். புஷ்பா ரமணி வியந்து போனார். ஒன்றிரண்டு வரிகளை அவர் சேர்த்தார். அந்தப் பேட்டியின் பிரிண்ட் அவுட்டை பி.கே.பி.யிடம் எடுத்துச் சென்று காண்பித்து, அவர் சொன்னவை அப்படியே வந்திருக்கின்றன என்று ஒப்புதல் தந்தபின் வெளியிட்டோம். (இப்படி பேட்டியை சம்பந்தப்பட்டவர்களிடம் காண்பித்துவிட்டு வெளியிடுவது நல்ல நடைமுறை என்று பி.கே.பி. ‌சொன்னதால், அதன்பின் பேட்டிகண்ட வி.ஐ.பி.க்களிடம் இ‌‌தையே நடைமுறைப்படுத்தினோம். அதற்கு நல்ல மதிப்பு இருந்தது).

இந்தப் பேட்டி வெளிவந்த கிட்டத்தட்ட ஓர் ஆண்டிற்குப் பின்னர், அவருடன் உதவியாளனாக புதுச்சேரிக்கு காரில் சென்று கொண்டிருக்கையில் எங்களின் அரட்டைக்கிடையில் பத்திரிகைகள் பற்றியும் பேட்டிக் கட்டுரைகள் பற்றியும் பேச்சு வந்தது. அப்போதுதான் நான் அவரது பேட்டியை ரெக்கார்ட் செய்தது சரியாக வராமல் சொதப்பியதையும், நாங்கள் சமாளித்த விதத்தையும் அவருக்குச் சொன்னேன். ‘‘அடப்பாவிகளா!’’ என்று செல்லமாக அழைத்து வாய்விட்டுச் சிரித்தார். அவரது நாவலின் பெயரைச் சொன்னால் உடனே அதன் கதைச் சுருககத்தைச் சொல்ல முடிகிற என்னுடைய நினைவாற்றல் அவருக்கு மிகவும் பிடித்தமானது.

எந்த ஒரு விஷயத்திற்கும் ஆரம்பம் என்று ஒன்று இருந்தால், அது தொடர்ந்து முடிவு என்றும் ஒன்று வந்துதானே தீர வேண்டும். நட்பு என்கிற விஷயம் வாழ்நாள் முழுமைக்கும் தொடர்கிற விஷயம். மற்ற விஷயங்கள் அப்படியல்லவே... ஒரு கட்டத்தில் அவரிடம் பணி செய்வதிலிருந்து விலக நேர்ந்தது. ஊஞ்சல் இதழின் வடிவமைப்பு + உ.ஆ. வேலையும் ஒரு முடிவுக்கு வந்தது. அந்த இரண்டையும் பற்றி...

-தொடர்கிறேன்!

				Tweet

Categories: தொடர் கட்டுரை, நடை வண்டிகள்