டி.வி.யில் சரிதா!

அன்று அலுவலகம் முடிந்து வீட்டிற்கு வரும்‌போதே ஆச்சரியம் காத்திருந்தது. அலங்கார பூஷணியாக (பூசணி இல்லங்க...) சிரித்த முகத்துடன் வரவேற்றாள் சரிதா. ‘‘என்னங்க... முகம் கழுவிட்டு வாங்க. பக்கோடாவும், கேரட் அல்வாவும் பண்ணிருக்கேன். தர்றேன்...’’ என்றாள்.

‘‘என்ன விசேஷம்? ஊர்ல மாடு கன்னு போட்டுட்டதா உங்கம்மாட்டருந்து லெட்டர் எதுவும் வந்ததா? இல்ல... உங்கண்ணன் மகன் அதிசயமா ப்ளஸ் டூ பாஸ் பண்ணிட்டானா?’’

‘‘எங்க பக்கத்து மனுஷங்களை வம்புக்கிழுக்கலைன்னா தூக்கமே வராதே உங்களுக்கு. அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லங்க. நான், லோசனி, கல்பனா, பார்வதி எல்லாரும் கயா டிவியில லூஸ்ஷாட் ப்ரோக்ராம்ல வரப் போறோம். நடிகை ‘கப்பு’வை நேர்ல பாக்கப் போறோம்ல... அதுக்காகத்தான்...’’

‘ஙே’ என்று விழித்தேன். ‘‘அடியேய்... ப்ரோக்ராம்ல வரணும்னு நீ முடிவு பண்ணிட்டாப் பத்தாது. அவங்க ஒத்துக்கணுமே...’’ என்றேன்.

‘‘தெரியும் எல்லாம். நாங்க நாலு பேரும் செலக்ட் ஆயிட்டதாவும், வர்ற வாரம் ரெகார்டிங்குக்கு வரணும்னும் இன்னிக்குத்தான் ஈ மெயில் வந்தது. ‘கப்பு’வை நேர்ல பாத்துப் பேசப் போறேனே...’’ என்றாள் பூரிப்பாக. ‘‘கப்புன்னா ‌எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும்...’’

‘‘ரெண்டு மூணு நாளா நீ சரியாவே சோப் போட்டுக் குளிக்காததுலயே தெரியுது! பக்கத்துல வந்தாலே ‘கப்பு’தான்’’ என்றேன்.

என் தலையில் குட்டினாள் (நல்லவேளை... மெல்லமாகத்தான், செல்லமாகத் தான்!). ‘‘சும்மா கேலி பண்ணாதீங்க. இந்த புரோகிராமுக்கு லோசனிதான் அப்ளிகேஷன் எழுதிப் போட்டா....’’

‘‘யாரு, அந்த ‘விபரீத லோசனி’யா?’’

‘‘இப்படிப் பட்டப்பேரு வெச்சுக் கூப்பிடறதை விடுங்கன்னு எத்தனை தரம் ‌சொல்லிட்டேன். உங்களைல்லாம் உங்க ஃப்ரெண்ட் ஹேமாவை விட்டு நறுக்குன்னு குட்ட விட்டாத்தான் சரியா வரும்...’’ என்றாள் கோபமாக.

‘‘பின்ன என்னன்னு லோசனியைக் கூப்பிடறதாம்? நமக்குக் கல்யாணம் ஆன புதுசுல அவ வீட்டுக்கு நீ கூப்ட்டப்ப வந்து நான் பட்டபாடு மறக்க முடியுமா, என்ன...? அவ பாட்டுக்கு டி.வி. ‌ஷோவுக்கு ஸ்னேக்காவைக் கூட்டிட்டு வந்துடப் போறா... அப்புறம் புரோக்ராமை விட்டு ‘கப்பு’ ஓடிப் போய்டுவா...’’

‘‘அவ ஒண்ணும் அப்படில்லாம் பண்ண மாட்டா... நீங்களா எதுவும் கிளப்பி விடாதீங்க... அவ அதுக்கப்புறம் எத்தனை தடவை உங்ககிட்ட ஸாரி கேட்டா? நீங்கதான் மறுபடி அவ வீட்டுக்கு வரமாட்டேன்னுட்டிங்க...’’

‘இடைச் செருகலாய் ஒரு சின்ன ப்ளாஷ்பேக்:

லோசனி வீட்டுக்கு நாங்கள் விருந்துக்குப் போனபோது, அவள் கணவர் ராஜேந்திரனும் அவளும் அன்பாக வரவேற்றார்கள். என்னவள், அவள் தோழியுடன் சமையல் கட்டுக்குப் போய்விட, நான் அங்கிருந்த ஊஞ்சலில் அமர்ந்தபடி, எதிரில் சோபாவில் அமர்ந்திருந்த ராஜேந்திரனோடு பேசிக் கொண்டிருந்தேன். திடீரென்று என் கண்கள் நிலைகுத்தி நின்றன. அது...?

‘‘பாம்... பாம்...’’ என்று பெரிய எழுத்தில் நான் அலறிய அலறலில் பக்கத்து ஃப்ளாட்காரர்கள் இரண்டு மூன்று பேர் ஓடி வந்தார்கள்.

‘‘எங்க சார் இருக்கு பாம்? யார் பாம் வெச்சது?’’

பேச வராமல் நடுங்கியபடி கை காட்டினேன்- ராஜேந்திரனின் தோளுக்கு அருகில் படமெடுத்து நின்றிருந்த பாம்பை. ‘‘இதுக்குத்தானா சார் இப்படிக் கத்தினீங்க? தெரிஞ்சிருந்தா நாங்க வந்திருக்க மாட்டோம்ல...’’ என்றுவிட்டு அவர்கள் போய் விட்டனர்.

‘‘என்ன வேணும் ஸ்னேக்கா?’’ என்று அதைக் கையிலெடுத்தா ராஜேந்திரன். ‘‘பயப்படாதீங்க. இது லோசனி வளர்க்கற செல்லம். நம்மளை ஒண்ணும் பண்ணாது. ஸ்னேக்கா... ஸாருக்கு ஹலோ சொல்லு...’’ என்று அதை என் பக்கமாக நீட்ட, அலறியடித்து, உளறிக் கொட்டி, கிளறிமூடி வெளியே ஓடிவந்து விட்டேன்... அஃப்கோர்ஸ் சரிதாவையும் இழுத்துக் கொண்டு.

ப்ளாஷ்பேக் ஓவர்!

‘‘நல்லவேளை... அவளுக்கு சிங்கம், புலில்லாம் வளர்க்கணும்னு தோணலை. இவளை ‘விபரீதலோ சனி’ன்னு கூப்பிடாம எப்படிக் கூப்பிடறதாம்? சரி, அவளை விடு... அந்தக் கல்பனா... அவ பேசறது கன்னடமாவும் இல்லாம, தமிழாவும் இல்லாம சங்கடமா இல்ல இருக்கும். ‘பகல்’ன்னு சொல்லச் சொன்னா ‘பகள்’ன்னு அழுத்தமா உச்சரிப்பா. வார்த்தைய முடிக்கும் போதெல்லாம் ஒரு ‘ஆமாவா’ வேற...’’

‘‘லோசனிக்கு ஜெனரல் நாலேட்ஜ் ஜாஸ்தி. அதனால அவ வேணும். அவ பேசறதை ‘கப்பு’ புரிஞசுப்பாங்க. அவங்க பேசற தமிழே அந்த லட்சணம்தானே...!’’ சிரித்தாள் சரிதா.

‘‘நீங்க ரெண்டு பேரும் சரி... அந்த பார்வதியை ஏன் புடிச்சே? டிவி சீரியலும், சினிமாவும் பாக்கறதைத் தவிர வேற ஒண்ணுமே தெரியாதே அதுக்கு?’’

‘‘அதான் செலக்ட் பண்ணினோம். எப்படியும் சினிமா பத்தி ஏதாவது கேள்வி வரும்ல? அப்ப அவ தேவைப்படுவா... வர்ற ஸண்டே ரெக்கார்டிங். நீங்க வேற எந்த கமிட்மெண்ட்டும் வெச்சுக்காதீங்க. என்கூட ஷோவுக்கு வர்றீங்க...’’ என்றாள் உத்தரவாக சரிதா. சரியென்று தலையாட்டினேன். (வேறு வழி?)

ஞாயிற்று்க்கிழமை காலையில் நான்கு தோழிகளும், நான்கு கணவர்களும், ஆறு குழந்தைகளுமாக வேனில் கிளம்பினோம். (சரிதா கேப்டன் என்பதால் வேன் ஏற்பாடு என் செலவில்... அவ்வ்வ்வவ்!)

டி.வி. ஸ்டேஷனில் நிகழ்ச்சி நடக்கும் ஹால் நன்றாக அலங்காரம் செய்யப்பட்டிருந்தது. நிகழ்ச்சியைப் பற்றி விரிவாக லெக்சர் தந்துவிட்டு நடிகை ‘கப்பு’வை அறிமுகம் செய்து வைத்தார்கள். இந்தப் பெண்கள் வாயெல்லாம் பல்லாக அவளிடம் பேசினார்கள். ‘‘உங்க ஹஸ்பெண்ட்ஸை அறிமுகம் பண்ணி வைங்க’’ என்றாள் அவள். ஒவ்வொருவராக அறிமுகம் செய்ய, என் பக்கம் வந்த போது, நான் இந்தியில் ‘நலமாக இருக்கிறீர்களா?’ என்று கேட்டேன். அவள் வாயெல்லாம் பல்லாக ‘அச்சா பய்யா’ என்றாள்.

‘‘என்னங்க... இவ்வளவு வளர்ந்துட்டிங்க... உங்களப் போயி பையன்ங்கறா?’’ என்று என் காதைக் கடித்தாள் சரிதா.

‘‘அடியே... பையன் இல்லடி பய்யான்னா இந்தில சகோதரான்னு அர்த்தம்...’’ என்று அடிக்குரலில் விளக்கினேன்.

கப்பு அங்கிருந்து, ‘‘என்ன கேக்கறாங்க அவங்க..?’’ என்றாள். அப்போது என் நாவில் ஸெவன் அன்ட் ஹாஃப் இருந்திருக்க வேண்டும்... ஒரு கேள்வி கேட்டேன்.

‘‘ஆமா, நீங்க ஏன் ‘கப்பு’ன்னு பேரு வெச்சுக்கிட்டீங்க?’’

‘‘அதுவா? எங்கம்மா வெச்ச பேர் கற்பகவல்லி. ரொம்ப்ப ஓல்ட் பேஷன் நேமா இருக்கேன்னு சுருக்கி ‘கப்பு’ன்னு வெச்சுக்கிட்டேன். எங்கம்மா செல்லமா என்‌ன அப்டித்தான் கூப்டுவாங்க, யுநோ...’’ என்றாள்.

‘‘நல்லவேளை... உங்கம்மா உங்களுக்கு ‘குஸுமாம்பாள்’ன்னோ ‘மண்டோதரி’ன்னோ பேர் வெக்கலை. வெச்சிருந்தா எப்படிச் சுருக்கிருப்பீங்களோ...’’ என்றேன்.

வாய்விட்டுச் சிரித்து, ‘‘நாட்டி’’ என்று அருகில் வந்து தோளில் குத்தினாள். என்ன எழவு சென்ட்டைப் போட்டிருந்தாளோ... நிஜமாகவே ‘கப்பு’தான்!

நிகழ்ச்சி ஆரம்பமானது. பலியாடுகள் (அட, கணவர்கள்தான்) பார்வையாளர் காலரியில் அமர்ந்து கொண்டோம். சரிதா பாடுவதில் இப்போது கொஞ்சம் தேறிவிட்டதால் ஒரு பாட்டுப் பாடினாள். சங்கிலியில் கட்டப்பட்டிருக்கும் யானை உடம்பை அசைப்பது போல உடலை லேசாக அசைத்து சரிதாவின் பாட்டுக்கு ஆடினாள் ‘கப்பு’. (இவளைவிட அழகாக சரிதா விடும் ‘பாட்டு’க்கு நான் வீட்டில் ஆடுவேனே...)

முதல் ரவுண்டிற்கு சரிதாவையு்ம், எதிரணி கேப்டனையும் அழைத்தாள் ‘கப்பு’. ‘உப்புமாவை ரவை இல்லாவிட்டால் வேறு எதையெல்லாம் வைத்துப் பண்ணலாம்?’ என்று அவள் கேட்க, சரிதா பஸ்ஸரை அழுத்தி, ‘‘சேமியா’’ என்றாள். போர்டு அதை முதல் எண் விடையாகக் காட்டிவிட, இவள் டீமின் அருகில் வந்து அதே கேள்வியை கல்பனாவிடம் கேட்டாள் கப்பு. ‘‘அவள்ள்’’ என்றாள் கல்பு. ‘‘அவள்ன்னு ‌சொன்னீங்கன்னா... எவள்?’’ என்று கப்பு, போர்டிடம் கேட்க அது ‘பாய்ங்ங்’ என்றுவிட எதிரணிக்கு பாயிண்ட் போனது. ‘‘அடிப்பாவி... அது அவல்டி, அவள் இல்ல’’ என்று இங்கு சரிதா மெல்லிய குரலில் சீறிக் கொண்டிருந்தாள். ‘‘ஆமாவா?’’ என்றாள் கல்பனா.

ஜெனரல் நாலெட்ஜ் கேள்விகள் கேட்கப்பட்டன. இவர்கள் பதிலளித்த அழகு இருக்கிறதே...

கப்பு: ஆப்பில் பலம் கீல விலறது புவிஈர்ப்பு விசையினாலன்னு கண்டுபுடிச்ச வின்னானி யாரு?

சரிதா: (அடுத்த நொடியில்) எடிசன்! (நான் தலையிலடித்துக் கொண்டேன்.) போர்டு: நியூட்டன் என்றது.

கப்பு: சர்க்கரை நோயாளிகள் சர்க்கரைக்குப் பதிலாக எந்த இனிப்பைப் பயன்படுத்துவார்கள்?

கல்பனா: வெள்ள்ளம்! (அனைவரும் சிரிக்க, போர்‌டு ‘வெல்லம்’ என்றது.)

இந்த லட்சணத்தில் இவர்கள் ‘அழகாக’ விளையாடி போட்டியைத் தோற்றுவிட, ‌நீட்டப்பட்ட மைக்கில் ‘எங்களுக்கு ப்ரொக்ராம்ல கலந்துக்கறதை விட ‘கப்பு’வைப் பாக்கறதுக்குதான் ஆசை. அதனால வருத்தமில்லை’ எனறு பேட்டி(?) வேறு தந்தார்கள். திரும்பி வருகையில் அனைவரும் ஹோட்டலில் சிற்றுண்டி(!) அருந்திவிட்டுத் திரும்பினோம். ஆக, சரிதா டி.வி.யில் தோன்றிய வகையில் எனக்கு ஆன செலவு எட்டாயிரம் ரூபாய்! அவ்வ்வ்வ்!

				Tweet

Categories: நகைச்சுவை