ரத்தத்தில் பூத்த நட்பு!

‘நல்லவர்களைத்தான் ஆண்டவன் சோதிப்பான்!’ -இது எவ்வளவு சத்தியமான வார்த்தை! ரொம்ப நல்லவர் நீங்க (ஐஸ்லாம் இல்லீங்க, நிஜமாத்தான் சொல்றேன்!). பிறக்கப்போகிற புதுவருஷம் உங்க எல்லாருக்கும் வளத்தையும் நலத்தையும் குடுக்கணும்னு வாழ்த்தி, ஆண்டவனை வேண்டேறேன். ஆனாலும் பாருங்க... புது வருஷத்துல உங்களுக்கு ஒரு சோதனையைக் குடுக்கறதுன்னு அந்த ஆண்டவன் முடிவு பண்ணிட்டான் போலருக்கு... எதுக்கு இந்த பில்டப்புன்னு யோசிக்கறீங்க தானே..? இந்தப் பதிவோட கடைசியில உங்களுக்கே புரிஞ்சுடும். இப்ப நான் சொல்ல வந்த விஷயத்துக்கு வர்றேன்.

‘இவன்’ 10ம் வகுப்பு, +2 படிச்சது தேவகோட்டையில இருக்கற தே பிரித்தோ மேல்நிலைப் பள்ளியில. கிறிஸ்தவப் பள்ளியான அதில் படிப்புக்குத் தர்ற அதே முக்கியத்துவத்தை ஒழுக்கத்துக்கும் கொடுப்பாங்க. படிக்கிற காலத்துல இவன் அநியாயத்துக்கு அப்பாவியா, சாதுப் பையனாயிருந்தான். (இப்பக் கொஞ்சம் ரெளத்திரம் பழகியிருக்கான்). யாராவது திட்டினாக் கூட பதிலுக்குத் திட்ட வராது. அழுதுடுவான். அவ்வளவு ஸாஃப்ட்! அப்படிப்பட்ட இவன்தான் சக மாணவனை ரத்தம்வரத் தாக்கினான் ஒருமுறை.

பொதுவா உடற்பயிற்சி வகுப்புல வாத்தியார் விளையாடச் சொல்லிட்டார்னா பசங்க கிரிக்கெட்டை செலக்ட் பண்ணினா இவன் ட்வெல்த் மேனாப் போட்டாலே போதும்னுடுவான். ஆனா ஃபுட்பால் விளையாடலாம்னு பாலைக் கையில எடுத்துட்டாங்கன்னா... முதல் ஆளா ஓடிப் போய் நிப்பான். அந்த விளையாட்டு மேல அவ்வளவு ஆசை இவனுக்கு.

ஒரு நாள் பி.டி. மாஸ்டர் லீவு போட்டதால சயன்ஸ் மாஸ்டர் சந்தியாகு அந்த அவருக்கு சார்ஜ் எடுத்துக்கிட்டாரு. அவரு ஃபுட்பால் விளையடச் சொன்னதுல இவனுக்கு படுகுஷி!  பசங்க ரெண்டு டீமாப் பிரிஞ்சு ஃபுட்பால் விளையாடிக்கிட்டிருந்தோம். ஒரு கட்டத்துல எதிர் அணில இருந்த ராமநாதன் பந்தை வேகமா கடத்திக்கிட்டு வர்றான். எங்க அணிப் பசங்கல்லாம் பின்தங்கிட்டாங்க. அவனை யாரும் சேஸ் பண்ணவே இல்லை. இவன் மூச்சைப் பிடிச்சுக்கிட்டு (எங்க போயிருந்துச்சு அது... புடிககிறதுக்கு?) வேகமா ஓடி, ராமநாதனுக்கு சைடிலருந்து ஏறக்குறைய கீழே படுத்து பந்தை எட்டி உதைச்சான். பந்து பறந்து எங்க டீம் பையன் பக்கம் போயிடுச்சு. ஆனா... பந்தை உதைச்ச இவனுக்கு உடனே சுறுசுறுப்பா காலை பின்னால எடுக்கணும்னு தெரியாததால... பாவம் ராமநாதன்! கால் தடுக்கி குட்டிக்கரணம் அடிச்சான்.

இவன் பதறிப் போய், அவனை கை தூக்கி வி்ட்டான். இவன் பேச ஆரம்பிக்கறதுக்குள்ள... கீழ விழுந்ததுல ராமநாதனுக்கு கண்மண் தெரியாம கோபம வந்துடுச்சு போல... இவன் கையப் புடிச்சு அழுத்தமா கடிச்சுட்டான். சாதாரணக் கடி இல்ல.... வெறிநாய்க் கடி! இவன் கைல பல் பதிஞ்‌சது மட்‌டுமில்லாம, ரத்தம் வர ஆரம்பிச்சுடுச்சு... அப்படி ஒரு அசுரக்கடி!  வலியில இவன் சுபாவத்தை மீறி அப்ப இவனுக்கு எங்கருந்தோ ஒரு வெறி வந்துட்டுது. அப்ப இவன் கைல நீளமா நகம் வளர்த்திட்டிருந்தான். அப்படியே ராமநாதன் முகத்துல கைய வெச்சு அழுத்தமா ஒரு கீறல் போட்டான். ராமர் அணில் முதுகுல கோடு போட்டதா சொல்லுவாங்களே... அந்த மாதிரி மூணு நகங்கள் அழுத்தமாப் பதிச்ச கோடுகள் ராமநாதன் கன்னத்துல! அவன் முகததுலருந்தும் ரத்தம் வர ஆரம்பிச்சுது.

இதுக்குள்ள நடந்ததை தூரத்துலருந்து பாத்துட்ட சயன்ஸ் மாஸ்டர் சந்தியாகு ஓடி வந்தார். ரெண்டு பேரையும் முதுகுல சாத்தி, டாக்டர்ட்ட கூட்டிட்டுப் போய் ஏ.டி.எஸ். இன்ஜெக்ஷன்லாம் போட்டு முதலுதவி செய்ய வெச்சாரு அந்த நல்லவர். அதோட விடாம இதை ஹெட் மாஸ்டர்கிட்ட ரிப்போர்ட் பண்ணணும்னு ரெண்டு பேரையும் இழுத்துட்டுப் போனாரு அவர். அன்னிக்குன்னு பாத்து ஹெச்.எம். லீவ்ல இருந்ததால அசிஸ்டென்ட் ஹெச்.எம். ரூமுககு கூட்டிட்டு்ப் போனாரு. அவ்வளவுதான்... இவனுக்கு கை, காலெல்லாம் ஆட ஆரம்பிச்சுடுச்சு.

ஏன்னா... அப்ப ஹெச்.எம்.மா இருந்த ஃபாதர் டி.எம்.மத்தாய் ரொம்பவே அன்பானவரு. இவன் உட்பட எல்லாப் பசங்களும் அவர்மேல உயிரையே வெச்சிருந்தோம். (அவர் நல்லவரு... ரிடையராகிப் போறப்ப உயிரை திருப்பிக் கொடுத்துட்டாரு.). அசிஸ்டென்ட் ஹெச்.எம். ஃபாதர் இருதயராஜ் ரொம்ப கோபக்காரர். கன்னாபின்னான்னு திட்டுவார், அடிக்கவும் செய்வார். அவர் சில பசங்களை தண்டிக்கிறத இவனே கண்ணால பாத்துருக்கான். (ஆமா... மத்தவங்கல்லாம் மூக்காலயா பாப்பாங்க? எழுதறான் பாருய்யா இவன்!)

அப்படிப்பட்டவர் முன்னால இவன் போய் நிக்கும்போது, ‘பில்டிங் ஸ்ட்ராங்; பேஸ்மெண்ட் வீக்’ன்னு வடிவேலு பிரகாஷ்ராஜ்கிட்ட டயலாக் பேசும்போது அவர் கால் நடுங்கும் பாருங்க... அந்த மாதிரி கால் உதற புதுவகை டான்ஸ் ஆடிட்டே போய் நின்னான். ஹார்ட் பீட் உச்சத்துல அடிச்சிட்டிருந்தது. ஆனா பாருங்க...  அன்னிக்கு அதிசயம் நடந்துச்சு! சந்தியாகு மாஸ்டர் சொன்னதையெல்லாம் கேட்டுட்டு ஃபாதர் இருதயராஜ் அடிக்கலை, திட்டலை! ரெண்டு பேருக்கும் சிரிச்சுட்டே அட்வைஸ் பண்ணி அனுப்பிட்டாரு.

பின்னால ஒரு நாள்ல தைரியத்தை வரவழைச்சுக்கிட்டு அதைப்பத்தி அவர்கிட்ட இவன் கேட்டப்ப, ‘‘நீ ரொம்ப நல்ல பையன்னு தெரியும். லீவ் போடறதுன்னாக் கூட அம்மா, அண்ணன்ட்ட லெட்டர் வாங்கிட்டு வராம, நீயே இங்கிலீஷ்ல சொந்தமா எழுதி என்கிட்ட கையெழுத்து வாங்குவ. அதனாலதான் உன்னை கண்டிச்சு மட்டும் விட்டேன்’’ என்றார்.ஹய்யோ... ஹய்யோ... அம்மாவுக்கு ஆங்கிலம் எழுத வராது, அண்ணனைப் பிடிக்கவே முடியாத அளவு பிஸிங்கற சூழ்நிலையிலதான் இவன் தானே சுயமா எழுதினான்னு.. பாவம், அவருக்குத் தெரியல!

அன்னிலருந்து மூணு நாள் ராமநாதன் வலப்பக்கம் போனா, இவன் இடப்பக்கம் போவான். நாலாம் நாள் மனசு பொறுக்காம இவனே ராமநாதன்கிட்டப் போயி, ‘‘என்ன இருந்தாலும் நான் நடந்துக்கிட்டது ரொம்பத் தப்புடா. ஸாரி...’’ன்னு சொன்னான். மன்னிப்புக் கேக்கறதோட மகத்துவத்தை அன்னிக்கு இவன் புரிஞ்சுக்கிட்டான். ராமநாதன் இவன் தோள்ல கை போட்டு, ‘‘என் மேலயும்தான் தப்பிருக்கு. விடுடா... உனக்குக்கூட கோபம் வரும்னு நான் எதிர்பாக்கவே இல்லடா...’’ன்னுட்டு சிரிச்சான். அப்பலருந்து ஸ்கூலை விட்டுப் பிரியற வரைக்கும் மத்த பசங்க பொறமைப்படற அளவுக்கு இவனுக்கு நெருங்கிய நண்பனாக இருந்தான் ராமநாதன்.

உங்களுக்கு இவன் சொல்ல விரும்புவதும் இதுதான். உங்கள் பக்கம் தவறிருக்கும் பட்சத்தில் கொஞ்சமும் தயங்காமல் மனம் விட்டு மன்னிப்புக் கேளுங்கள். அதனால் உங்களுக்கு ஒன்றும் குறைவு ஏற்பட்டு விடாது. மாறாக, உங்கள் மதிப்பு உயரத்தான் செய்யும்!

இனி... உங்களுக்கு வரவிருக்கும் சோதனை :

				Tweet

Categories: அனுபவம்