இன்னும் கொஞ்சம் சுஜாதா!

1970களில் சுஜாதா குமுதம் இதழில் ‘கண்ணோட்டம்’ என்ற தலைப்பில் தொடர்ந்து வாரம் ஒரு பக்கம் எழுதி வந்திருக்கிறார். அதிலிருந்து ஒரு சின்னக் கட்டுரை இங்கே...

                                  லிஃப்ட்!
                                   -சுஜாதா-

அறைக்குள் நுழைந்ததும் அவரைப் பார்த்தேன். கைகளைக் கட்டிக் கொண்டு என் நாற்காலிக்கு எதிர் நாற்காலியில் உட்கார்ந்திருந்தார். நான் இதுவரை சந்தித்திராதவர். நடுத்தர வயதும், சதைப் பற்றான உடலுமாக இருந்தார். லிஃப்ட்டுகள் தயாரிக்கும் ஒரு கம்பெனியிலிருந்து தான் வருவதாகவும், சில தினங்களுக்கு முன் அவர் கம்பெனி லிஃப்ட்டுகள் பற்றி நான் தொலைபேசியதை ஞாபகப்படுத்தினார். புதிதாகக் கட்டப்படும் ஒரு கட்டிடத்திற்கு லிஃப்ட் வசதி பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருந்த போது அந்தக் கம்பெனிக்கு போன் செய்தது நினைவுக்கு வந்தது.

வந்தவர் தன் கம்பெனி லிஃப்ட்டுகள் பற்றி விஸ்தாரமாகப் புகழ்ந்து சொன்னார். அவைகள் தானாக இயங்கக் கூடியவையாம். ஒரு சிறு குழந்தைகூட அவற்றை இயக்கலாமாம். கதவுகள் சிறிதுகூடச் சப்தமிடாதாம். தானாகத் திறந்து கொள்ளுமாம். தானாக மூடிக் கொள்ளுமாம். புறப்படும் போது மிகவேகமாகச் சென்று விரும்பிய மாடிக்கு வந்து சேரும் முன் வேகம் குறைந்து நிற்க வேண்டிய இடத்திற்கு முக்கால் இன்ச்சுக்குள் சப்தமிடாமல் நின்று, கதவு திறந்து வழிவிட்டு நுழைபவர்களை அணைத்துக் கொண்டு கதவு மூடும். ஆம்!

இந்த லிஃப்ட்டுக்கு மூளை கூட இருக்கிறதாம். முதலில் யார் பட்டனை அழுத்தினார், அவர் மேலே போக வேண்டியவரா, கீழே போக வேண்டியவரா, அடுத்து அழுத்தியது யார், அவர் நோக்கம் மேலா, கீழா என்று பற்பல செய்திகளை எல்லாம் கிரகித்துக் கொண்டு சிக்கனமாகவும், புத்திசாலித்தனமாகவும் செயல்படும். ‘‘ஷி இஸ் எ ப்யூட்டி! உள்ளே லினோலியம் கண்ணாடி. எமர்ஜென்ஸி பட்டன். மெளனமான மின் விசிறி... ஹைஃபி சங்கீதம்... நீங்கள் கொடுக்கப் போகும் ஒவ்வொரு ரூபாய்க்கும் மதிப்பு!’’

‘‘என்ன விலை?’’ என்றேன்.

‘‘லட்சத்து எண்பதாயிரம்’’ என்றார்.

நான் மனத்திற்குள் ஒரு குட்டிக்கரணம் அடித்தேன். முழுக்க முழுக்க ஆட்டோமாட்டிக் டிக் டிக் டிக் என்றார்.

இந்த ஆட்டோமாட்டிக் திடீரென்று பாயைப் பிராண்டினால் என்ன ஆகும்? தானாகப் பிரிந்து மூடிக் கொள்ளும் கதவுகளுக்கு இடையில் யாராவது கை மாட்டிக் கொண்டு கதவு சடக்கென்று மூடிக் கொண்டு உடனே கிளம்பி விட்டால் என்ன ஆகும் என்றெல்லாம் சந்தேகம் எழுந்தது எனக்கு.

கேட்கவில்லை. கேட்டால் அவர் எங்கே லிஃப்ட்டுக்கு (லட்சத்து எண்பதினாயிரம்) ஆர்டர் எடுத்துக் கொண்டு செக் கிழிக்கச் சொல்வாரோ என்று பயந்து, ‘‘யோசித்துச் சொல்கிறேன். உங்களுக்கு மறுபடி போன் பண்ணுகிறேன்’’ என்று கத்தரித்துக் கொண்டேன்.

அவர் மேலே கொஞ்சம் தன் லிஃப்ட்களைப் பற்றி ஆராதனை செய்துவிட்டு ஒரு வழியாகப் புறப்பட எழுந்தார். எழுந்தவருடன் வழக்கம் போல் கை குலுக்க முற்பட்ட போது என் ரத்த ஓட்டத்தில் குபுக் என்று ஒரு பாய்ச்சல் ஏற்பட்டது.

அவர் தன் இடது கையால் கை குலுக்கினார். வலது கை மணிக்கட்டுடன் நின்று மொண்ணையாக இருந்தது..!

=========================================

இன்ஸ்டன்ட் ரசம் மிக்ஸ், சாம்பார் மிக்ஸ் என்பவை போன்று நிறைய ஐட்டங்கள் ‘இன்ஸ்டன்ட்’ பாக்கெட்களில் கிடைக்கின்றன. சாதாரணமாக இந்த ‘திடீர் மிக்ஸ்’கள் எதுவாக இருந்தாலும் அவற்றில் ‘பேராசிடமால்’ மாத்திரைகளில் உள்ள கெமிக்கல்கள் சேர்க்கப்படுகின்றன. தவிர, இந்த மிக்ஸ்கள் நீண்ட நாட்கள் கெட்டுப் போகாமல் இருக்க வேண்டும் என்கிற காரணத்திற்காக ‘சாலிசிக்’ என்கிற அமிலத்தைச் சேர்க்கின்றனர். இந்த அமிலம் 100 கிராம் மிக்ஸ் பாக்கெட்டில் 75 மில்லிகிராம் மட்டும் சேர்க்கப்பட்டிருக்கும். இவை போன்ற திடீர் மிக்ஸ்களை ஏதாவது அவசர சந்தர்ப்பங்களில் மட்டும் சமைப்பதற்கு உபயோகித்துவிட்டு அதிகம் பயன்படுத்தாமல் இருப்பதே நலம்.

=========================================

‘‘ஸார்... ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு எந்தப் பக்கம் போகணும்?’’

‘‘நேராப் போங்க ஸார். கொஞ்ச தூரத்துல ஒரு அஞ்சு மாடிக் கட்டிடம் வரும். அதைத் தாண்டினீங்கன்னா, ரயில்வே ஸ்டேஷன்தான்!’

‘‘ஐயோ! என்னால அவ்வளவு உயரம்லாம் தாண்ட முடியாதுங்க. நான் பஸ்லயே போய்க்கறேன்...’’

=========================================

‘‘இப்பத்தான் உங்களை நினைச்சுட்டிருந்தேன், நீங்களே வந்துட்டீங்க...’’

‘‘வர்ற மாசம் சம்பளம் வாங்கினவுடனே கொடுத்துடறேன்...’’

‘‘இந்த வீட்டை உங்க சொந்த வீடு போல நினைச்சுக்குங்க...’’

‘‘என்னைப் பொறுத்தவரை நான் எதுக்கும் பொய் சொல்றதே இல்லை ஸார்..’’

-அன்றாட வாழ்வில் இதுபோல நிறையப் பொய்களை நீங்கள் சந்தித்திருப்பீர்கள். இவற்றைப் போன்ற அன்றாடப் பொய்கள் உங்களுக்குத் தெரிந்தவைகளை பகிர்ந்து கொள்ளுங்களேன் நண்பர்களே. அதற்காக ‘நீங்கள் நன்றாக ப்ளாக் எழுதுகிறீர்கள்’ அப்படின்னு போட்டு என்கிட்டயே விளையாட்டுக் காட்டினீங்கன்னா, பிச்சுப்புடுவேன் பிச்சு!

				Tweet

Categories: என் ரசனை, சுஜாதா, புனைவுகள்