உண்மையான பிரார்த்தனை எது?

சமீபத்தில் இந்திரா செளந்தர்ராஜன் எழுதிய ‘துளிர்க்கும்’ என்கிற நாவல் படித்தேன் குழந்தை இல்லாத பணக்கா தம்பதியர், அவர்களுக்கு ஒரு சாமியாரம்மாவின் மூலம் கிடைக்கும் குழந்தை, மனநிலை தவறிய அதன் தாய் இன்னும் சில குறைவான கதாபாத்திரங்களைக் கொண்டு அவர் அமைத்திருந்த கதை மனதிற்கு நிற‌ைவாக இருந்தது நான் மனதில் எண்ணியிருந்த சில விஷயங்களை அவர் நாவலில் எழுதியிருந்ததைக கண்டு மிக்க ஆச்சரியம் + மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். அந்த இரண்டு பகுதிகள் இங்கே உங்களுக்காக...

============================================

டிராஃபிக் போலீஸ் நல்ல வேட்டையில் இருந்தது ஹெல்மெட் போடாமல் வந்து ஒரு பைக் காரர் சிக்கி விட்டிருந்தார் பவானி இருந்த காரை ஓரம் கட்டி நிறுத்தி விட்டு பைக் காரரிடம் மல்லுக் கட்டிக் கொண்டிருந்தனர். பைக் காருரும் சளைக்கவில்லை.

‘‘சார், ஹெல்மெட் அணியறதக் கட்டாயப்படுத்தி எந்தச் சட்டமும் போடப்படலை சார். நான் ஒரு வக்கீல். எனக்கும் சட்டம் தெரியும் ஹெல்மெட்டுங்கறது ரேஸ்ல 150 மைல் ஸ்பீடுல ஓட்றவங்க பாதுகாப்புக்காகக் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது இங்க டிராஃபிக்ல ஊர்ந்து போறவங்களுக்கு இது தேவையில்லை.’’

‘‘நீங்க வக்கீலா... அதான் இந்த பேச்சு பேசறீங்க! நாங்க உங்க நல்லதுக்குத்தானே சொல்றோம்? ஏன் கேக்க மாட்டேங்கறீங்க?’’

‘‘இது நலலதுக்குத்தான்னு ினைக்கறவங்க தாராளமா போட்டுக்கட்டும். அதே சமயம் இதை பெரிய உபத்ரவமா நினைக்கற என்னைப் போன்றவங்களும் இருக்கோம். எங்க போனாலும் கைல பிச்சைக்காரன் திருவோடு மாதிரி தூக்கிக்கிட்டு சுத்தற கொடுமையை கார்ல போய் கார்ல வர்றவங்களால புரிஞ்சுக்க முடியாது.’’

‘‘அப்ப கோர்ட்டுல ஜட்ஜ் இதை எதிர்த்துப் போட்ட வழக்கை தள்ளுபடி செய்துட்டாரே. இதுக்கென்ன சொல்றீங்க?’’

‘‘எந்த ஜட்ஜ் இப்ப பைக்குல கோர்ட்டுக்கு வரார்? அவர் ஒரு ரெண்டு நாள் ‌ஹெல்மெட் போட்டு வண்டி ஓட்டினா சத்தியமா தள்ளுபடி பண்ணியிருக்க மாட்டார்.’’

‘‘இது அதிகப்பிரசங்கித்தனம். உங்க நல்லதுக்குச் சொல்றதக் கேட்டு நடககறதுதான் உங்களுக்கு நல்லது’’

‘‘இதுல எந்த நல்லதும் இல்லை. நடந்துபோய் அடிபட்டு சாகறவங்களும் இருக்காங்க. கார்ல போய் ஆக்சிடெண்ட் ஆகி சாகிறவங்களும் இருக்காங்க. அவங்க ஹெல்மெட் போட்டுருந்தா உயிர் பிழைச்சிருக்கலாம்னு கூடத்தான் பேசலாம். தினமும் லட்சக்கணக்குல குடிச்சு செத்துப் போறாங்க. அழிக்க முடியாத கொசுவால காய்ச்சல் வந்து சாகறாங்க. அவங்க நல்லா இருக்க இப்படி ஏதாவது ஒரு சட்டம்னு சொல்லி கட்டாயப்படுத்துங்களேன்.ஏன் டூ வீலர் வெச்சிருக்கறவங்க மேல மட்டும் இவ்வளவு கரிசனம்?’’

அந்த வக்கீலின் கேள்வி பவானிக்கு மிகப் பிடித்து விட்டிருந்தது. ‘‘டேய், இவனை பாத்து வெச்சுக்குங்கடா... நல்லா பாயிண்ட் பேசறான். நமக்கு யூஸ் ஆனாலும் ஆவான்’’ என்றாள்.

============================================

‘‘அதுக்கும் ஒரு எல்லை இருக்கும்மா... இந்தக் குழந்தையும் என்னை விட்டு போயிட்டா நான் தற்கொலை செய்துக்க தயங்கவே மாட்டேன்...’’

‘‘அதுதான் உன் விதின்னா, யாராலம்மா மாற்ற முடியும்?’’

அந்தப் பெண்மணி அப்படி ஒரு பதிலைக் கூறவும் ஜானகிக்குப் பொசுக்கென்று போய்விட்டது. இதைச் சொல்லவா இத்தனை தேஜஸோடும், லட்சணத்தோடும் அருகில் வர வேண்டும்? ஜானகி அந்தப் பெண்ணை வெறித்தாள்.

‘‘என்னம்மா பாக்கறே?’’

‘‘உங்க பதில் எனக்கு அதிர்ச்சியா இருக்கு. உங்க கிட்ட இருந்து ஆறுதலா ஏதாவது கிடைக்கும்னுதான் நான் நம்பினேன்.’’

‘‘உனக்கு ஆறுதலான விஷயத்தை நான் சொல்ல முடியும். வருத்தம் எப்பவும் அதிகமா இருக்குன்னா, சந்தோஷத் தட்டுல எடை குறைவா இருக்குன்னு அர்த்தம். அந்தத் தட்டுல நம்பிக்கைங்கற பிரார்த்தனையை வை. எவ்வளவுக்கெவ்வளவு வைக்கிறியோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு தட்டு கனமாகி வருத்தம் சிறிதாயிடும்.’’

‘‘ஒவ்வொரு நொடியும் நான் பிரார்த்தனை செய்துகிட்டுத் தானே இருக்கேன்?’’

‘‘உண்மையா பிரார்த்தனை செய்தியா?’’

‘‘செய்தியாவா? என்னப் பார்த்தா உங்களுக்குத் தெரியலியா?’’

‘‘உண்மையான்னா, புரிஞ்சு பிரார்த்தனை செய்யறதுன்னு அர்த்தம். நீ பிரார்த்தனை செய்யலேன்னு நான் சொல்லலை. புரிஞ்சு செய்யணும்.’’

‘‘புரிஞ்சு செய்யறதுன்னா?’’

‘‘நல்லா கேட்டுக்கோ. எந்த ஒரு நல்லதுக்கும் கெட்டதுக்கும் நம் செயல்தான் காரணம். நம்ம நிழல் போல அதுவும் கூடவே வரும். எப்ப பிள்ளைப் பேறு இல்லையோ அப்ப அந்த கர்மமும் அந்த ரகம்தான். முதல்ல இதை ஒத்துக்கணும். நாம போட்ட குப்பையை நாமதான் எடுத்துப் போடணும். நாம வாங்கின கடனை நாமதான் வட்டியோட கட்டணும். அந்த வகைல பிள்ளை இல்லாத குறையை முதல்ல முழு மனசா ஏத்துக்கோ. கடவுளே, இந்தத் தண்டனையை நான் முழுசா அனுபவிச்சு தீக்கறேன்னு சொல்லு. அதுதான் நீ புரிஞ்சு பிரார்த்தனை செய்யறதுக்கு அர்த்தம்.

பிராந்தர்ங்கற சித்தர் முன்னால அவர் அழைக்காமலே காளிதேவி பிரசன்னமானா. பிரசன்னமானதோட பிராந்தரோட தீராத வியாதியையும் குணப்படுத்தறேன்னு சொன்னார். ஆனா பிராந்தர், ‘வேண்டாம், நீ புறப்படு’ன்னு சொல்லிட்டார். காளிதேவி ஆச்சரியப்பட்டா. ‘இது கர்மத்தால வந்தது. நான் அனுபவிச்சு தீத்துட்றேன்’னார். ‘உன் கருணையால இது தீர்ந்து போனா எனக்கு இதோட முழு வலி தெரியாமலே போயிடும்’ன்னு பதில சொன்னார்.

இப்படி ஒரு மனத்தெளிவோடயும், துணிவோடயும்தான் பிரார்த்தனை செய்யணும். இந்த ஜென்மத்துல நாம தவறுகள் செய்யாம இருந்திருக்கலாம். ஆனா அதற்கு முன்பு பல பிறப்புகள் கடந்துதான் மனிதப் பிறப்புக்கே வந்திருக்கோம். அந்தப் பிறப்புல நாம ஒரு தவறும் செய்யலைன்னு எப்படிச் சொல்ல முடியும்?

அதனாலதான் பிராந்தரோட மனநிலைல நின்னு கர்மத்தை அனுபவிக்கறதை நான் உண்மையான பிரார்த்தனைன்னு சொன்னேன். பிரார்த்தனை மட்டும் செய்தாலே போதும். அவன் கிட்ட எதையும் கேக்கத் தேவையே இல்லை. உனக்கொரு அப்பா, அம்மா, உனக்கொரு கணவன், உனக்குன்னு ஒரு ஊர், அதுல சுற்றங்கள்ன்னு எல்லாத்தையும் அவன் உன்கிட்ட கேட்டா கொடுத்தான்? இதெல்லாம் எப்படி தானா அமைஞ்சதோ அப்படித்தான் உனக்குக் கிடைக்க வேண்டியதெல்லாம் தானா கிடைக்கும்.’’

அந்தப் பெண்ணின் பேச்சில் அளவுக்கதிகமான ஞானமும், பொருளும் இருந்து ஜானகியை ஸ்தம்பிக்க வைத்து விட்டது.

============================================

				Tweet

Categories: என் ரசனை, புனைவுகள்