மொறு மொறு மிக்ஸர் - 9

முதல்ல கொஞ்சம் யோசிங்க...!

ராணுவ முகாமில் மில்கா சிங்குக்கு காவல் வேலை தரப்பட்டிருந்தது. சிங் கொஞ்சம் தூக்கப் பிரியர். மத்தியான நேரத்தில் ஒரு நாள் நன்றாக அசந்து விட்டார். அப்போது ஒரு சூப்பர் கனவு வந்தது. மில்காசிங் அயல்நாடு ஒன்றில் உளவு பார்க்க அனுப்பி வைக்கப்பட்டிருக்கிறார். வீர சாகசத்துடன் அயல்நாட்டு மண்ணில் ஒளிந்து மாறவேடம் போட்டு பல ரகசியங்களைத் தெரிந்து கொண்டு விட்டார். ஆனால் வெண்ணெய் திரளும் போது எதிரிகளிடம் பிடிபட்டு விட்டார். எதிரி ராணுவ கோர்ட் அவரை விசாரித்து மரண தண்டனை வழங்கி விட்டது. சிங்கைச் சுட்டுத் தள்ள துப்பாக்கி ஏந்திய நாலு வீரர்கள் தயாராக நின்று குறி பார்க்கிறார்கள். கவுண்ட் டவுன் நடக்கிறது.

சிங் இந்த மாதிரி கனவு ‌கண்டு கொண்டிருக்கும்போது முகாமின் தளபதி அந்தப் பக்கமாக வந்தார். வந்தவர் சிங் செளகரியமாகத் தூங்கிக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்ததும் கடுங்கோபம் கொண்டு அருகிலிருந்த வேலியில் தன் கைப் பிரம்பால் தடதடவென்று தட்டினார்- இதுதான் காவல் காக்கிற லட்சணமா என்று. அந்தச் சத்தம் தன்னைச் சுடத் தயாரான துப்பாக்கிகளிலிருந்து தோட்டா வெளிப்பட்ட சத்தம் என்று மில்கா சிங் அதிர்ந்து போய், அந்த அதிர்ச்சியிலேயே இதயம் நின்று இறந்து விட்டார்.

-கதையப் படிச்சாச்சா? இந்தக் கதையில் ஓர் அபத்தம் ஒளிந்துள்ளது. அது என்னவென்று சரியாகக் கண்டுபிடித்துச் சொல்லுங்கள், பார்க்கலாம்!

=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=

அடுத்து ஆன்மீகக் கரையில கொஞ்சம் ஒதுங்கலாமே...!

ஆரம்பமும் முடிவும் இல்லாத துன்பத்தை நீ உன் பழைய பிறவிகளில் அனுபவித்திருக்கிறாய். அந்தத் துன்பங்கள் கடலுக்குச் சமமானது. அவ்வளவு பெரிய துன்பத்தில் பிரியமானவர்கள் இறந்து விட்டால் அந்தத் துன்பம் கடலிலள்ள ஒரு துளி நீருக்குச் சமம். மரணம் சத்தியமானது; பிறவியும் அப்படியே! மனதைத் திடப்படுத்திக் கொண்டு யோகமார்க்கத்தில் ஈடுபடு! வாழ்வு நிலையற்றது என்று அடிக்கடி எண்ணு! -இப்படி போதித்தவர் புத்தர் பெருமான்

=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=

இப்ப... கொஞ்சம் ஹி... ஹி...ங்க...!

‘‘டேய்,.. என்னடா அப்படிக் கப்பல் கவுந்துட்ட மாதிரி சோகமா உக்காந்துட்டே? வாடா பீச்சுக்குப் போயிட்டு வரலாம்’’ என்றார் நண்பர்.

‘‘அடப்போடா... ஏகப்பட்ட கடன்ல மாட்டிட்டு முழிச்சுட்டிருக்கேன்.எனக்கிருக்கும் கவலைக்கு பீச் ஒண்ணுதான் குறைச்சல்’’ என்றேன் சோகமாக

‘‘அப்படியென்னடா கவலைகள் .உனக்கு இருக்கு? அதைச் சொல்லு... கவலைகள் குறைய நான் வழி சொல்றேன்...!’’

‘‘ஒண்ணா, ரெண்டா சொல்வதற்கு? டூ வீலர் வாங்கின வகையில கட்ட வேண்டிய கடன் அஞ்சாயிரம் இருக்குடா....’’

‘‘சரி...!’’

‘‘தங்கச்சி கல்யாணத்துக்காக வாங்கின முப்பதாயிரம் ரூபாய்ல இன்னும் பத்தாயிரம் கொடுக்க வேண்டியிருக்குடா...’’

‘‘சரி...!’’

‘‘இன்சூரன்ஸ் ட்யூ கட்டறதுக்கு ரெண்டாயிரம் ரூபாய் வேணும்...’’

‘‘அவ்வளவு தானே...?’’

‘‘என்னடா அவ்வளவு தானே? இவ்வளவு கடன் தொல்லைகள் போறாதா? எல்லாத்தையும் சொன்னா கவலைகள் குறைய வழி சொல்றேன்னு சொன்னியே... சொல்லுடா... என்ன பண்ணனும்?’’

‘‘இப்ப நீ சொன்ன கடன்களையெல்லாம் மொத்தமாக் கூட்டி எவ்வளவு தொகை வருதுன்னு சொல்லு எனக்கு...’’

மனக்கணக்காகக் கூட்டிச் சொன்னேன். ‘‘டேய், பதினேழாயிரம் ரூபாய் வருதுடா...’’

‘‘இப்ப உன்கிட்ட மொத்தமா பதினேழாயிரம் ரூபாய் இருந்தா உன் கடன் எல்லாம் தீர்ந்துடும் தானே...?’’

‘‘ஆமாம்டா...’’

‘‘‘பைத்தியக்காரா.... இதுக்காடா ஏகப்பட்ட கடன்னு சொல்லி மனசைப் போட்டுக் குழப்பிட்டிருக்கே? எல்லாத்தையும் ஒண்ணாச் சேர்த்து பதினேழாயிரம் ரூபாய் வேணும்னு ஒரே கவலையாப் பட வேண்டியதுதானேடா...! ‌கவலைகள் குறைஞ்சு இப்ப ஒரு கவலை ஆயிடுச்சா இல்லையா...! நான் வரட்டா...’’

‘‘அவ்வ்வவ்வ்வ்வ!’’

=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=

அடுத்ததா கொஞ்சம் பொது அறிவைக் கூட்டிக்கங்க...!

புகையி‌லையின் பயன்பாடு இன்று மிக அதிகமாகி விட்டது. அது ஒரு உயிர்க்கொல்லி என்பதை நன்கு அறிந்தும்கூட பலர் பயன்படுத்தி வருகின்றனர். புகையிலைச் செடியி்ன் தோற்றுவாய் அமெரிக்காதான். அந்த நாட்டுச் சிவப்பிந்தியர்கள் அதை மந்திர மூலிகையாகப் பயன்படுத்தி வந்தனர். 1492ல் கொலம்பஸ் அமெரிக்காவில் புகையிலையைக் கண்டுபிடித்தார். 1502ல் ஸ்பெயினுக்கு அந்தச் செடி கொண்டு வரப்பட்டது. மெல்ல மெல்ல அதன் உபயோகம் ஐரோப்பாவில் பரவிற்று. 1508ல் போர்த்துக்கீசியர் இந்தியாவிற்குப் புகையிலை, உருளைக்கிழங்கு, தக்காளி இவைகளைக் கொண்டு வந்து பயிர் செய்ய ஆரம்பித்தனர். அப்படித் துவங்கியது இன்று பல லட்சக்கணக்கான ஏக்கர்களில் புகையிலை இந்தியாவில் பயிரிடப்படுகிறது. ஆடம்பரப் பொருளாக ஆரம்பித்த புகையிலையின் உபயோகம் இன்று ஆளைக் கொல்லும் நச்சுப் பொருளாக உருவாகி விட்டது!

=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=

ரைட்டு, இப்ப ஒரு வினோதத்தை தெரிஞ்சுக்கங்க...!

அமெரிக்காவில் டெஸ்மாயின் என்ற ஊரில் மாவட்ட நீதிபதி தியோடர் மில்லர் அவரது நீதிமன்ற அறைக்கு வெளியே காத்திருந்தார். அறை பூட்டப்பட்டிருந்தது சாவியைக் காணோம். காவலாட்கள் வந்து என்னென்னமோ செய்து பார்த்தார்கள். பூட்டைத் திறக்க முடியவில்லை. நீதிமன்றத்துக்கு வெளியே காத்திருந்தவர்களில் அன்றைக்கு வழக்கு நடத்த வேண்டிய வக்கீலும் ஒருவர். அவர் நீதிபதியைப் பணிவுடன் அணுகி, ‘‘தாங்கள் அனுமதித்தால் என் கட்சிக்காரர் வில்சன் பூட்டைத் திறந்து தருகிறேன் என்கிறார்’’ என்றார்.

நீதிபதியும் அனுமதி தரவே, ஒரு சாதாரண பேப்பர் க்ளிப்பைக் கொண்டு மூன்றே நிமிடத்தில் பூட்டைத் திறந்து விட்டார் வில்சன். நீதிபதி அவருக்கு நன்றி கூறிவிட்டு உள்ளே சென்று தம் ஆசனத்தில் அமர்ந்து வில்சனின் வழக்கில் தீர்ப்பளித்தார். பத்தாண்டுகள் சிறைவாசம்! வில்சனின் மீதிருந்த வழக்கு: ஒரு லாண்டரியில் பூட்டை உடைத்துத் திருடினாரென்பது!

                                                                          -1985 ‘நியூஸ்வீக்’ இதழிலிருந்து

.=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=

ஆச்சா...? இப்ப சில அரிய யோசனைகள்...!

உங்களுக்கு நகைச்சுவை உணர்ச்சி வளரணும்னு நினைக்கறீங்களா...? ரொம்ப ஸிம்பிளான வழி இதோ: உங்கள் மனைவி அல்லது சகோதரியின் தங்கச் சங்கிலியை கையில் வாங்குங்கள். அது நகை. அதை வாயில் வைத்துச் சப்புங்கள். அதன் சுவையை அனுபவியுங்கள்... இதுதான் நகைச்சுவை! ஹி... ஹி...! என்ன முறைக்கறீங்க...? சரி, சரி... இப்ப நீங்க ஜாலியாக இருக்கறதுக்கான வழியச் சொல்றேன். இது இன்னும் ஸிம்பிள்ங்க. நேராப் போய் கெஸட்டுல உங்க பேரை ‘ஜாலி’ன்னு ரிஜிஸ்டர் பண்ணிடுங்க. இப்ப எல்லாரும் உங்களை ‘ஜாலி’ன்னுதானே கூப்பிடுவாங்க. நீங்களும் ஜாலியா இருப்பீங்கல்ல...! ஹய்யோ... ஒரு கூட்டமே கெளம்பிடுச்சு போலருக்கே... மீ எஸ்கேப்!

=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=

சீரியஸா ஒரு மேட்டரோட முடிச்சுப்பமா..?

செப்டம்பர் மாதம் 11ம் தேதி 2011ல் நான் பதிவு எழுதத் துவங்கினேன். எழுதத் துவங்கி இரண்டு மாதங்களின் பின் எனக்கு பதிவு எழுதக் கற்றுத் தந்த என் நண்பரான சீனியர் பதிவரைச் சந்தித்தபோது, ‘‘பெரிய ப்ளாகர்ஸ்லாம் உங்களைப் படிக்கறாங்க. கமெண்ட்ஸ்ல பாத்தேன். அதனால நீங்க நல்லா எழுதணும்...’’ என்று அட்வைஸினார். ‘‘நான் நல்லா எழுதறேனான்னு எப்படித் தெரிஞ்சுக்கறது? ஸிம்பிளான வழி சொல்லுங்க’’ என்று கேட்டேன். ‘‘ஸிம்பிளாவா? நீங்க எழுத ஆரம்பிச்சு ஒரு வருஷம் ஆகறப்ப உங்களைப் பின்தொடர்றவங்க எண்ணிக்கை 200ஆ இருக்கணும். அப்புறம்... தமிழ்மணம்னு எல்லாரும் மதிக்கற ஒரு திரட்டி இருக்கு. அதோட ரேங்கிங்ல முதல் அம்பதுக்குள்ள உங்க ப்ளாக் இருக்கணும்,’’ என்றார்.

அதுமுதல் நான் எப்போதும் போல எழுதி வந்தாலும் இந்த இரண்டும் ஓராண்டுக்குள் நடக்குமா என்று ஒரு சிறு பையனின் ஆர்வத்துடன் அவ்வப்போது கவனித்து வந்தேன். இப்போது... முதல் வருடப் பிறப்பிற்கு இன்னும்  30 நாட்கள் இருக்கும் நிலையில் என்னைப் பின்தொடரும் நண்பர்கள் 200க்கும் மேல், முதல் 50க்குள் வந்தால் பெரிதென்பதற்குப் பதிலாக 5வது இடத்திலேயே இருக்கிறேன். இதெல்லாம் உங்கள் அனைவரின் அன்பினாலும் ஆதரவினாலும் தான் சாத்தியமாயிற்று. எத்தனை உறவுகள், எத்தனை நட்புகள் கிடைத்திருக்கின்றன என்னை அரவணைக்க! உங்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் என் இதயத்தின் ஆழத்திலிருந்து கரங்கூப்பிய என் நன்றியைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்!

				Tweet

Categories: பல்சுவை, மிக்ஸர்