வாழ்வியல் நகைச்சுவை!

ஒரு சில சமயத்துல நாம லைஃப்ல பாக்கற நிகழ்ச்சிகள்ல இருக்கற நகைச்சுவை கற்பனையையும் மிஞ்சிடும் கேட்டேளா? நான் பாத்த சில விஷயங்களை ‘‘இது கற்பனையில்லே, அக்மார்க் நிஜம்’’ன்னு நான் சொன்னாலும்கூட ‘‘போடா அசத்து! இப்டில்லாம் நடக்குமா?’’ம்பேள் நீங்கள்ளாம்.. ஆனா நிஜமா நடந்ததுங்கறதை நம்புங்கோ... இதுல சம்பந்தப்பட்டவங்க இன்னும் உயிரோட இருக்கறதால யார் பேரையும் சொல்லாம தவிர்த்திருக்கேன். (முதுகுல டின் கட்டிடப் படாது பாருங்கோ... ஹி.. ஹி....)

==============================================

பாட்டில்ல தண்ணிய அடைச்சு, ‘மினரல் வாட்டர்’ங்கற பேர்ல விக்கறதுக்கு அறிமுகப்படுத்திருந்த சமயம் அது. போன ஜெனரேஷன்காரங்க நிறையப் பேருக்கு இதை ஏத்துக்க கஷ்டமா இருந்தது. ‘‘குடிக்கற ஜலத்தைக் கூட காசு குடுத்து வாங்கணுமா? என்ன கிரகச்சாரம்டா அம்பி இது?’’ன்னு கமெண்ட் அடிச்சாங்க. ‘பிஸ்லெரி’ங்கற கம்பெனி மட்டும்தான் அப்ப மினரல் வாட்டர் சப்ளை பண்ணின்டிருந்தது.

நான் வேலை பாத்துட்டிருந்த ஒரு கம்பெனியோட முதலாளி ‌ஈரோடுலேருந்து மதுரைக்குப் போக ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்குப் போறார். அவர் கூடவே வழியனுப்பறதுக்கு கம்பெனி மானேஜர் ஐயங்கார் கூடவே போனார்.

முதலாளி தன்னோட கம்பார்ட்மென்ட்ல, பெர்த்தைக் கண்டுபிடிச்சு ஏறி உக்காந்துண்டு, ‘‘டேய், அங்க ஸ்டால்ல மினரல் வாட்டர் பாட்டில் விககறான் பாரு, வாங்கிட்டு வா...’’ன்னு 20 ரூபாயை எடுத்து ஐயங்காரண்டை குடுத்தார். அவரானா, ‘‘எதுக்கு சாமி தண்ணியப் போய் வாங்கணும்? கூல்டிரிங்க் பாட்டில் வாங்கிண்டு வரட்டுமா?’’ன்னு கேட்ருக்கார். ‘‘அதெல்லாம் வாண்டாம்டா. தண்ணி போதும் நேக்கு. போய் வாங்கிட்டு வா’’ன்னு இவர் சொல்ல, அவர் வேகமாப் போயி, பாட்டிலை வாங்கிண்டு வந்தார்.

முதலாளியானா மூடியைத் திறந்து ஒரு வாய் தண்ணியைக் குடிச்சுட்டு முகத்தைச் சுளிச்சிருக்கார். ‘‘என்னடா இது... மினரல் வாட்டர் மாதிரியே இல்லையே... ஸ்டால்லதானே வாங்கின?’’ என்று ஐயங்காரைக் கேட்க, அவர், ‘‘ஸ்டால்லதான் வாங்கினேன் சாமி! அது என்னைக்குப் புடிச்ச தண்ணியோ... அதான் கீழ கொட்டிட்டு ரயில்வே குழாய்ல புதுசாப் பிடிச்சுட்டு வந்திருக்கேன்’’னுட்டு அப்பாவியாய்ச் சொல்றார்.

இப்ப தான் என்ன தப்பாச் சொல்லிட்டோம்னு முதலாளி தலையில இப்படி அடிச்சுக்கறார்? ”உன்னைல்லாம் வேலைக்கு வெச்சேன் பாரு... என் புத்தியத்தான் செருப்பால அடிச்சுக்கணும், போடா”ன்னு திட்டறார்ன்னு புரியாம பேய் முழி முழிச்சுட்டு, ஆஃபீஸ் வந்து இந்த விஷயத்தை அவர் சொல்ல, ஒடனே ஆபீஸ் பூரா பரவிடுத்து அது. எங்களுக்கெல்லாம் சிரிச்சு சிரிச்சு வயித்து வலியே வந்துடுத்து. இதப்பத்தி இப்ப நினைச்சாலும் என் மூஞ்சில சிரிப்பு வருமாக்கும்.
==============================================

ஐயங்கார் மாமாட்ட ஒரு பழக்கம் உண்டு. ஆபீஸ்ல யார் ‘நமஸ்காரம்’, ‘குட்மார்னிங்’ன்னு எது சொன்னாலும் பதிலுக்கு ’வாங்கோ’ன்னுட்டு தன் வேலையப் பாப்பார், வேலூர்லருந்து டிரான்ஸபராகி வந்திருந்த ஒரு பிரகஸ்பதிக்கு இவரோட இந்தப் பழக்கம் தெரியாது.

அவன் ஆபீஸ் வந்ததும் எதிர்ப்பட்ட இவருக்கு ‘குட்மார்னிங் ஸார்’ன்னு சொல்ல, இவரும் வழக்கம் போல ‘வாங்கோ’ன்னுட்டு மெஷின் செக்ஷனுக்கு போயிருக்கார், இவனும் ஏசுவோட ஆடாட்டமா பின்னாடியே போயிருக்கான். அங்க பேசிட்டு மாடில எடிட்டோரியல் செக்ஷனுக்கு அவர் போக இவனும் பின்னாடியே. அப்பதான் இவர் கவனிச்சு, ”ஏண்டா அம்பி என் பின்னாடியே வர்ற? நோக்கென்ன வேணும்?”னு கேக்க, இவன் அப்பாவியா, ”நீங்கதான ஸார் வாங்கோன்னு கூப்ட்டிஙக. அதான் வர்றேன்”ன்னான். ஐயங்கார் தலையில அடிச்சுண்டு ”போய் வேலையப் பாருங்கோ”ன்னு கத்த செக்ஷனுக்கு ஓடியே வந்து நடந்ததைச் சொன்னான். ஐயங்கார் மாமாவைப் பத்தி அவன்ட்ட சொல்லிப் புரிய வெக்கறதுக்குளள போறும் போறும்னு ஆய்டுத்து எங்களுக்கு.

==============================================

வேலூர்ல என் ஃப்ரெண்டு ஒருத்தன், ‘‘புதுசா வீடு கட்டி கிரஹப்பிரவேசம் பண்றோம்டா. கண்டிப்பா வந்துடு’’ன்னுட்டு பத்திரிகை கொடுத்தான். ‘சரிடா’ன்னேன். ஆனா, அந்த நாள்ல கண்டிப்பா போக வேண்டிய வேற ஒரு ஃபங்ஷனும் வந்துடுத்து. அவன்கிட்ட ஸாரி சொல்லிட்டு, கிரஹப் பிரவேசம் முடிஞ்சதும் வந்து பாக்கறேன்னு சொல்லியிருந்தேன். ‌சொன்ன மாதிரியே ரெண்டு நாள் கழிச்சு அவன் புது வீட்டுக்குப் போனேன்.

நன்னா விஸ்தாரமா, காத்‌தோட்டமா இருந்துச்சு வீடு. அவன் அப்பா, அம்மால்லாம் என்கூட ரொம்ப சகஜமா நன்னாப் பேசுவா. அவாளைப் பாத்துப் பேசிட்டிருக்கறப்ப, ஃப்ரெண்டோட அண்ணன் வந்தான். தலையில பெரிசா கட்டுப் போட்டிருந்தான். ‘‘ஐயய்யோ.... ரெண்டு நாள் முன்னாடி கிரஹப்பிரவேசம். இப்ப இவ்வளவு பெரிய கட்டோட இருக்கீங்க. எங்கயானும் கீழ விழுந்துட்டீங்களா? இல்ல ஏதானும் ஆக்ஸிடண்ட் ஆச்சா?’’ன்னு கேட்டேன்.

அவ்வளவுதான்... அவங்கம்மா பொரிய ஆரம்பிச்சுட்டா. ‘‘எல்லாம் இந்த பாழாப்போற ரஜினிகாந்தால வந்தது. ரஜினி ரசிகர் மன்றத்துல சேர்றேன்னு இவன் சொன்னப்ப, செல்லப் பிள்ளையாச்சே, போய்த் தொலையட்டும் விட்டேன் பாரு... என்னைச் சொல்லணும்’’ ன்னு கத்தறா. எனக்கு இந்த விஷயத்துல சூப்பர் ஸ்டார் எங்க வர்றார்ன்னு சுத்தமாப் புரியல. ‘‘என்னதான் மாமி நடந்துச்சு?’’ ன்னு கேட்டப்புறம் விஸ்தாரமா சொல்றா மாமி, இல்ல... புலம்பறா மாமி! 

‘‘கிரஹப்பிரவேசத்தன்னிக்கு பூஜையெல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சதுடா அம்பி. அதுக்கப்புறமா திருஷ்டிப் பூசணிக்காயை இவன் கைல கொடுத்து, வாசல்ல போய் உடைக்கச் சொல்லிட்டு இங்க பேசிண்டிருக்கோம். ‘அம்மா’ன்னு வாசல்ல கத்தற சத்தம் கேட்டுப் போய்ப் பாத்தா... தலையில ரத்தம் சொட்டக் கெடக்கறான் கடங்காரன். என்னடான்னா... தலைவர் ரஜினி பூசணிக்காயை மேல போட்டு தலையால உடைப்பாராம். தானும் அதை மாதிரி பண்றேன்னு மேல காயைத் தூக்கிப் போட்டுட்டு, தலையை நீட்டியிருக்கு இந்த பிரம்மஹத்தி! பூசணிக்காய் அப்படியே இருக்கு; தலைதான் உடைஞ்சிடுத்து. இப்பப் பாரு... எவ்வளவு பெரிய கட்டு!’’ன்னு மாமியானா நான்ஸ்டாப்பாக் கத்தறா.

நான் ஃப்ரெண்டோட அண்ணனைப் பார்க்க, எப்பவும் ரஜினி ஸ்டைல்ல லுக் விடற அவன் இப்ப... கே.பாக்யராஜ் மாதிரி ஒரு திருட்டு முழி முழிச்சான் பாருங்கோ.... சிரிப்பை அடக்க முடியாம, சிரிச்சுட்டே வயித்தைப் புடிச்சுக்கிட்டு வெளில ஓடி வந்துட்டேன். இப்ப அவனைப் பாத்தாலும் இது ஞாபகம் வந்து சிரிப்பை அடக்கப் படாதபாடு படுவேன்.
==============================================

அன்னிக்கு ஆபிஸ்லருந்து கிளம்ப நைட்டாயிடுச்சு. வண்டிய ஆன் பண்ணி ஓட்டினா, ஹெட்லைட் எரியலை. சரி, காலம்பற மெக்கானிக்கைப் பாத்துட வேண்டியதுதான்னு முடிவு பண்ணி, மெயின் ரோடுகள் பக்கம் போகாம ஷார்ட்கட்ல போயிண்டிருந்தேன். அப்ப ஒரு சந்துல முனை திரும்பறப்ப ஒரு காலேஜ் கேர்ள் குறுக்க வந்துட்டா... உடனே பிரேக்கைப் போட்டேன்.

அவ என்னைப் பாத்து கோபமா, “லைட் கூட இல்லாம இப்படித்தான் ராத்திரில வர்றதா?”ன்னு கேட்டா. நான் பவ்யமா. “நீங்க கூடத்தான் லைட் எதுவும் இல்லாம ராத்திரில வந்திருக்கேள். நான் ஏதாவது கேட்டனா?”ன்னேன். அவளானா, “நாட்டி அங்க்கிள்”ன்னுட்டு சிரிச்சுட்டு போயிட்டா. நான்தான் அழுதுட்டேன்... என்னது... நானா... அங்கிளா...? அவ்வ்வ்வ்வ்வ்!
==============================================

				Tweet

Categories: நகைச்சுவை