நடை வண்டிகள் - 25

கடுகு அவர்களும் நானும்-3

கடுகு ஸாரை நான் சந்தித்து விட்டு வந்தபின் சில நாட்கள் நான் பார்த்தவந்த வேலை என்னைச் சாப்பிட்டது. அதனால் தொடர்பு கொள்ள இயலவில்லை. ஒருநாள் அவரே அலைபேசியில் அழைத்தார். ‘‘ப்ரீயா இருக்கீங்களா? வர முடியுமா?’’ என்று கேட்டார்.  நான் ப்ரீயாகத்தான் இருந்தேன். உடனே வருகிறேன் என்று கூறி புறப்பட்டுச் சென்றேன்.

அச்சமயத்தில் என்னிடம் இருசக்கர வாகனம் எதுவும் இல்லாததால் சென்னையில் எங்கு செல்வதென்றாலும் பேருந்துகள்தான். எனவே சற்றுத் தாமதமாகவே அவரின் வீட்டைச் சென்றடைந்தேன். ‘‘என்னாச்சு... ஏன் நீங்க வர்றதுக்கு இவ்வளவு நேரமாச்சு?’’ என்று கேட்டார். நான் ட்ராபிக் ஜாமின் காரணமாக பேருந்து லேட்டாக வந்தது என்றேன். ‘‘நான் எழுதின சில கதைகளும், கட்டுரைகளும் இதில இருக்கு. இதை டைப் பண்ணித் தரணும் கணேஷ்’’ என்று எனக்காக எடுத்து வைத்திருந்ததைக் கொடுத்தார். உடன் செய்வதாகக் கூறி பெற்றுக் கொண்டேன்.

அதன்பின் ‌மற்ற விஷயங்கள் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். கணிப்பொறியில் பயன்படுத்துகிற தமிழ் ஃபாண்ட்கள் பற்றிப் பேச்சு வந்த போது கடுகு ஸார் சொன்னார். ‘‘நானே நிறைய ஃபாண்ட்ஸ் உருவாக்கியிருக்கேன், தெரியுமா?’’ என்றார்.

‘‘ஃபாண்ட்‌ஸை... உருவாக்கறதா..? எப்படி ஸார்?’’ என்றேன் வியப்புடன்.

‘‘Fontographer அப்படின்னு அதுக்கு ஒரு software இருக்கு. அதை நான் டில்லியில இருந்தப்பவே வாங்கினேன். அதைக் கத்துக்கிட்டு அதன் மூலமா ஃபாண்ட்ஸ் க்ரியேட் பண்ணலாம்’’ என்றார். அவர் உருவாக்கியிருந்த ‘ஆனந்தி’ என்ற புதிய, எளிய தமிழ் மென்பொருளின் குறுவட்டும், விளக்கப் புத்தகமும் இணைந்த பேக்கை எனக்குத் தந்தார். எம்.எஸ்.வேர்டில் டைப் செய்து, அங்கிருந்து காப்பி செய்து மற்ற சாப்ட்வேர்களில் பயன்படுத்தும் வண்ணம் அது உருவாக்கப்பட்டிருந்தது. அதை எனக்கு இயக்கிக் காட்டினார்.

தமிழில் எழுத்துக்களை டைப் செய்யும் போது கி என்பதில் க மற்றும் சுழி என இரண்டு ஸிலபிளாக எடுத்துக் கொள்ளும். க் என்பதும் அவ்விதமே க மற்றும் புள்ளி என்று இரண்டு. கடுகு ஸாரின் ஆனந்தியில் டைப் செய்துவிட்டு, மேலே இருக்கும் அவர் படத்தை (மேக்ரோவை) அழுத்தினால், இரண்டு ஸிலபிள்களாக இல்லாமல் இணைந்து ஒன்றாகி விடும். அப்படி அவர் டிஸைன் செய்திருந்த விதத்தைக் கண்டு வியந்து போனேன். அவர் தந்த அந்த சாப்ட்வேரை நான் பயன்படுத்தினேன்.

அவர் உருவாக்கியிருந்த ஃபாண்ட்களின் பெயர்களைப் பாருங்கள்: குந்தவி, வந்தியத்தேவன், கரிகாலன், தாரிணி. அவரின் பதிப்பகத்தின் பெயரோ நந்தினி. இவற்றையெல்லாம் பார்த்ததும் நினைத்திருப்பீர்கள் கடுகு ஸார் கல்கியின் அபிமானி என்று. அது உண்மையல்ல...

அவர் கல்கி அவர்களின் தீவிர பக்தர் என்பதே சரி. நந்தினி பதிப்பகத்தில் அவர் வெளியிட்ட ஆனந்தி சாப்ட்வேர், மற்ற புத்தகங்கள் அனைத்தையுமே ‘கல்கி அவர்களின் பொற்பாத கமலங்களில் சமர்ப்பிக்கிறேன்’ என்ற வரிகள் இல்லாமல் வெளியிட மாட்டார். கல்கி அவர்களைச் சந்தித்ததையும், உரையாடியதையும் இப்போது கேட்டாலும் நேற்று நடந்தது போல் விரிவாகச் சொல்வார் அவர். (‘கமலாவும் நானும்’ என்ற அவரின் புத்தகத்தில் ‘கல்கியும் நானும்’ என்று தனிக் கட்டுரையாக அதை எழுதியிருக்கிறார். படித்துக் கொல்ல... ஸாரி, கொள்ளவும்)

கணிப்பொறியில் அவர் சேகரித்து வைத்திருந்த நிறைய போட்டோஷாப் ப்ரஷ் மற்றும் ஆக்ஷன் டூல்களை இயக்கிக் காட்டியபோது அவரின் கணிப்பொறி ஆர்வம் கண்டு வியந்து போனேன். அவருடைய ப்ரஷ் தொகுப்பு எனக்கு டிசைனிங்குக்குப் பயன்படும் என்பதால் ஒரு சிடியில் காப்பி செய்து எடுத்துக் கொண்டேன். ‘‘இதென்ன பெரிசு... டிடிபிக்கு யூஸ் பண்ற க்ளிப் ஆர்ட்ஸ் தொகுப்பு 14 சிடி இருக்கும்... டெல்லியில இருந்தப்ப என்கிட்ட இருந்துச்சு. அதை வரவழைக்கறேன். அடுத்த தடவை வர்றப்ப ஞாபகப்படுத்துங்க தர்றேன்...’’ என்றார். நான் கிளம்பத் தயாரானபோது, ‘‘முடியறப்போ டைப் பண்ணிட்டு வாங்க. ஒண்ணும் அவசரமில்லை’’ என்றார்.

டைப் பண்ணுகிற சாக்கில் அவருடைய எழுத்துக்களில் படித்ததை மீண்டும் படித்து ரசிக்கவும், படிக்காததை புதிதாய் ருசிக்கவும் கிடைத்த வாய்ப்பு அல்லவா...? எனவே அவர் கொடுத்த மேட்டர்களை ஆர்வமாகப் படித்து, அடித்து விரைவில் முடித்து விட்டேன். முடித்து விட்டு அவருக்கு போன் பண்ணி, வீட்டில் இருப்பாரா, வரலாமா என்பதைக் கேட்டுக் கொண்டு அவற்றைக் கொடுக்கச் சென்றேன். நான் கொடுத்த மேட்டர்களை கணிப்பொறியில் காப்பி செய்து விட்டு, ‘ஐயோ பாவம் சுண்டு’ புத்தகம் தயாராகி வந்திருந்ததைக் கொடுத்தார்.

கூடவே அந்த 14 க்ளிப் ஆர்ட் சிடிக்களையும்! அவற்றை நான் பிரதி எடுத்துக் கொண்டு பின்னொரு நாளில் அவரிடம் கொடுத்து விட்டேன். அந்த 14 சிடிக்களிலும் இருந்தவை க்ளிப் ஆர்ட் பொக்கிஷங்கள்! அவற்றை முழுமையாக நான் இன்னும் பயன்படுத்தி விடவில்லை என்பதும் இன்றுவரை பக்க வடிவமைப்புக்கு எனக்கு அவை துணை நிற்கின்றன என்பதும் நிஜமான நிஜம்.

அகஸ்தியன் மற்றும் கடுகு ஆகிய இரண்டு புனைபெயர்களுக்கான காரணம் கேட்டபோது விரிவாகச் சொன்னார். ‘கமலாவும் நானும்’ புத்தகத்தில் அதை விரிவாக எழுதியிருக்கிறார். அதன் சுருக்: ‘‘குமுதம் இதழில் என் கட்டுரைகளும, துணுக்குகளும் நிறைய வந்து கொண்டிருந்தன. பின்னர் சாவி ஸார் தினமணி கதிரில் ஆசிரியர் பொறுப்பேற்றதும் முன்பின் அறிமுகமில்லாத எனக்குக் கடிதம் எழுதி கதிருக்கு ஏதாவது எழுத வேண்டும் என்று சொன்னார். கதிரில் கதை எழுதலாம் என்று நினைத்தேன். அதாவது எனக்குக் கதை எழுத வரும் என்று நானே தீர்மானித்துக் கொண்டேன். அதுவும் நகைச்சுவைக் கதைகள். ‘அகஸ்தியன்’ என்ற புனைபெயரைச் சூட்டிக் கொண்டு ஒரு பஞ்சு கதை எழுதி அனுப்பினேன்.’’

 இப்படி அகஸ்தியனாக அவதாரமெடுத்த கடுகு ஸார், சில நாட்களிலேயே எஸ்.ஏ.பி. அவர்களைச் சந்தித்தபோது தானே அகஸ்தியன் என்பதைச் சொல்லி அவரின் வாழ்த்துக்களைப் பெற்றிருக்கிறார்.

இப்படி இன்னும் நிறைய விஷயங்களை நேரம் போவதே ‌தெரியாமல் பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு விடைபெறும் சமயத்தில் அவர் என்னிடம் ஒரு வார்த்தை சொன்னார். நான் அதிர்ச்சி, வியப்பு, ஆச்சரியம் ஆகிய உணர்ச்சிகளின் கலவையாக அவரைப் பார்த்தேன். அவர் சொன்னதை என்னால் சட்டென்று நம்ப இயலவில்லை. அந்த விஷயம் என்னன்னாக்கே...

அடடா... பதிவு ரொம்ப பெரிசாயிட்ட மாதிரி இருக்கே... அதிகம் படிச்சா போரடிக்கும் இல்லயா... அதனால...

                                                                                -தொடர்கிறேன்...

				Tweet

Categories: தொடர் கட்டுரை