உண்மையான தலைவர்

சமீபத்தில் ரமணி ஸார் பள்ளி நாட்களில் காமராஜருடனான அவர் அனுபவம் ஒன்றைப் பகிர்ந்து கொண்டிருந்தார். நான் மிக வியக்கும் தலைவரான காமராஜரைச் சந்திக்கும் பாக்கியம் பெற்ற அவரின் அனுபவத்தைப் படித்ததில் மிக மகிழ்ந்தேன் நான். அந்தச் சமயத்தில் தான் காமராஜரைச் சந்தித்த அனுபவத்தை ந்ண்பர் ராஜேஷ்குமார் எழுதியிருந்தது என் நினைவுக்கு வந்தது. நீங்கள் அதைப் படித்திருக்க வாய்ப்பில்லை என்பதால் அவர் எழுதியதை இங்கே தருகிறேன்.

                              உண்மையான தலைவர்!

எனக்குப் பிடிக்காத தமிழ் வார்த்தைகளில் ஒன்று அரசியல். கட்சித் தலைவர்களில் சிலரை மட்டும் ஓரளவு பிடித்துக் கொண்டிருந்தது- 1975 வரை. இப்போது அதுவும் இல்லை. ‘‘உங்களுக்குப் பிடித்த அரசியல் தலைவர் யார்?’’ என்று கேள்வி கேட்டால் என் பதிலுககாக 2012ம் வருஷம் வரை காத்திருக்க வேண்டியிருக்கும். அதற்குள் ஒரு நல்ல தலைவர் உருவாகிவிட மாட்டாரா என்ன?

1968ம் வருடம். கோவை அரசினர் கல்லூரியில் நான் பி.எஸ்ஸி தேர்ட் இயர் படித்துக் கொண்டிருந்த காலகட்டம். அன்றைக்கு காலை 11 மணியிருக்கும். கெமிஸ்ட்ரி தியரில் க்ளாஸை முடித்துக் கொண்டு பாட்டனி ப்ராக்டிகல் லேபுக்கு நானும் என் க்ளாஸ்மேட்ஸ் ஐந்து பேரும் போய்க் கொண்டிருந்தபோது பி.ஏ. தேர்ட் இயர் படிக்கும் சண்முகசுந்தரம் வியர்வை வழியும் முகமாய் வந்தான். கல்லூரியின் மாணவர் தலைவர் தேர்தலில் இரண்டு வாரத்துக்கு முன்புதான் வெற்றி பெற்றிருந்தான். சமூகப் பணியில் கொஞ்சம் ஆர்வம் உள்ளவன். வகுட்டறையில் எப்போதாவது அதிசயமாய் இருப்பான்.

‘‘ப்ரதர்ஸ்! ஒரு நிமிஷம்..! ப்ராக்டிகல் கிளா‌ஸை கட் பண்ணிட்டு என்கூட கொஞ்சம் வர முடியுமா..?’’

‘‘எங்கே..?’’

‘‘ஒரு இடத்துக்குப் போறோம். ஒரு பத்து நிமிஷம் அங்க இருக்கறோம். உடனே வந்துடறோம். அது மோசமான இடமோ, சட்டவிரோதமான இடமே இல்லை. கண்ணியமான இடம்.’’

‘‘கண்ணியமான இடம்னா சொல்ல வேண்டியதுதானே...? எதுக்காக திரையைப் போட்டுட்டு பூஜை பண்றே?’’

‘‘ஆளுக்கு 100 ரூபாய் தர்றேன்... வர்றீங்களா?’’ சண்முகசுந்தரம் தன் சட்டைப் பாக்கெட்டில் வைத்து இருந்த புத்தம் புது ஐந்து நூறு ரூபாய் நோட்டுக்களை எடுத்துக் காட்டினான். என்னோடு இருந்தவர்கள் வாயைப் பிளந்தார்கள். (1968ல் 500 ரூபாய் என்பது பெரிய தொகை. அப்போது தங்கம் 1 பவுன் விலை 200 ரூபாய்)

ஆசை எங்களை காட்டிக் கொடுக்க, ஒரு தயக்கத்திற்குப் பின் நாங்கள் பரவசமாய் வாங்கிக் கொண்டோம். அவன் நடக்க ஆரம்பித்துவிட... பின்தொடர்ந்தோம். மனத் தண்டவாளத்தில் ஒரு கூட்ஸ் ரயில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. கல்லூரிக்கு வெளியே வந்தோம். ரோட்டோரமாய் நின்றிருந்த ஒரு வேனைக் காட்டினான் சண்முகசுந்தரம். ஏறி அமர்ந்ததும் வேன் புறப்பட்டது. பீளமேடு போகும் ரோட்டில் வேகமான பயணம். நானோ, நண்பர்களோ ஏதாவது பேச முயற்சி செய்த போதெல்லாம் தன் உதட்டில் ஆட்காட்டி விரலை வைத்து ‘உஷ்’ என்றான் சண்முகசுந்தரம். நாங்கள் பெட்டிப் பாம்பாய் அடஙகிப் போனோம்.

சரியாய் பதினைந்து நிமிஷ பயணத்துக்குப் பிறகு வேன் பி.எஸ்.ஜி. ஆர்ட்ஸ் காலேஜுக்குப் பக்கத்து ரோட்டில் திரும்பியது. அந்த ரோடு முழுக்கப் பரபரப்பாய் இருந்தது. ரோட்டின் இரண்டு பக்கங்களிலும் காங்கிரஸ் கட்சியின் கொடிகள் பறந்தன. பேனர்கள் வைக்கப்பட்டு இருந்தன. அதில் ஏதோ வாசகங்கள். படிப்பதற்குள் வேன் பறந்தது. ஒரு பங்களா காம்பவுண்டுக்குள் நுழைந்து நிற்க, நாங்கள் இறங்கினோம்.

‘‘இப்பவாவது ‌சொல்லுடா. நாம எங்கே வந்திருக்கோம்?’’ அவன் உதட்டில் சின்னதாய் ஒரு புன்னகை. ‘‘இன்னிக்கு உங்களுக்கெல்லாம் ஒர நல்ல நாள். பெரிய அரசியல் தலைவர் காமராஜரைச் சந்திக்கப் போறீங்க!’’

எங்களுக்கு ஒரே அதிர்ச்சி. ‘‘‘காமராஜரா..! உண்மையாவா..? எதுக்காக அவரைப் பார்க்கப் போறோம்?’’

‘‘டேய்..! நான் இப்ப காங்கிரஸ் கட்சியில் மாணவர் அணி செயலாளராய் இருக்கேன். கட்சியைப் பலப்படுத்த வேண்டிய யுக்திகளைப் பற்றிப் பேசறதுக்காக கட்சித் தலைவர்கள் வந்திருக்காங்க. இளைஞர் அணி, மாணவர் அணி, மகளிர் அணி, தொழிலாளர் அணின்னு தனித் தனியாப் போய் காமராஜரைப் பார்த்துப் பேசணும். ஒவ்வொரு அணிக்கும் பத்து நிமிஷம் டயம். மாணவர் அணி சார்பா நான் பேசப் போறேன். நான் மட்டும் தனியா போய் நின்னா ஒரு மாதிரியா இருக்கும். அதான் உங்களையும் கூப்பிட்டேன்...’’

எனக்கு பயத்தில் வியர்த்தது. பங்களாவின் போர்டிகோவில் இருந்து காம்பெளண்ட் கேட் வரைக்கும் வரிசையாய் நாற்காலிகள் போடப்பட்டு, அவைகளில் கட்சிப் பிரமுகர்கள் சாய்ந்து உட்கார்ந்தபடி அரசியல் பேசிக் கொண்டிருக்க, எங்களை சண்முகசுந்தம் உள்ளே கூட்டிக் கொண்டு போனான்.

‌தொந்தி வளர்த்து குள்ளமாய் இருந்த ஒர பிரமுகர் எதிர்ப்பட்டார். பெருந்தலைவரோடு யாரோ ஒரு தொழிலதிபர் பேசிக் கொண்டிருப்பதாகச் சொல்லி எங்களைக் காத்திருக்கச் சொன்னார். காத்துக் கிடந்தோம். ஒரு பெரிய தலைவரைப் பக்கத்தில் இருந்து பார்ககப் போகிற ஆவல் எனக்குள்ளே கன்றுக்குட்டியாய் முட்டிக் கொண்டிருந்தது.

சரியாய் ஒரு மணி நேரம். அந்தத் தொழிலதிபர் வெளியே வந்ததும் நாங்கள் உள்ளே போனோம். தொளதொளப்பான வெள்ளை நிற கதர் சர்ட்டிலும், வேஷ்டியிலும் அந்த நெடிய கருப்பு மனிதர் சோபாவில் கம்பீரமாய்த் தெரிந்தார். நாங்கள் கும்பிட்டோம். ‘‘ஐயா.. வணக்கம்!’’

காமராஜர் எங்களை ஏறிட்டார். பிறகு அந்தக் குள்ளமான மனிதரைப் பார்த்து, ‘‘யார் இவங்க?’’ என்று கேட்டார். ‘‘அய்யா... இவங்க மாணவர் அணி..!’’ என்றார் அவர். காமராஜரின் முகம் லேசாய் மாறியது.‘‘மாணவர் அணியா? இவங்க எதுக்கு இங்கே வந்தாங்க?’’

‘‘அய்யா... நம்ம காங்கிரஸ் கட்சியைக் கல்லூரி லெவலில் இருந்தே பிரபலப்படுத்த வேண்டி...’’

‘‘நான்சென்ஸ்!’’ என்றார் காமராஜர். பிறகு எங்களைக் கோபமாகப் பார்த்து, ‘‘இன்னிக்கு என்ன கிழமை?’’ என்று கேட்டார்.

‘‘திங்கட் கிழமைய்யா...’’

‘‘காலேஜ் இருககா..?’’

‘‘இருக்கு அய்யா...’’

‘‘காலேஜ் இருக்கும்போது படிக்காம இங்க எதுக்காக வரணும்னேன்? போங்க, போய் ஒழுங்காப் படிங்க. படிச்சாத்தான் ஒரு வேலை கிடைக்கும். வேலை கெடைச்சாத்தான் பெத்தவங்களைக் காப்பாத்த முடியும். இந்த காங்கிரஸ் கட்சியை எப்படி பலப்படு்தறதுன்னு எனக்குத் தெரியும்னேன். போங்க... மொதல்ல இங்கருந்து...’’

காமராஜர் ‌போட்ட கத்தலில் நாங்கள் எல்லாம் அரண்டு போய் வெளியே வந்தோம். சண்முகசுந்தரத்தின் முகத்தில் சுரத்தே இல்லை. எங்களுடைய கைகளைப் பற்றிக் கொண்டு தொண்டையடைக்கச் சொன்னான். ‘‘ஸாரிடா! காமராஜர் இப்படிப் பேசுவார்னு நான் நினைச்சுக் கூடப் பார்க்கலைடா...’’

நான் சொன்னேன்: ‘‘ஒரு உண்மையான தலைவர் இப்படித்தான்டா பேசணும்...!’’ என்று!

==============================================

அடுத்த பதிவுக்கு ஒரு சின்ன(?) மு்‌ன்னோட்டம்:

                                          பொருட்காட்சியில் சரிதா!

எக்ஸிபிஷன் கிரவுண்டின் வாசலில் நிறுத்திவிட்டு இறங்கியதும் பார்த்தால்... சத்தியமாக என் கார் கண்ணீர் வடித்துக் கொண்டிருந்தது.

‘‘இங்க பாரு சரி... நீங்க படுத்தின பாட்டுல பொறுக்க முடியாம நம்ம காரே கண்ணீர் விட்டு அழுவுது பாரு...’’ என்றேன்.

‘‘ஹய்யோ... ஹய்யோ... பெட்ரோல் டாங்க்ல ஏதோ லீக் ‌போலருக்கு. பெட்ரோல் ஒழுகிட்டிருக்குங்க. ஸ்மெல்கூடவா தெரியலை?’’ என்று தலையில் அடித்துக் கொண்டாள் சரிதா. ‘‘போய் முதல்ல அதை சரி பண்ணிட்டு வாங்க. நாங்க எக்ஸிபிஷன்ல சுத்திட்டிருக்கோம். வந்து ஜாயின் பண்ணிக்குங்க...’’ என்று விட்டு அந்தக் கும்பலுடன் உள்ளே போய் விட்டாள்.

==============================================

				Tweet

Categories: பல்சுவை