‘மலைப் பாதை’யில் கிடைத்த ரசனை!

‘மலைப் பாதையில் நடந்த வெளிச்சம்’ என்ற கவிதை நூலை தம்பி சத்ரியன் நாங்கள் முதல்முதலில் சந்தித்தபோது கையெழத்திட்டு எனக்குப் பரிசளித்திருந்தார். எந்தப் பதிப்பகம் வெளியிட்டது என்று பார்த்தால் ‘டிஸ்கவரி புக் பேலஸ்’ என்றிருந்தது ஒரு ஆச்சரியம்! வேடியப்பரு நல்ல ரசிகரு, தம்பி சத்ரியன் நல்ல கவிஞரு. ஒருவர் வெளியிட்டதை அடுத்தவர் பரிசளித்ததில் இருந்தே இந்தப் புத்தகம் சிறப்பானது என்பதை என் மனது கணித்தது. மெல்ல படிக்கத் துவங்கினேன். மெல்ல என்றால் எப்படி...? 96 பக்கங்களே கொண்ட இந்தக் கவிதை நூலை ஆகஸ்ட் 2012ல் படிக்கத் துவங்கி, பிப்ரவரி 2013ல் முடித்திருக்கிறேன்.

இப்படி மெதுவாகப் படித்ததற்குக் காரணம் சோம்பல் அல்ல... அடுத்தடுத்த பணிகளின் நடுவில் கிடைக்கும் இடைவெளிகளில் எல்லாம் புத்தகம் படிக்கும் என்னால் இன்னும் விரைவாகப் படித்து முடித்து விட்டிருக்க முடியும். நல்ல ஃபில்டர் காஃபியை ஸிப் ஸிப்பாய் உறிஞ்சி சுவைத்துக் குடிப்பது போல ஒவ்வொரு கவிதையாக ரசித்து, மனதில் உள்வாங்கி வியந்து படித்ததுதான் இத்தனை தாமதத்திற்குக் காரணம். அந்த வகையில் கவிதைகளை எழுதிய திருமதி. பத்மஜா நாராயணன் தாங்க குற்றவாளி. நான் இல்லை.

இந்தச் சிறுமியா கவிதை ‌எழுதினது!

‘பத்மஜாவின் கவிதைகள் மனவெளியில் படிமமாய் உறைந்து கிடக்கும் பிம்பங்களின் மாய இருளை அகற்றி புதுவெளிச்சம் பாய்ச்சி ரசனையின் ஆழ்மட்டத்திற்கு நம்மை உள்ளிழுத்துச் செல்கின்றன’ என்று இலக்கிய வார்த்தைகளைப் போட்டு நான் விமர்சிக்க ஆரம்பித்தால் கையில் கட்டையை எடுப்பீர்கள் என்பதால் ஸிம்பிளாக நம்ம ஸ்டைல்லயே சொல்லிடறேன்.

‌பொதுவா கவிதைகள்ல எனக்குத் தெரிஞ்ச வரை மூணு கேட்டகரி உண்டு. ஒண்ணு - படிச்சதும் புரிஞ்சு ‘அட!’ன்னு ரசிச்சுச் சொல்ல வைக்கிற டைப். ரெண்டாவது -  கவிஞர் உள்ளீடா சொல்லியிருக்கறதை கொஞ்சம் சிரமப்பட்டுப் புரிஞ்சுக்கீட்டு ரசிக்க வைக்கிற டைப். மூணாவது - ‌தலைகீழா நின்னு ‌தண்ணி குடிச்சாலும் புரியாத டைப். மூணாவது டைப் புத்தகங்கள் (தப்பித் தவறி) கைல கிடைச்சுட்டா, புத்தகத்தை கீழ வெச்சுட்டு எடுக்கவே மாட்டேன். முதல் டைப்பா இருந்துட்டா எடுத்த புக்கை கீழ வைக்கவே மாட்டேன். இந்தப் புத்தகம் முதல் ரகம்.

‘கதவிலக்கம் தொலைத்த வீடு’ என்கிற இவரின் கவிதையின் கருவை நானும் யோசித்ததுண்டு. என்ன செய்ய.... எனக்கு இப்படி கவிதையாய்ச் சொல்லத் தெரியவில்லையே...! கவிதைகள் சில புரியாவிட்டாலும், புரிந்தது போல் நடிக்கும் சிலரும், வெறும் வார்த்தைகளாகவே வாசிக்கும் பலரும் நம்மிடையே உண்டு. அவற்றை அழகாய் எடுத்துரைக்கும் ‘யாருக்கும் புரியா கவிதை’ என்ற கவிதையும், கவிதாவஸ்தை என்ற கவிதையில் கவிதை எழுதுவதின் அவஸ்தையை பத்மஜா சித்தரித்திருக்கும் அழகும் அவசியம் படித்து உணர்ந்து ரசிக்க வேண்டியவை.

நூலாசிரியர் பத்மஜா நாராயணன்

நூலாசிரியர் பத்மஜா என்னை‌ப் போல ரொம்பவே தன்னடக்கமான பேர்வழி போலருக்கு. தன் முன்னுரையில் தன்னைப் பற்றி எளிமையாகவே சொல்லியிருக்கிறார். ஆனால் கவிதைகளைப் படித்தவுடன் மனதில் பிரம்மாண்ட வடிவெடுத்து விடுகிறார். (ஹைய்யோ பத்மா மேடம்... உங்களை கேலியெல்லாம் பண்ணலை! சீரியஸாத்தான் சொல்றேங்க). என்னை விட அறிவிற் சிறந்த அபபாதுரை ஸார் தன் ‘மூன்றாம் சுழி’ தளத்துல இந்தப் புத்தக்தை படிச்சுட்டு எழுதியிருக்கற விமர்சனத்தை இங்கே ‘க்ளிக்’கி ரசிக்கலாம் நீங்க. அவரைவிட அதிகமா நான் என்னாத்தை சொல்லிடப் போறேன்?

‘தீங்குளிர்’, ‘காகிதக் கப்பலாய் நான்’, ‘காலோவியம்’.... இன்னும் எதைச் சொல்ல, எதை விட? எல்லாக் கவிதைகளுமே ரசனையான வாசிப்பனுபவத்தை எனக்குள் விதைத்தன. அந்த வாசிப்பனுபவத்தை நீங்களும் அனுபவித்தே உணரக் கடவீர்கள் என்று சொல்லிக் கொண்டு, நான் மிக ரசித்த இந்தப் புத்தகத்திலிருந்து சில சாம்பிள் கவிதைகளை உங்கள் ரசனைக்காக இங்கே பகிர்கிறேன்.

கீழ இருக்கற இந்தக் கவிதைல இவங்க என்ன சொல்லியிருக்காங்கன்னு (சின்னப் பையனானதால) எனக்குப் புரியலீங்க... நிஜம்மா..!

ஏனுங்க... கவிதைங்க உங்களைக் கவர்ந்துச்சான்னு கீழ கொஞ்சம் சொல்லிப் போட்டுப் போங்க...!

				Tweet

Categories: என் ரசனை, நூல் அறிமுகம் / நூல் விமர்சனம்