மகிழ்ச்சி தந்த சிரிப்பரங்கம்; சிரிப்பானந்தாவுக்கு நன்றி!

என்னுடைய ‘சரிதாயணம் @ சிரிதாயணம்’ புத்தகததிற்கு நூல் வெளியீட்டு விழா நடத்த இயலாமல் போய் விட்டதே என்று ஒரு ஏக்கம் மனதுக்குள் இருக்கத்தான் செய்தது. அந்தக் குறையை நிவர்த்தி செய்து மகிழ்ச்சியைத் தந்தார் ‘சிரிப்பானந்தா’ என்ற பெயரில் அறியப்படும் திரு.சம்பத்குமார். நான் அவரிடம் ‘சரிதாயணம்’ புத்தகத்தை அளித்து, படித்துக் கருத்துக் கூறும்படி கேட்டிருந்தேன். ‘‘ஜோக்ன்ற வார்த்தைய ‌சொன்னாலே சிரிக்கற ஆசாமி நான். நகைச்சுவை கதைகள்னு வேற சொல்றீங்க. அவசியம் படிக்கறேன்’’ என்று சொல்லிச் சென்ற அவர், கதைகளை படித்து ரசித்து, என்னைத் தொடர்பு கொண்டு புத்தகக் கண்காட்சியின் மூன்றாவது தினமான ஞாயிறன்று (போகியன்று) அம்பத்தூரில் மாலையில் நடைபெறவிருந்த சிரிப்பரங்கத்தின் மாதாந்தரக் கூட்டத்திற்கு என்னை அழைத்தார். அங்கே அவரது சிரிப்பரங்க உறுப்பினர்களுக்கு என் புத்தகம் பற்றிப் பேசி அறிமுகம் செய்யவிருப்பதாகச் சொன்னார்.

காலை புத்தகக் கண்காட்சிக்குச் சென்றிருந்தேன். கோவையிலிருந்து தங்கள் புத்தகங்களுடன் வந்திருந்த நண்பர்களுடன் உரையாடிக் கொண்டிருந்துவிட்டு மதியம் 2.45க்கு அங்கிருந்து கிளம்பினேன்- நண்பர்கள் சீனுவையும், அரசனையும் உடனழைத்துக் கொண்டு. என் பதி்ப்பாளர் பிரகாஷ், வடபழனியிலிருந்து நேராக அம்பத்தூர் வந்துவிடுவதாகச் சொல்லியிருந்தார். நாங்கள் பேருந்தில் ஏறிச் சென்று கொண்டிருந்தபோது, தொலைபேசியில் அழைததார் ஸ்ரீராம். தான் புத்தகக் கண்காட்சியில் இருப்பதாக அவர் கூற, நாங்கள் விழாவுக்குச் சென்று கொண்டிருப்பதை அவரிடம் ‌சொன்னேன். நேரில் சந்தித்து அளவளாவி மகிழும் வாய்ப்பு போய்விட்டதே என்று ரொம்பவே வருத்தமாக இருந்தது.

ஏற்கனவே சிரிப்பரங்கத்தி்ன் கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டிருந்த அனுபவசாலியான சீனு, எங்களை சரியாக வழிநடத்திச் சென்றார். சிரிப்பரங்கம் துவங்குவதற்கு முன்பு, தலைமை ஏற்பவரை மேடைக்கு அழைத்த சிரிப்பானந்தா, அடுத்து, ‘‘எழுத்தாளர் பாலகணேஷ் அவர்களையும், பதிப்பாளர் பிரகாஷ் அவர்களையும் சிறப்பு விருந்தினராக மேடைக்கு அழைக்கிறேன்’’ என்றார். ஆனந்த அதிர்ச்சியாகிப் போனது எனக்கு. ‘‘என்னை நல்லவேன்னு சொல்லிட்டாங்கம்மா...’’ என்று வடிவேலு புலம்புகிற தினுசில், ‘‘என்னை எழுத்தாளர்ன்னு சொல்லிட்டாங்கய்யா...’’ என்று மனஸ் உள்ளே குதியாட்டம் போட்டது. பாவம்...! ஆட்டுக்கு எப்பவுமே முதலில் அலங்காரம் பண்ணி மாலை போடுவார்கள் என்பது அதற்குத் தெரிந்தால் தானே...

சங்க உறுப்பினர்கள் ஒவ்வொருவராக மேடைக்கு வந்து தங்களுக்குத் தெரிந்த ஜோக்குகளை சொல்லி சபையைச் சிரிக்க வைக்க வேண்டும் என்பது வழக்கமான ஒன்றாம். உறுப்பினர்கள் ‌அழைக்கப்பட்ட வரிசையில் வந்து சொல்லத் தொடங்கினர். சில ஜோக்குகள் பழையவையாக இருந்தன. சில புதிதாகச் சொல்லப்பட்டவையாக இருந்தன. இருந்தாலும் அனைவரும் எல்லா ஜோக்குகளுக்கும் சிரித்து உற்சாகப்படுத்தினார்கள். (ஒருவேளை சிரிக்காவிட்டால் சிரிக்கும்வரை இவர் ஜோக் சொல்லிக் கொண்டே இருப்பாரோ என்பதாலும் இருக்குமோ? ஹி... ஹி....)

மேடையில் அமர்ந்து கொண்டு ஜாலியாக ஜோக்குகள் கேட்டு சிரித்துக கொண்டிருந்த எனக்கு பாக்ஸிங் புலி முகம்மது அலி போல ஒரு ‘பன்ச்’ கொடுத்தார் சிரிப்பானந்தா.  நான்கைந்து உறுப்பினர்கள் ‌பேசியதும், ‘‘இப்போது ‘சரிதாயணம்’ங்கற புத்தகத்தைப் பத்தி சொல்லப் போறேன். அது முடிந்ததும் தலைவர் உரையாற்றுவார். பின் சிறப்பு விருந்தினர்கள் உரை நிகழத்துவார்கள். பின் மற்ற உறுப்பினர்களின் சிரிப்பைத் தொடரலாம்’’ என்றதும் நான் ‘ழே’ என்று விழிக்க ஆரம்பித்தேன். ‘‘ம்மே... ம்மே...’’ என்று மிரண்டு போய் அலறியது மனஸ்!

ஸ்கூல்ல படிக்கறப்பவே பேச்சுப் போட்டிக்கு பேர் கொடுத்துட்டு, ஸ்டேஜுக்குப் ‌போனதும் மைக்கையும், எதிர்லருக்கற மக்களையும் பார்த்து கை, கால் உதறி, பேச்சே வராம ‘திருதிரு’ன்னு முழிச்சுட்டு பேசாமலேயே எஸ்கேப்பான மாவீரன்(!) நான். என்னைப் போய் சிறப்பு உரை ஆத்துவாருன்னு சொல்லிட்டாரே... என்னத்தை ஆத்தறது?ன்னு புரியலையே... என்று எண்ணியபடி பதிபபாளர் பிரகாஷைப் பார்த்தேன். அவர் வாழ்க்கையைப் படித்தவர், மனிதர்களைப் படித்தவர், ஆனால் பள்ளிக்குச் சென்று அதிகம் படிக்காதவர் என்பதால் அவர் என்னைவிட மோசமாக விழித்துக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டதும் எனக்குச் சிரிப்பு வந்துவிட்டது.

அங்கே சிரிப்பானந்தா புத்தகம் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்தார். என் கதைகளைப் புகழ்ந்து தள்ளினார். கதையில் வரும் பல (எனக்கே தெரியாத) நல்ல அம்சங்களை ரசித்து,  நுணுக்கமாக அவர் விவரித்தபோது, சற்றே கூச்சத்தால் நெளிய வேண்டியிருந்தது. அவர் பேசினதும் வந்திருந்த உறுப்பினர்களில் பெரும்பாலானவங்க புத்தகத்தின் ஒரு பிரதியை வாங்கிக்கிட்டாங்க. சிரிப்பரங்க உறுப்பினர்கள் எல்லாரும் ரொம்ப ரொம்ப நல்லவங்க. ஹி... ஹி.... அதன்பின் தலைமையுரை நடக்க ஆரம்பித்தது.

என் மனசுக்குள் நாம என்ன பேசி ஒப்பேத்தப் போறோம் என்கிற சிந்தனை ஓடிட்டிருந்தது. தலைமையுரைக்குப் பின் பதிப்பாளர் பிரகாஷைப் பேசச் சொல்ல, ‘‘நான் ரொம்ப வருஷமா நிறைய புத்தகங்கள் போட்டுக்கிட்டிருக்கேன். ஒரு நகைச்சுவைப் புத்தகம் வெளியிடணும்னு ரொம்ப நாள் எண்ணம். பாலகணேஷ் எனக்கு நீண்டகால நண்பர். இவர் நகைச்சுவைச் சிறுகதைகள்னதும் உடனே வெளியிட்டுட்டேன். உங்க எல்லாருக்கும் நன்றி’’ அப்படின்னு நம்ம பிலாசபி பிரபாகரன் பேசற மாதிரி நாலே வார்த்தை பேசிட்டு ‘எஸ்’ஸாயிட்டாரு.

இவங்க பேசற நேரத்துக்குள்ள யோசிச்சு ஒரு மாதிரியா தயாராயிருந்தேன். நான் முன்ன எழுதின ‘இரட்டைப் புலவர்கள்’ மேட்டர்லருந்து ஒண்ணையும், ‘சிலேடைச் சிதறல்கள்’லருந்து ஒண்ணையும், ரெண்டு நாள் முன்னாடி படிச்ச முனைவர் கு.ஞானசம்பந்தன் புத்தகத்திலிருந்த மூணு ஜோக்குகளையும் எடுத்து, அந்த உதிரி ஜோக்குகளை வார்த்தைப் பூக்களால இணைச்சு ஒரு மாலையா மனசுக்குள்ள தயாரிச்சு வெச்சிருந்தேன். அதை கடகடன்னு மைக் முன்னாடி ஒப்பிச்சேன். குரல்ல கொஞசம் தடுமாற்றம் வேற.

நான் பேசி முடிச்சு மேடைய விட்டு இறங்கினதும், சற்றே பருமனான ஒரு பெண்மணி என்னை‌ நோக்கி அடிக்க வருபவர் போல வேகமாக வந்தார். முன்பே மேடைக்கு வந்து, பிஸ்கட், காபி எல்லாம் கொடுத்து ‘கவனித்தது’ அவர்தான் -இப்போது வரும் வேகத்தைப் பார்த்தால் நம் பேச்சுக்காக ‘கவனித்து’ விடுவாரோ என்று உதறல் எனக்கு. அருகில் வந்தவர், ‘‘மேடையில பேசினதே இல்லை, முதல் அனுபவம்னு சொல்லிட்டு அருமையாப் பேசி அசத்திட்டீங்க. சூப்பர்’’ என்று கை கொடுத்தாரே பார்க்கலாம்! ஹப்பாடா...! ‘‘அட... நமக்கும் ஒரு ரசிகையா... அவ்வ்வ்வ!’’ என்று மனஸ் குட்டிக்கரணமடிக்க, சந்தோஷமாகக் நன்றி சொன்னேன்.

விழாவுக்குக் கிளம்புகையில், பு.கண்காட்சியில் அன்று கூடியிருந்த நண்பர்கள் படையுடன் இருக்க முடியவில்லையே என்ற வருத்தம் இருந்தாலும், திரும்புகையில் பல பிரதிகள் புத்தகம் விற்று பலரைச் சென்றடைந்து விட்ட சந்தோஷமும், ‌ஜோக்குகள் கேட்டு மகிழ்ந்த அனுபவமும் சேர்ந்து கொள்ள, திரும்புகையில் மனஸ் மகிழ்ச்சியில் நிரம்பியிருந்தது. இந்த மகிழ்ச்சிக்கு முழுக்க முழுக்க காரணமான சிரிப்பானநதா அவர்களுக்கு என் இதயம் நிறைந்த நன்றி. (நிச்சயம் இந்த வார்த்தை என் உணர்வுகளை வெளிக்காட்டுவதாகாது. அதற்கும் மேல் மனஸ் தளும்பிக் கொண்டிருக்கிறது).

சிரிப்பரங்கத்துக்கு எனக்கு வழிகாட்டியா செயல்பட்டதோட இல்லாம, விழாவு்க்கு அழைச்சுட்டுப் போய் அங்கருந்து நான் புறப்படற வரைக்கும் என்கூடவே இருந்து உதவின, திடங்கொண்டு போராடும் ‘சீனு’, பொங்கலுக்கு ஊருக்குப் புறப்படற அவசரத்தில புத்தகக் கண்காட்சில சுற்றுவதைப் புறக்கணித்து எனக்காக என்னுடன் வந்து விழா முழுவதும் உடனிருந்த ‘கரைசேரா அலை’ அரசன் இருவருக்கும் என் மனம் நிறைய நன்றி!

				Tweet

Categories: அனுபவம், காமெடி, நகைச்சுவை