அமைதியின் பின்னே....

“என்னங்க...” ஜன்னலோர சீட்டில் மெலிதாய் கண்ணயர்ந்திருந்த செல்வத்தின் தோளில் விரல்களால் கொத்தினாள் கவிதா. “பின்னாடி சீட்ல இருக்கற ஆளு தன் காலால என் காலல உரசுறான். என்னன்னு கேளுங்க...”

“விடு கவி... பஸ்ல இந்த மாதிரி மேல படறதுல்லாம் சகஜம்டா!. இதைல்லாம் கேட்டா. ‘நீ ஆட்டோ புடிச்சுப் போறதுதானே... எதுக்கு பஸ்ல வர்ற?’ன்னு எடக்காதான் பதில் வரும். விட்று...”

பின்னால் திரும்பி அவனை முறைத்தாள் கவிதா. பார்ப்பதற்கு கல்லூரி மாணவன் போல் தோற்றமளித்த அவன் ‘ஈ’யென்று வாயை அகலமாகத் திறந்து கோரமாக இளித்தான். பார்க்கச் சகிக்காமல் மீண்டும் முன்புறம் பார்வையைத் திருப்பினாள் கவிதா.

இரண்டு நிமிடக் கரைசலுக்குப் பின் மீண்டும் செல்வத்தின் தோளைக் கொத்தினாள். “தோ பாருங்க... அவன் கால் தெரியாமல்லாம படலை. இப்பவும் மறுபடி காலை நீட்டி உரசறான். ஆம்பளையா லட்சணமா அவனை மிரட்டிக் கேளுங்க...”

“கோபப்படறதால பிரச்னை நமக்குத்தான் வரும் கவி. காலை மேல தூக்கி வெச்சுக்கோ... இல்ல கால மடிச்சு உக்காந்துக்கோ... ப்ளீஸ்...”

‘ஹும்... முன்னல்லாம் என்னை இம்ப்ரஸ் பண்றதுக்காக என்னென்ன ஹீரோத்தனம்லாம் ட்ரை பண்ணினாரு இவரு. இபப என்னடான்னா பொறுமையா இருக்கச் சொல்லி அட்வைஸு... வீரம்லாம் பொண்ணுங்க கிடைக்கற வரைக்கும்தான் போலருக்கு...‘ என்று மனதுக்குள் புலம்பியபடி அவன் சொன்னதைச் செய்தாள் கவிதா.

பயனில்லாமல் போயிற்று. அடுத்த ஐந்தாவது நிமிடம், சட்டென இருக்கையை விட்டு எழுந்து பட்டெனத் திரும்பி, மின்னல் வெட்டென கரத்தைச் சுழற்றி பின்னிருக்கை ஆசாமியின் கன்னத்தில் ஓயவிட்டாள் கவிதா. “யூ ராஸ்கல்...! ஏதோ தெரியாம கால் பட்ருச்சாக்கும்னு பொறுமையா இருந்தா... என்ன கொழுப்பு இருந்தா இடுப்புல கிள்ளுவ...? உன்னை....”

அந்த இளைஞன் அதிர்ந்து போய் எழுந்தான். இதற்கு மேலும் செல்வம் சும்மா உட்கார்ந்து இருந்துவிட முடியுமா என்ன...? அவனும் கோபமாக எழுந்து இரண்டொரு ‘சென்னை ஸ்பெஷல்’ வசவுகளை உதிர்த்து அவன் முகத்தில குத்தினான். இதுமாதிரி சந்தர்ப்பங்களில்... கூட்டமாக இருக்கையில்... நமது பொது ஜனங்களுக்கு எழும் வீர(?) உணர்ச்சியால் உந்தப்பட்டு சுற்றியிருப்பவர்களும் அவனுக்குத் தர்ம அடியை வினியோகிக்க ஆரம்பித்தனர்,

ஒரு கட்டத்தில் “நிறுத்துங்கப்பா... ஓவரா அடிச்சு அவனுக்கு ஏதாச்சும் ஆயிரப் போவுது... டிரைவர்.. வண்டிய போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு விடுங்க... இவனல்லாம் முட்டிக்கு முட்டி தட்டி உள்ள தள்ளினாதான் சரியா வரும்..” என்று கையில் சொம்பு தூக்காத நாட்டாமையாக மாறிக் குரல் கொடுத்தார் ஒரு பெரிசு.

“இல்ல... வேணாங்க... வயசுத் திமிர்ல பண்ணிட்டான். பாத்தா காலேஜ் ஸ்டூடண்ட் மாதிரி இருக்கான். போலீஸ்லாம் வேணாம்... இவன் லைஃபே ஸ்பாயிலாயிடும். இங்க வாங்குன அடிகளை அவனால மறக்கவே முடியாது. அதுவே பெரிய தண்டனைதான். போலீஸ் வரைக்கும் போக வேணாம்...” என்றான் செல்வம்.

“பார்ரா கய்தே... அவரு இன்னா  மாதிரி பெருந்தன்மையா உன் லைப் பாழாயிடக் கூடாதேன்னு கவலைப்படறாரு... இனிமயாச்சும் ஒயுங்கா நடந்துக்கோ....” என்றபடி அவனை பஸ்ஸிலிருந்து வெளியே உதிர்த்தார் நடத்துனர். சின்னச் சின்ன சலசலப்பு பேச்சொலிகளுடன் பஸ் நகர்ந்தது. இரண்டொருவர் கை குலுக்கி செல்வத்தின் பெருந்தன்மையைப் பாராட்டினார்கள்.

அடுத்த இரண்டாவது நிறுத்தத்தில் செல்வமும். கவிதாவும் இறங்கினார்கள். “நீங்க இப்படி நடந்துக்குவீங்கன்னு நான் நினைச்சே பார்க்கலை செல்வம். என்மேல ஒருத்தன் கைய வெக்கிறான். அவனை உண்டு இல்லன்னு பண்ணுவீங்கன்னு பார்த்தா... புத்தாவதாரம் எடுத்து அட்வைஸ் பண்றீங்களே...” -வெடித்தாள் கவிதா.

கோபமாய் அவளை ஏறிட்ட செல்வம் அடிக்குரலில் சீறினான். “அறிவுகெட்டவளே...! அவனை அடிச்சதும் என்ன நடந்ததுன்னு கவனிச்சேதானே... தர்ம அடி கொடுக்கும் போதே ஒரு பெரிசு போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு வண்டிய விடச் சொல்றாரு... அதை எதிர்பார்த்துதான் உன்னை அடங்கிப் போகச் சொன்னேன். போலீஸ் ஸ்டேஷன் போனா அனாவசியமா விசாரனை அதுஇதுன்னு போயி... விஷயம் உன் புருஷனுக்கோ..... இல்ல, என் பொண்டாட்டிக்கோ தெரிஞ்சி போச்சுன்னா.... விளைவுகளை யோசிச்சுப் பாருடி,,,-” 

==========================================================

டி.,என்.முரளிதரன் -  மூங்கில் காற்று என்கிற தளத்தில் எழுதிவரும் இவரைத் தெரியாதவர்கள் இருக்க முடியாது. கதை, கவிதை, கட்டுரை என்று எல்லா ஏரியாவிலும் ஒரு கை பார்க்கும் இவர் நகைச்சுவைப் பேட்டையில் மட்டும் ஒதுங்கவில்லையே என்ற சிறு மனக்குறை எனக்கிருந்தது.. இப்போ என் பேட்டையிலயே பூந்து ‘எம்.பி.ஆகிறாள் சரிதா’ என்கிற கதையின் மூலம் வூடு கட்டி அடித்து அந்தக் குறையைப் போக்கி விட்டார். முரளியிடமிருந்து நகைச்சுவையை எதிர்பார்க்காததாலோ என்னவோ... சரியான விடையை எவரும் தரவில்லை. எனவே நான் அறிவித்த புத்தகப் பரிசு முரளிதரனுக்கே உரித்தாகிறது. உஙகளின் படைப்பை என் மேடையில் அரங்கேற்றி மகிழ வாய்ப்புத் தந்தமைக்கு என் நெகிழ்வான நன்றிகள் முரளி! உங்கள் அனைவரின் பாராட்டையும் பெற்ற அந்தக் கதைக்காக மீண்டும் ஒருமுறை கை தட்டி முரளியைப் பாராட்டுங்கள்...!
==========================================================
போனஸ் நியூஸ் : இப்போது கடைகளில் விற்பனையாகிக் கொண்டிருக்கும் ‘குமுதம்’ இதழில் நம் முரளிதரன் எழுதிய சிறுகதை இடம் பெற்றுள்ளது. வாங்கி வாசித்துக் கருத்திட்டு அவரை உற்சாகப்படுத்துங்கள். இன்னும் இன்னும் நிறைய வெற்றிகளைக் குவிக்க என் நல்வாழ்த்துகள் முரளி!
==========================================================
ஒரு (அவசியமான) பின்குறிப்பு : முரளிதரனைப் பாராட்டுகிற சுவாரஸ்யத்தில் நீங்கள் படித்த இந்தக் கதையை ரசித்தீர்களா இல்லையா என்பதைக் குறிப்பிட மறந்துடாதீஙக மக்களே... ஹி... ஹி... ஹி...!
==========================================================

				Tweet

Categories: கதை, சிறுகதைகள்