ஏன் இந்த வேகம்...?

சில விஷயங்களை திரும்பத் திரும்பச் சொல்ல நேர்கையில் சற்றே அயற்சியாகத்தான் இருக்கிறது. ஆனாலும் சொல்லியாக வேண்டிய கட்டாயத்தைத் தவிர்க்க முடிவதில்லை. நேற்று காலை ஆ.வி.அலுவலகம் சென்றுவிட்டு பேருந்தில் திரும்பிக் கொண்டிருந்தேன். ஜெமினி ப்ரிட்ஜின் மத்தியப் பகுதியை பஸ் நெருங்குகையில் எதிர் சாரியில் வாகனங்கள் தேங்கி நிற்பதைக் காண முடிந்தது. என்னவெள்று பார்த்தால்... விபத்து! மோட்டார் பைக்கில் அதிவேஏஏஏகமாக வந்த ஒரு ஆசாமி மற்றொரு வாகனத்தை முந்த முயன்று ஸ்கிட் ஆகி விழுந்திருக்கிறான். வாகனம் ஒருபுறம் குப்பையாக விழுந்து கிடக்க, உணர்வற்று கண்கள் செருகிக் கிடந்த அவனை மூன்று பேர் சேர்ந்து துக்கி அருகிலிருந்த ஆட்டோவில் ஏற்ற முயன்று கொண்டிருந்தார்கள். அச்சமயம் ஆட்டோவை நான் பயணித்த பஸ் நெருங்க... ஐயையோ... அந்த ஆசாமியின் முகமெல்லாம் ரத்தத்தில் குளித்திருந்தது. ஜன்னல் ஓரமிருந்து க்ளோஸப்பில் பார்க்க நேர்ந்தது வயிற்றைப் பிசைந்தது.

சென்னை சாலைகளில் பைக்கில் செல்லும் ஆசாமிகள் பெரும்பாலரிடம் இந்த கண்மூடித்தனமான வேகத்தை நான் பார்க்கிறேன். பைக் விற்கும் கம்பெனிகள் ‘எங்க பைக்ல 80 கிமீ வேகம் போகலாம்’ ‘எங்க பைக்ல 90 கி,மீ, வேகம் போகலாம்’னுல்லாம் விளம்பரம் பண்ணி விக்கறானுங்க. இவர்களும் அத்தனை வேகம் நம் நகர நெரிசலில் சாத்தியமா என்பதை கிஞ்சித்தும் நினையாமல் அவசர வேலை என்று சொல்லிக் கொண்டோ... இல்லை, ஒரு த்ரில் கருதியோ... ப்ளைட் ஓட்டுவது போல ஸும் என்று சவுண்டுடன் வளைந்து வளைந்த பலரை ஒவர்டேக் பண்ணி... கடைசியில் இப்படி ரத்தமுகமாகிறார்கள். சற்றே யோசித்துப் பாருங்கள். இப்படி தலைதெறிக்க பைக்கில் செல்வதால் அதிகம் போனால் பத்து நிமிடங்கள் அவனுக்கு மிச்சமாகியிருக்குமா...? இப்போது... ஆஸ்பத்திரிக்கு தெண்டச் செலவு செய்து கொண்டு குறைந்தது ஒரு வாரத்துக்கேனும் தன் வேலைகள் அனைத்தையும் கெடுத்துக் கொண்டு வெற்றாக படுத்திருக்கப் போகிறான்.

என் மூஞ்சூறு வாகனத்தில் செல்கையில் என்ன அவசரம் எனினும் நான் 30 கி..மீ. வேகத்திற்கு மேல் போனதில்லை. (அது 50 கி,மீ, வேகத்திற்கு மேல போக அனுமதிக்காதுன்றது வேற விஷயம். ஹி... ஹி...) இந்த விபத்தை நான் பார்த்தவரையில் உங்களிடம் சொல்லிக் கொள்ள விரும்புவது ஒன்றே ஒன்றுதான். அடிபட்ட அந்த ஆசாமி தலைக்கவசம் அணிந்திருந்தால் இப்படி ரத்தமுகமமாகி இருக்கமாட்டார் என்பதை அவதானித்தேன். ஆகவே... என் இனிய தமிழ் மக்களே... 1) கண்மூடித்தனமான வேகம் வேண்டாம்... 2) அப்படித்தான்யா போவேன் என்று அடம்பிடித்தீரெனில்... தலைக்கவசத்தை மறக்க வேண்டாம் என்கிற விஷயத்தை மறுமுறையும் வலியுறுத்தி உங்களை வேண்டிக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

• • • • • • • • • •

நான் எப்போதாவது தொலைக்காட்சிப் பக்கம் பார்வையைத் திருப்பும் ஆசாமி. இன்று எதேச்சையாக ‘ஆதித்யா’ நகைச்சுவைச் சேனல் வைத்தபோது ஒரு நிகழ்ச்சியின் ப்ரோமோ ஓடிக் கொண்டிருந்தது இங்கே நீங்கள் பார்க்கும் படத்தைக் காட்டி நான்கைந்து இளைஞிகளிடம் “இவர் யார் தெரியுமா?” என்று கேட்கிறார் நிகழ்ச்சித் தொகுப்பாளர். ஒரு பெண்குட்டி, “சார்லி சாப்ளின் மாதிரி இருக்காரு?”ங்குது. இன்னொண்றோ... “எங்க தாத்தா மாதிரி இருக்காது” என்கிறது. அனைவரும் கெக்கெக்கே என்று சிரிக்கிறார்கள். நிகழ்ச்சிக்குப் பேரு ‘தமிழ் பேசுங்க தலைவா’வாம் அடக் கருமாந்தரம் பிடிச்சதுங்களா..!. ப்ள்ளிப் படிப்புல இவரைப் பத்தி எதுவும் படிக்கலையா...? இல்ல... இந்த மாதிரி நிகழ்ச்சில இப்படி கோக்குமாக்காத்தான் பேசணும்னு பேசிக் சிரிக்குதுங்களா? அப்டின்னா கேலி செய்யறதுக்கு தமிழறிஞர்தானா கெடைச்சார்? அஜீத், விஜய்ன்னு எத்தனை நடிகனுங்க இருக்கானுங்க. அவங்களக் காட்டி கேலி பண்ண வேண்டியதுதானே... இந்தக் கழுதைங்களுக்கு அவனுங்களைல்லாம் நல்லாவே தெரிஞ்சிருக்கும்.

இதேமாதிரி கூத்தை இமான் அண்ணாச்சி எனபவர் நடத்தும் இன்னொரு நிகழ்விலும் காணக் கிடைத்தது. ‘இந்தியாவின் தற்போதைய ஜனாதிபதி யார்?’ என்று அவர் கேட்கும் கேள்விக்கு, ’பிரதீபா பாட்டில்’ என்கிறது ஒரு ஜந்து. இன்னொரு ஜந்து அழுத்தம் திருத்தமாக ‘ராஜீவ்காந்தி’ என்கிறது. பிறிதொரு ஜந்துவோ, ‘வி.பி.சிங்’ என்று பதிலிறுத்து பல்லிளிக்கிறது. இந்த பிரகஸ்பதிகள் விட்டால் ஜைல்சிங், ராஜ்நாராயணன் என்று பின்னோக்கிப் போய் மகாத்மா காந்திதான் என்று பதில் சொன்னாலும் சொல்லும்கள் போல...! நிஜமாவே ஜனங்க இவ்வளவு முட்டாள்களா... இல்லை காமிரா முன்னால முட்டாள் மாதிரி நடிக்கறாங்களான்னுதான் எனக்குப் புரியலை. தொலைக்காட்சில முகம் வரணும்கறதுக்காக இப்படிப் பேசறாங்கன்னா... அந்த நிகழ்ச்சியை உங்க உறவு, நட்புகளோட சேர்ந்து பாக்கறப்ப கொஞ்சமாச்சும் மானம், ரோஷம், வெக்கம்... இதுமாதிரியான உணர்ச்சிகள் எட்டிப் பார்க்காதா என்ன? சற்திரபாபுவின் பாடல் ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது. “ஒண்ணுமே புரியலே உலகத்துலே...!”

• • • • • • • • • •

கூல்...! இப்போ கொஞ்சம் ஜாலியா விளையாடலாம் நாம. கீழே நான்கு எழுத்தாளர்களோட படைப்புகள்லருந்து சில வரிகள் தந்திருக்கேன். நடையை வைத்து எழுத்தாளர்கள் யார் என்பதைக் கண்டுபிடியுங்க பார்க்கலாம். தெரியலன்னா நாளைக்கு விடையை அப்டேட் பண்ணுவேன். அப்ப பாத்துக்கலாம்.

1) “அவதானா” மைதிலி சமையலறைப் பக்கம் ஜாடையாகப் பார்க்கிறாள். அவளேதான்... அந்தக் கண்ணும், மூக்கும், அச்சில் வார்த்தாற் போன்ற முகமும் யாருக்கு வரும்? அலையலையாய் முதுகில் புரளும் கூந்தலும் அவள் மாயவரம் சந்நிதித் தெரு அபயம்தான் என்பதைச் சொல்லாமல் சொல்கிறது. ஆனால்... பசுமை படர்ந்த முகமும், நெற்றியில் பளிச்சிடும் குங்குமமும்தான் மைதிலியின் சந்தேகத்திற்குக் காரணம்.

2) நான் உங்களை மாதிரியில்லே சார். இன்னமும் பழைய பஞ்சாங்கம். திணறத் திணற ஜீன்ஸ் எல்லாம் போடுவது கிடையாது. சுத்தமான மல்வேட்டி, கிளாக்ஸோ ஜிப்பா, தோளில் கதர்த்துண்டு (இதையெல்லாம் பார்த்து என் வயசைப் பற்றி சந்தேகப்பட்டால் உங்களுக்கு விமோசனமே கிடையாது. யெங் மேன்! இப்பதான் பெண் பார்க்க பூனாவுக்குப் போகிறேனாக்கும்) சிகரெட், சுருட்டு பழக்கமெல்லாம் நோ. அதனால்தான் என் மூச்சு சீராக முழுசாக ஆரோக்கியமாக இருக்கும். ஆல்கஹால் சேர்ந்தது என்கிற ஒரே காரணத்துக்காக என்னதான் இருமல் வந்தாலும் சிரப்பைக்கூட சாப்பிட மாட்டேன். அவ்வளது இது... சுத்தம்!

3) நீரும் நானும் ஐஸ்வர்யா ராயும், கிளிண்டனும், சோனியா காந்தியும் உறவுதான். அதை நிரூபிக்கும் ஆவணங்கள்தான் நம்மிடம் இல்லை. ராஜாக்களுக்கும் அரச குலத்தவர்களுக்கும் ஓரளவு இருக்கிறது. அண்மையில் ராஜராஜசோழரின் வம்சத்தவர் ஒருவர் தஞ்சாவூர் அருகில் எஸ்.டி.டி. பூத் வைத்திருப்பதாகச் செய்தி படித்தேன். இதை நம்ப எனக்குத் தயக்கமே இல்லை. இந்த சிந்தனையை விரிவுபடுத்தினால் மேலும் வினோதங்கள் எழும். நூறாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் பூமியில் ஒருசில மனிதர்களே இருந்தனர். அவர்களிடமிருந்துதான் உலகின் மக்கள் அனைவரும் கிளைத்தோம். விதிவிலக்கே இல்லை.

4) குறை நிலா மேகத்தை சல்லாத் துணியாகப் போர்த்தியிருந்தது. நட்சத்திரங்கள் முறை வைத்து மின்னிக் கொண்டிருந்தன. சென்னை துறைமுகத்தில் நங்கூரம் பாய்ச்சியிருந்த கப்பல்களின் வெளிச்சங்கள் ‘கடலில் வைரங்கள் கொட்டப்பட்டதைப் போல்’ என்று உபமானங்கள் யோசிக்க வைத்தன. சரம் சரமாக விளக்குகள் போட்டு மண்டை மண்டையாக மைக்குகள் கட்டி சுற்றுவட்டாரக் குடியிருப்புகளில் யாரையும் தூங்கவிடாமல் ‘எதிர்க்கட்சி’ நண்பர்களுக்கு மைக்கில் தேர்தல் சவால்கள் விட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அந்த நாலு  பேர் : 1.அனுராதா ரமணன், 2.ராஜேந்திரகுமார், 3.சுஜாதா, 4.பட்டுக்கோட்டை பிரபாகர்.

				Tweet

Categories: சமுகம், பல்சுவை