சேட்டையும், நானும்!

தலைப்பைப் படிச்சதும் சின்ன வயசுல (ஏன்... இப்பவும்தான்) நான் செஞ்ச சேட்டைகளைப் பத்திச் சொல்லப்போறேன்னு நினைச்சு வந்திருந்தீங்கன்னா... ஸாரி. இது அதப்பத்தி இல்ல. கடந்த ரெண்டு வாரமா அடுக்கடுக்காக நிறைய கமிட்மெண்ட்ஸ் நேரத்தைச் சாப்பிட்டதாலயும், இணைய இணைப்பும் படுத்தோ படுத்துன்னு படுத்தி எடுத்ததாலயும் ரெண்டு வாரமா இணையப் பக்கம் வரமுடியாமப் போச்சுது. (நிம்மதியா இருந்தீங்கதானே!) ‘உன்னால யார் எழுதினதையும் படிச்சு கருத்திட முடியாத நிலையில நீ மட்டும் பதிவிடறது அநியாயம்’னு மனஸ் சொல்லிச்சுங்கறதும் ஒரு காரணம்.  இப்ப மறுபடி படிக்கவும் எழுதவும் செய்யலாம்னு வந்தா... என்ன எழுதறதுன்னு தெரியல. அதனால... நண்பர் தி.தனபாலன் அழைச்சிருந்த தொடர்பதிவை எழுதலாம்னு முடிவு பண்ணி, என் முதல் பதிவைப் பத்திச் சொல்லப் போறேன்.

கிழக்குப் பதிப்பகத்துல நான் பணிசெய்த காலத்துலதான் பதிவுலகம்னு ஒண்ணு இருக்கறதும், ப்ளாக்னு ஒண்ணை ஓப்பன் பண்ணி நிறையப் பேரு தங்கள் படைப்புகளை வெளியிடறாங்கன்றதும் தெரியும். அப்ப சேட்டைக்காரன், கேபிள் சங்கர், ஜாக்கி சேகர், சி.பி.செந்தில்குமார்னு நிறையப் பதிவர்களோட படைப்புகளைப் படிச்சு ரசிச்சிருக்கேன். பின்னாட்கள்ல ‘ஊஞ்சல்’ பத்திரிகையில உதவி ஆசிரியராப் பணி புரிஞ்ச சமயத்துல சேட்டைக்காரன் ‘கல்யாணம் attend பண்ணிப்பார்’ன்னு ஒரு நகைச்சுவைக் கதை எழுதியிருந்தார். அதை ப்ரிண்ட் அவுட் எடுத்து பி.கே.பி. ஸார் கிட்ட காட்டினேன். அவர் அதை மிக ரசிச்சு ‘‘நல்லாருக்கே... யார்னு விசாரிச்சு பர்மிஷன் வாங்குங்க... ஊஞ்சல்ல போடலாம்’’ன்னார்.

சேட்டைக்காரனை எப்படிப் புடிக்கிறதுன்னு யோசிச்சு சி.பி.க்கு போன் பண்ணினேன். ‘‘சேட்டைக்காரன் போன் நம்பர்லாம் இல்லப்பா. அவர் முகம் காட்ட விரும்பறதில்ல. ஈமெயில் ஐ.டி. இருக்கு. அதுல வேணா கான்டாக்ட் பண்ணிப் பாருங்க’’ன்னுட்டுத் தந்தார். ஈமெயில் அனுப்பிக் கேட்டதுக்கு, ‘தாராளமா பப்ளிஷ் பண்ணிக்கங்க. எனக்கு மிக்க மகிழ்‌ச்சி’ன்னு பதில் வந்தது சேட்டை கிட்டயிருந்து. அடுத்த இஷ்யூல பப்ளிஷ் பண்ணிட்டோம். புத்தகத்தோட காப்பியையும், கதைக்கான எளிய சன்மானத்தையும் கொடுக்கலாம்னு அவர் அட்ரஸ்/போன் நம்பர் கேட்டு ஈமெயில் அனுப்பினேன். பதில் இல்ல... மறுபடி ஒரு மெயில்... நோ ரெஸ்பான்ஸ்! எனக்குக் கடுமையான கோபம் வந்துருச்சு. கடுமையா கோபம் வந்துச்சுன்னா.... அலுதுடுவேன்! ‘நான் ரகசியம் காக்கத் தெரிஞ்ச நபர்தான். உங்களப் பத்தி எதையும் சொல்ல மாட்டேன். புத்தக காப்பியும், சன்மானமும் தரத்தானே கேக்கறேன். என்கிட்டயாவது உங்க பேர், ஊர் சொல்லக் கூடாதா?’ன்னு மூணாவதா ஒரு மெயில் அனுப்பினேன். ‘உங்க மெயிலைப் படிச்சதும் எனக்கு லேசான குற்ற உணர்வே வந்துடுச்சு. ஒரு வாரமா வேலையில பிஸிங்கறதாலதான் பதில் தரலை. என் பேர் வேணுகோபாலன்’ அப்படின்னு ஆரம்பிச்சு, போன் நம்பர், அட்ரஸ் தந்து பதில் எழுதியிருந்தார்.

அது 2011ம் ஆண்டின் ஆகஸ்ட் மாதம். உடனே அவரைப் பாக்கணும்னு அவர் தந்திருந்த அட்ரஸுக்குப் போனேன். காலிங்பெல்லை அடிச்சதும், பச்சை மிளகாய்க்கு பேண்ட், ஷர்ட் போட்டாற் போலிருந்த ஒரு ஆசாமி கதவைத் திறந்தார். ‘‘வேணுகோபாலன்...?’’ என்று நான் இழுக்க, ‘‘நான்தான். உள்ள வாங்க’’ என்று அழைத்து அன்பாகப் பேசினார். அந்த முதல் சந்திப்பில் குறிப்பிடும்படி ஒன்றுமில்லை. செப்டம்பரில் அவரை நான் மீண்டும் சந்தித்ததில்தான் குறிப்பிடும்படியான விஷயம் இருக்கு. ப்ளாக் பதிவுகளைப் பத்தி பேசிட்டிருந்துட்டு, ‘‘எப்படி இதெல்லாம் எழுதறீங்க? நிறைய கருத்துக்கள் வேற வருது...? எனக்கும்கூட ட்ரை பண்ணலாம்னு எண்ணம் உண்டு’’ன்னு சொன்னேன். தன் கம்ப்யூட்டர்கிட்ட கூட்டிட்டுப் போயி, டாஷ்போர்ட்னா என்ன, எப்படி பதிவு எழுதி பப்ளிஷ் பண்ணனும்னு எல்லாத்தையும் விளக்கி டெமோ காட்டினார். கூடவே, ‘‘உங்க இமெயில் ‌ஐ.டி. சொல்லுங்க’’ன்னு கேட்டு, ‘‘ஒரு டைட்டில் சொல்லுங்க’’ன்னு கேட்டு (மனசுக்கு வந்த ‘மின்னல் வரிகள்’னு சொன்னேன்) உடனே எனக்கு ஒரு ப்ளாக்கை உருவாக்கிட்டார். ‘‘இதுல எப்ப வேணா நீங்க பதிவுகள் எழுதலாம். எப்ப எந்த டவுட்னாலும் என்னைக் கேளுங்க’’ன்னாரு. அப்ப இருந்து சேட்டைஸார் மாறி சேட்டையண்ணா ஆயிட்டாரு.

சரின்னு வீட்டுக்கு வந்துட்டு, எழுதலாம்னு பாத்தா... ‘என்னத்த எழுதறது, எப்படி எழுத்து நடைய அமைச்சுக்கறது’ன்னு ஒண்ணும் புரியல. மனசுக்கு வந்ததைக் கிறுக்கி (இப்பவும் அப்படித்தான்னு யாரோ சொல்றது கேக்குது) என் முதல் பதிவை பப்ளிஷ் பண்ணினேன். அது 11, செப்டம்பர் 2011ல. இப்ப அதை எடுத்து படிச்சுப் பாத்தா சிரிப்பு சிரிப்பா வருது- நாமளா எழுதினோம்னு! சேட்டைக்காரன் முதல் கமெண்ட் இட்டு, முதல் பின்தொடர்பவராகவும் ஆனார். (வேற வழி?) சி.பி.செந்தில்குமார் கருத்து போட்டிருந்தார். இவங்கல்லாம் நமக்குத் தெரிஞ்சவங்க. தெரியாத நபர்னு பாத்தா... ‘பனித்துளி சங்கர்’ன்னு ஒரு கவிஞர்... அப்ப ப்ளாக்ல கவிதைகள்லாம் எழுதி நிறைய போஸ்ட் போட்டிருந்தார். அவரோட கருத்து வந்து விழுந்தது. எனக்கு தெம்பைத் தந்தது. அந்த தைரியத்துல ரெண்டாவது பதிவை எழுதி பப்ளிஷ் பண்ணினா... அதுக்கு கமெண்ட்டுகள் அதிகம் கிடைச்சுது. ஜாக்கி சேகர், அம்பாளடியாள், முனைவர் குணசீலன் வேலன் இப்படி கருத்துச் சொல்லியிருந்த எல்லாருமே முன்னணிப் பதிவர்ங்க... சும்மாவே குதிச்சுக கூத்தாடற குரங்கு, கள்ளை வேற குடிச்சுட்டா என்ன பண்ணும்...? .அதுக்கப்புறம் என் ‘மின்னல் வரிகள்’ எக்ஸ்பிரஸ் மானாவாரியா ஸ்பீட் எடுத்து கன்னாபின்னான்னு ஓடத் ‌தொடங்கிருச்சு...!

வலையுலகில் இப்படி ஒரு விபரீதத்துக்கு வித்திட்டு, உங்களையெல்லாம் மாட்டிவிட்ட சேட்டையண்ணனைப் பழிவாங்கணும்னு ரொம்ப நாளா எனக்கு ஆசை இருந்துச்சு. எப்படின்னு தெரியாம முழிச்சுட்டு இருந்தேன். இப்ப... அது நிறைவேறப் போகுது. சேட்டைக்காரன் எழுதிய நகைச்சுவைக் கதைகளைத் ‌தொகுத்து, ‘மொட்டைத் தலையும் முழங்காலும்’ங்கற தலைப்புல புத்தகமா நான் டிசைன் பண்ணி, பதிப்பித்து வெளியிடறேன். அது செப்டம்பர் 1ல நடக்கவிருக்கற பதிவர் சந்திப்புல வெளியிடப்படும் / புத்தகங்கள் அங்கே கிடைக்கும் என்கிற தகவலை உங்களுடன் பகிர்ந்‌து கொள்வதில் மகிழ்கிறேன். இந்தவிதமாக சேட்டைக்காரனைப் பழிவாங்கி விட்டதில் ரொம்பத் திருப்தி எனக்கு!

				Tweet

Categories: அனுபவம், காமெடி