மொறு மொறு மிக்ஸர் - 21

நஸ்ரியாதாசனான கோவை ஆவியிடம், ‘‘சென்னைல நாம ‘ராஜாராணி’ படம் சேர்ந்து பாக்கணும்" என்று முன்பே சொல்லி வைத்திருந்தேன். ஏற்கனவே கோவையில் இரண்டு முறை பார்த்திருந்தாலும்கூட எனக்காக மூன்றாம் முறை படம் பார்க்கும் தியாகத்தைச் செய்தார் அவர். படத்தைப் பற்றி வலையில் நிறையப் பேர் வலையில் எழுதித் தள்ளி விட்டார்கள். எனவே, பாயாசத்தில் மிதக்கும் முந்திரிகளாக நான் ரசித்த சின்னச் சின்ன விஷயங்களைப் பற்றிச் சொல்கிறேன்.

* இரவில் குடித்துவிட்டு வீடு திரும்பும் ஆர்யாவுக்காக நயன்தாரா கதவு திறக்க மறுக்க, ஆர்யா அபார்ட்மெண்ட் வாசிகளைத் தூங்க விடாமல் ஒவ்வொரு வீட்டுக் கதவையாகத் தட்டி டார்ச்சர் செய்ய, அனைவரும் ஒன்றுகூடி தத்தமது லாங்வேஜில் நயனிடம் புகார் சொல்லிவிட்டுச் சென்றதும், ப்ளாட் வாசியின் நாய் ஒன்று வந்து அதன் பாஷையில் புலம்பிவிட்டுச் செல்வது. * மப்பில் நஸ்ரியா வீட்டு வாசலில் ஆர்யா மயங்கிவிட, அவரை கேட்டின் உள்ளே இழுத்துப் போட்டுவிட்டு, தான் அவனைக் காதலித்த தருணங்களை நஸ்ரியா நினைத்துப் பார்க்கையில் வரும் நஸ்ரியாவின் சின்னச் சின்ன எக்ஸ்ப்ரஷன் கட்ஷாட்கள். * கஸ்டமர் கேர் ஜெய்யை நயனின் தோழிகள் கலாய்ப்பது (தொடர்ந்து டயல் செய்தால் நாம் விரும்பும் நபரை கஸ்டமர் கேரில் பிடிக்கறதுங்கறது லேசான விஷயமா என்ன?) * சத்யராஜின் கதாபாத்திரம்.

=========================================

நான்கு பதிவர்கள் சந்தித்தால் உலக க்ஷேமத்துக்காக மழை வேண்டி யாகம் செய்வதைப் பற்றியோ, இந்தியப் பொருளாதாரத்தை எப்படி முன்னேற்றுவது என்பது பற்றியோ பேசப் போவதில்லை. நட்புரீதியாக (சிலவேளைகளில் தொழில் ரீதியாகவும்) சந்தித்து உறவுகளை வலுப்படுத்துவதே நோக்கம் என்றால் எவரும் புரிந்து கொள்வதாக இல்லை. தமிழின் முன்னணி(?) பத்திரிகையான குமுதம் இதழில் ஃபேஸ்புக்கையும் ட்விட்டரையும் புகழ்ந்து எழுதியவர்கள் (அதில் வரும் மரண மொக்கைகளை மட்டுமே இவர்கள் பிரசுரிப்பது வேறு விஷயம்!) ப்ளாக் பற்றிய கட்டுரையில் மட்டும் தங்கள் வயிற்றெரிச்சலை கொட்டித் தீர்த்திருக்கிறார்கள். ‘‘....கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நான்கு, எட்டு, பதினாறு என வளர்ந்து ‘பதிவர் சந்திப்பு’ என மெரீனா பீச், காந்தி சிலை அருகே சந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். வரலாற்று சந்திப்புகளில் இந்த நூற்றாண்டின் மிக முக்கிய சந்திப்புகளில் அதுவும் ஒன்றாக இருககக் கூடும்" என்கிறது குமுதம்.

‘‘நமக்கு கதையோ, கட்டுரையோ, ஜோக்கோ... என்ன எழவா இருந்தாலும் எழுதி அனுப்பிட்டு நாம நாலு பேரு அதை செலக்ட் பண்ணி வெளியிடறதுக்காக நாலு மாசம் நாக்கைத் தொங்கப் போட்டு காத்திருந்து, அப்புறம் அது நாலாயிரம் பேரை அடையறதுல்ல பெருமை... இவனுங்க எழுதி தானே வெளியிட்டுக்கறாங்க. நாப்பதாயிரம் பேரை ரீச் பண்றாங்க... என்னாங்கடா இது?" ‘‘நம்ம வாசகர் ஒருத்தன் இன்னொரு ஊருக்குப் போறான்னா எவனுக்கும் தெரியாது அது. ஆனா ஒரு ப்ளாக்கர் இன்னொரு ஊருக்குப் போறான்னா, உடனே தகவல் தெரிவிச்சுடறான். அங்க இருக்கறவங்க செமையா உபசரிககிறாங்க. என்ன அநியாயம்?" ‘‘நாம (ஓசியில்) படம் பார்த்து ரெண்டு நாள்ல விமர்சனம் எழுதறதுக்கு முன்னாடி இவனுங்க (பணம் கொடுத்து) படத்தைப் பாத்துட்டு ராவோட ராவா விமர்சனமா எழுதித் தள்ளிடறானுங்களே..." -என்பன போன்ற குமுதத்தின் ------ எரிச்சல்கள் அந்தக் கட்டுரையில் பிரதிபலிப்பதாகவே நான் நினைக்கிறேன். ஒருவரை இமிடேட் பண்ணுதல், மிமிக்ரி பண்ணுதல் ஆகியவை புகழ்ச்சியின் மற்றொரு வழியே என்பார்கள். அதுபோல இணையதளத்தைப் பற்றி குமுதம் எழுதியதை பெரிய பாராட்டாகவே இப்போது எண்ணத் தோன்றுகிறது. மகிழ்வோம்!

=========================================

இந்திய ரூபாயின் மதிப்பு ஒரு அமெரிக்க டாலருக்கு இணையாக எவ்வளவு இருக்கிறது என்பதை வைத்துத்தான் பொருளாதாரம் ஆரோக்கியமாக இருக்கிறதா என்பதைச் சொல்ல முடியும். அதன்படி பார்த்தால் 2012ல் 45 ரூபாயாக இருந்த ஒரு டாலரின் மதிப்பு இப்போது 65 ரூபாயைத் தாண்டி விட்டது. 1977ல் மலேசிய ‘ரிங்கிட்'டின் மதிப்பு அதலபாதாளத்துக்குச் சரிந்தபோது அந்நாட்டு அரசு சில அதிரடி நடவடிக்கைகளை எடுத்து மூன்றே வருடங்களில் அமெரிக்க டாலருக்கு நிகராகத் தன் ‘ரிங்கிட்'டின் மதிப்பை உயர்த்தியது. * தங்கத்தின் இறக்குமதியை நிறுத்தியது * வெளிநாட்டு வங்கிகளில் ஊழல் அரசியல்வாதிகள் போட்டிருந்த பணத்தை சப்ஜாடாக பறிமுதல் செய்தது * வெளிநாட்டு இறக்குமதிப் பொருட்களை உள்நாட்டிலேயே தயாரிக்க முடியுமா என முயன்று வெற்றி பெற்றது ஆகியவை அந்த நடவடிக்கைகள். ரூபாயின் மதிப்பை உயர்த்த, ‘‘பொதுமக்களே, தங்கம் வாங்காதீங்க" என்கிறார் ஒரு அமைச்சர். ‘‘சொந்த வாகனத்துல பயணிக்காம, பஸ்/ரயில்ல பயணியுங்க"ங்கறார் இன்னொரு அமைச்சர். இப்படி பொதுமக்கள் தியாகம் செஞ்சாப் போதும், நாங்க ஸ்விஸ் பாங்க்குல கோடிகளைக் குவிச்சு வெக்கறதுங்கற விஷயத்தை தியாகம் செய்யவே மாட்டோம்ங்கற தலைவர்களோட தேசப்பற்று புல்லரிக்க வெக்குதில்ல...

சரி விடுங்க... பொருளாதாரத்துல முன்னேறாட்டி என்ன... தொழில்நுட்ப பயன்பாட்டில எங்கயோ போயிட்டிருக்கோம் நாம. இணைய தளத்தைப் பயன்படுத்துவதில் ஜப்பானைப் பின்னுக்குத் தள்ளி இந்தியா மூன்றாவது இடத்தைப் பிடிச்சிருக்குன்னு ‘காம்ஸ்கோர்’ ஆராய்ச்சி நிறுவனப் புள்ளிவிவரம் தெரிவிச்சிருக்கு சமீபத்துல. செல்போன் பயன்படுத்துபவர்களில் இந்தியாவுக்கு இரண்டாவது இடம் கிடைச்சிருக்குன்னும் ஆய்வு முடிவுகள் தெரிவிக்கினறன. இப்படிப் பெருமைப்படறதுக்கு விஷயங்களா நம்மகிட்ட இல்ல... பாரத் மாதா கீ ஜே!

=========================================

‘‘திரும்பத் திரும்ப ஒரே மாதிரி இடத்துல சந்திக்காம புதுசா எங்கயாவது பாக்கலாமா?’’ என்று ஸ.பை.யிடம் கேட்டதற்கு பரங்கி மலையில் ஏறலாம் என்றார் அவர். எனக்கும் நீண்ட நாட்களாகவே அங்கு செல்லும் எண்ணம் இருந்ததால் சீனு + கோவை ஆவி சகிதம் மலையேறினோம். மலையில் ஏறியதுமே ‘தூய ஆவியின் வருகை உங்களை புனிதப்படுத்தும்’ என்று பாதிரியார் மைககில் பேச, ஆவி நம்மை பெருமையாகப் பார்த்தார். மலையைச் சுற்றி சென்னை அழகியின் இயற்கை அழகை ரசித்து, புகைப்படமெடுத்து பேசிக் கொண்டிருக்கையிலேயே மலையில் நல்ல மழை! மழைக்கு ஒதுங்கிய இடத்தில் ஆவியிடம் எடுக்கப்பட்ட ஒரு மினி பேட்டி

* ‘‘எதனால ஆவின்னு பேர் வெச்சுக்க முடிவு பண்ணீங்க? ‘‘படிக்கறவங்களுக்கு ஒரு டெரரா இருக்கட்டுமேன்னுதான்..." ‘‘அதுக்கு உங்க ஃபோட்டோவை ப்ளாக்ல போட்டிருந்தாலே போதுமே..." ‘‘ஹி...! ஹி...!" * ‘‘மிஸ்டர் ஆவி! ரொம்ப எளிமையான நடையில எழுதிட்டிருக்கீங்க... எப்ப சீனு மாதிரி இலக்கிய நடையில ஜெயமோகனோட ஜெராக்ஸ் மாதிரி எழுதுவீங்க?" (‘‘வாத்தியாரே... இது அநியாயம்’’ -சீனு!) ‘‘எனக்கு ஜெயமோகன், சாருபாலா (சாருநிவேதிதாவை அவர் சொன்ன அழகு! ஹி... ஹி..!) மாதிரி இலக்கியமா எழுதல்லாம் ஆசை இல்ல ஸார்... எழுதவும் வராது. வர்றதைப் பண்ணுவமே..." * ‘‘நீங்க இயக்குனரானா நஸ்ரியாவைத்தான் ஹீரோயினாப் போடுவீங்கன்னு உலகத்துக்கே தெரியும். ஹீரோவா யாரைப் போடுவீங்க?" ‘‘பெரிய பட்ஜெட் படம்னா சூர்யாவைப் போடுவேன்..." ‘‘சின்ன பட்ஜெட் படம்னா..?" ‘‘நானே நடிச்சிடுவேன்..." ‘‘நீர் நடிச்சாலே அது பிரம்மாண்டப் படமா ஆயிடுமே..." ‘‘ஹி... ஹி...! அப்ப நம்ம சீனுவை ஹீரோவாப் போட்டுடுவேன்" -விக்ரமாதித்தனின் சரியான பதிலால் தெறித்து ஓடிய வேதாளம் மாதிரி ஆவியின் இந்தப் பதிலால் சீனு மென்மழையிலேயே ஓடத் துவங்க, மலையை விட்டு இறங்கினோம் கீழே.

=========================================

ஒன்றரை ஆண்டுகளாக அந்தப் பெண் எனக்குப் பரிச்சயம். நான் எழுதும் பதிவுகளை தவறாமல் படித்து ரசித்த விஷயங்களைச் சொல்லிக் கருத்திட்டுச் செல்வாள். சரி, அவளின் தளத்தில் என்ன எழுதுகிறாள் என்று படிக்கலாம் என்று முயன்றபோதுதான் வலைத்தளமே எழுதாத வாசகி என்பது எனக்குப் புரிந்தது. (இப்படி வலையில் எழுதாத பல வாசகர்கள் கிடைப்பது பாக்கியம்). முதலாம் ஆண்டு பதிவர் திருவிழாவில் சந்தித்தேன் நேரில். ரஞ்சனி அம்மாவும் நானும் தந்த உற்சாகத்தின் பேரில் ஒரு வலைத்தளம் துவங்கி நம்மை நதிக்கரையில் நடைபோடச் செய்தாள் அந்தப் பெண். (இப்பக் கொஞ்ச நாளா நதிக்கரையில எழுதறதில்ல... கல்யாணம் ஆன ராசி நிறைய எழுத வெக்கட்டும்!)

அவளின் பெயர் சமீரா. அதன்பின் பல சந்திப்புகள் மற்றும் தொலைபேசி உரையாடல்கள். ஒரு மகளைப் போல என்மேல் அன்பைப் பொழிந்து வந்த அந்தப் பெண்ணுக்கு முந்தாநாள் திருமண நிச்சயதார்த்தமும், நேற்று திருமணமும் சிறப்பாக நடந்தேறியது. சென்று வாழ்த்தி வந்த அனுபவம் மிக மகிழ்வானது. விழாவுக்கு என்னுடன் வந்திருந்த மற்றொரு பிரபலத்தை (ஹி.. ஹி...) நீங்கள் நன்றாகவே அறிவீர்கள் - படத்தில காண்க.

				Tweet

Categories: